Czy złożone przez Wnioskodawcę w dniu 1 lutego 2024 r. oświadczenie na formularzu WH-OSC spełnia wymogi, co do terminu i formy złożenia oświadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7b i ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy złożone przez Wnioskodawcę w dniu 1 lutego 2024 r. oświadczenie na formularzu WH-OSC spełnia wymogi, co do terminu i formy złożenia oświadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7b i ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 kwietnia 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. z siedzibą w … [dalej jako: Wnioskodawca, Spółka] jest spółką prawa handlowego, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy posiada (…) (Niemcy).

Spółka posiada rok obrotowy i podatkowy rozpoczynający się 1 lipca a kończący 30 czerwca roku kolejnego.

W roku obrotowym 1 lipca 2022 – 30 czerwca 2023 Spółka wykazała zysk netto w wysokości (…) PLN.

W dniu 1 grudnia 2023 r. na Zwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników podjęto uchwałę w przedmiocie podziału wykazanego w sprawozdaniu finansowym zysku netto w wysokości (…) PLN w następujący sposób: kwotę (…) PLN przeznaczono do wypłaty wspólnikowi tytułem dywidendy kwotę (…) PLN przeznaczono na kapitał zapasowy.

W dniu 20 grudnia 2023 r. wypłacono z rachunku firmowego dywidendę zgodnie z treścią uchwały.

W dniu 21 grudnia 2023 r. wysłano oświadczenie, o jakim mowa w art. 26 ust. 7a ustawy CIT (na druku WH-OSC) do Naczelnika (…), podpisane przez prokurent Spółki (na skutek omyłki).

W dniu 15 stycznia 2024 r. Wnioskodawca otrzymał informację, tj. pismo Naczelnika (…) stwierdzającą nieważność złożonego oświadczenia na druku WH-OSC ze względu na podpisanie go przez osobę nieuprawnioną, tj. prokurenta spółki. Dodatkowo organ wskazał, że oświadczenie WH-OSC ma charakter jednorazowy i niedopuszczalne jest jego wielokrotne złożenie.

W dniu 1 lutego 2024 r. Spółka dokonała zgłoszenia WH-OSC podpisanego przez Zarząd spółki, tj. złożyła oświadczenie na formularzu WH-OSC do Naczelnika (…).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, dane identyfikujące podmiot zagraniczny.

Pytanie

Czy złożone przez Wnioskodawcę w dniu 1 lutego 2024 r. oświadczenie na formularzu WH-OSC spełnia wymogi, co do terminu i formy złożenia oświadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7b i ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 2g powołanej ustawy, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b.

Powołana wyżej regulacja dotyczy wypłat należności podlegających podatkowi u źródła od wartości przekraczającej łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika w roku podatkowym obowiązującym u płatnika.

W obecnym stanie prawnym odnosi się do płatności przekraczających 2 000 000 zł w roku podatkowym dotyczących:

1) dywidend i innych przychodów z udziałów w zyskach osób prawnych,

2) odsetek,

3) należności licencyjnych

- wypłacanych na rzecz podmiotów powiązanych niebędących polskimi rezydentami podatkowymi. Należy zaznaczyć, że mechanizm ten stosowany jest jedynie do nadwyżki wypłacanej kwoty ponad 2 000 000 zł w roku podatkowym.

Stosowanie tego mechanizmu nie jest konieczne w dwóch następujących sytuacjach:

 1) w przypadku posiadania wydanej przez organ podatkowy opinii o zastosowaniu preferencji, potwierdzającej prawo do, zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku,

 2) złożenia przez płatnika oświadczenia, o jakim mowa w art. 26 ust. 7a ustawy CIT (na druku WH-OSC - dalej jako: „Oświadczenie WH-OSC”) o posiadaniu wymaganych dokumentów oraz przeprowadzeniu weryfikacji podatnika pod kątem dopuszczalności wypłacenia temu podmiotowi należności z zastosowaniem stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosowania zwolnienia, bez konieczności poboru podatku u źródła wg stawki podstawowej.

Oświadczenie WH-OSC należy złożyć w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej na stronie https://www.gov.pl/web/kas/schematy-wht. Złożenie oświadczenia jest przy tym zadaniem kierownika jednostki w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości a w przypadku, gdy jednostką kieruje organ wieloosobowy - wyznaczonej osoby wchodzącej w skład tego organu, jednakże w świetle art. 26 ust. 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie jest dopuszczalne złożenie przedmiotowego oświadczenia przez pełnomocnika. Natomiast właściwym miejscowo organem do składania oświadczenia WH-OSC jest w obecnym stanie prawnym Naczelnik (…).

Kierując się powyższym, złożenie takiego oświadczenia przez prokurenta jest nieważne i nie wywołuje skutków prawnych. W tym zakresie prawidłowe jest stanowisko wyrażone przez organ w piśmie skierowanym do Wnioskodawcy. Nieważne oświadczenie nie wywołuje żadnych skutków prawnych i należy je uznać za niebyłe. Nie można przyjąć, że zostało ono złożone.

Istotne znaczenie ma natomiast termin złożenia przedmiotowego oświadczenia, którego dotyczy art. 26 ust. 7c powołanej ustawy. Przepis ten obowiązuje obecnie w brzmieniu ustalonym na podstawie ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „nowelizacja”), zgodnie z którym „oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, płatnik jest obowiązany złożyć do organu podatkowego wskazanego w art. 28b ust. 15, nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e”. Niemniej jednak zgodnie z art. 20 ust. 8 powołanej nowelizacji, cytowane wyżej brzmienie art. 26 ust. 7c ustawy o CIT stosuje się do wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności odpowiednio dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2022 r.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że oznacza to, że - o ile pierwotnie złożone oświadczenie pozostaje bezskuteczne jako złożone przez prokurenta, a więc pełnomocnika, którego ustawa wyklucza z kręgu podmiotów uprawnionych do złożenia oświadczenia, to - o ile nie upłynął termin do złożenia oświadczenia WH-OSC, może być ono złożone w tym terminie przez kierownika jednostki.

Skoro bowiem pierwotnie złożone oświadczenie jest nieważne i bezskuteczne i nie wywołuje żadnych skutków prawnych, a nie upłynął termin do jego złożenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT, to możliwe jest prawidłowe złożenie oświadczenia przez kierownika jednostki w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości a w przypadku, gdy jednostką kieruje organ wieloosobowy - wyznaczonej osoby wchodzącej w skład tego organu.

Odmienna wykładnia prowadziłaby do błędnego wniosku, iż pomimo złożenia oświadczenia przez osobę nieuprawnioną wywołuje ono jednak skutki prawne polegające na ograniczeniu prawa strony do złożenia w terminie prawidłowego oświadczenia podpisanego przez osobę z kręgu wymienionego przez ustawę podatkową. W skrajnych sytuacjach mogłoby to prowadzić wręcz do zaburzenia obrotu gospodarczego przez podmioty zewnętrzne (osoby trzecie niezwiązane z płatnikiem), gdzie powołane wadliwe oświadczenia mogłyby zostać składane w imieniu spółki przez dowolne osoby z pozbawieniem spółki prawa do preferencji.

Tymczasem przyjmując postulat racjonalnego ustawodawcy należy przyjąć, że jego intencją przy formułowaniu tak wąskiego katalogu podmiotów uprawnionych do złożenia oświadczenia WH-OSC było właśnie wskazanie podmiotów funkcjonujących w spółce i mających wiedzę co do jej działalności.

Tym samym złożenie oświadczenia przez osobę nieuprawnioną w sytuacji, gdy nie upłynął jeszcze termin na dochowanie czynności prawnej (jednostronnej czynności jaką jest złożenie oświadczenia wiedzy o określonej treści), w żaden sposób nie wpływa na prawo do złożenia Oświadczenia WH-OSC w trybie i terminie przewidzianym ustawą.

Przepisy ustawy wymagają, aby oświadczenie złożył konkretny podmiot - konkretny organ. Każde inne oświadczenie po prostu nie jest oświadczeniem, o jakim mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT. Odmienna interpretacja prowadziłaby do ograniczenia prawa płatnika wynikającego z ustawy, a dotyczącego terminu na dokonanie czynności prawnej doniosłej z punktu widzenia możliwości skorzystania z preferencji podatkowej, co stanowiłoby działanie wbrew ustawie i sprzeczne z art. 8 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo, odmienna interpretacja oznaczałaby, że każdy dowolny podmiot, który złoży takie oświadczenie z imieniu płatnika, pozbawi możliwości działania kierownika jednostki, który - zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o CIT - posiada wyłączną i niezbywalną kompetencję do złożenia takiego oświadczenia. Z tego względu do dnia złożenia oświadczenia WH-OSC podpisanego przez zarząd Spółki, nie doszło do złożenia żadnego oświadczenia przez Wnioskodawcę.

Reasumując, złożone przez Spółkę jako płatnika oświadczenie na formularzu WH-OSC, podpisane przez kierownika jednostki (Zarząd), zostało złożone w terminie, a z uwagi na zachowanie wymaganego prawem formularza i skierowanie tegoż oświadczenia do właściwego urzędu skarbowego, spełnia wymogi, o jakich mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z ust. 7b i 7c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT:

Podsumowując powyższe art. 26 ust. 2e ustawy o CIT przewiduje obowiązek pobrania podatku wg stawki podstawowej, w przypadku przekroczenia w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty ponad 2 mln zł wypłat na rzecz podmiotu powiązanego, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 i należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednakże stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o CIT:

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

 1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 7b ww. ustawy:

Stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy CIT:

Przypomnieć należy, że z powołanych powyżej przepisów wynika, że obowiązek wynikający z art. 26 ust. 2e ustawy CIT dotyczy płatności z określonych tytułów, o określonej wysokości (powyżej 2 mln zł), wypłacanych na rzecz jednego/danego podmiotu powiązanego w danym roku podatkowym płatnika.

Zatem z perspektywy podatku u źródła wszystkie obowiązki, które dotyczą poboru podatku u źródła należy rozpatrywać w kontekście roku podatkowego płatnika (a nie np. roku kalendarzowego, lub innego okresu).

Spółka posiada rok obrotowy i podatkowy rozpoczynający się 1 lipca a kończący 30 czerwca roku kolejnego. W dniu 20 grudnia 2023 r. wypłacono z rachunku firmowego dywidendę zgodnie z treścią uchwały w kwocie 12 000 000 PLN. Zatem czas na złożenie właściwego oświadczenia minął 29 lutego 2024 r., co wynika z treści przepisu art. 26 ust. 7c ustawy o CIT, zgodnie z którym oświadczenie WH-OSC należy złożyć nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty 2 mln zł.

W dniu 1 lutego 2024 r. (zatem w wymaganym terminie, bowiem do przekroczenia limitu doszło w grudniu przy wypłacie dywidendy w kwocie … zł) Spółka dokonała zgłoszenia o którym mowa w art. 26 ust. 7a-7c ustawy o CIT, tj. złożyła oświadczenie na formularzu WH-OSC, do Naczelnika (…).

Zgodzić zatem należy się z Państwem że złożone przez Spółkę jako płatnika oświadczenie na formularzu WH-OSC, podpisane przez kierownika jednostki (Zarząd), zostało złożone w terminie, a z uwagi na zachowanie wymaganego prawem formularza i skierowanie tegoż oświadczenia do właściwego urzędu skarbowego, spełnia wymogi, o jakich mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z ust. 7b i 7c ustawy o CIT.

Z kolei oświadczenie złożone 21 grudnia 2023 r. nie wywołało żadnych skutków bowiem zostało złożone niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego i tym samym należy je uznać za niebyłe.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).