Art. 13. [Jednostki świadczące pomoc medyczną w czasie ŚDM] 1. Zespoły wyjazdowe:

1) z lekarzem – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego specjalistycznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym;

2) bez lekarza – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego podstawowego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. Lotnicze zespoły ratunkowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. c, oraz zespoły wyjazdowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, nie mogą być jednocześnie jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

3. Patrol pieszy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się co najmniej z dwóch osób, z których co najmniej jedna to:

1) pielęgniarka lub

2) ratownik medyczny, lub

3) ratownik, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwany dalej „ratownikiem”.

4. Patrol ruchomy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się z jednej osoby, posiadającej co najmniej uprawnienia ratownika, wyposażonej w czterokołowiec w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128 i 379, ze zm.).

5. W stałym punkcie pomocy medycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udzielają co najmniej dwie osoby będące:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką, lub

4) ratownikiem.

6. W namiocie szpitalnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udziela co najmniej jeden lekarz oraz co najmniej pięć osób będących:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką.

7. Osoby udzielające pomocy medycznej w ramach zespołu wyjazdowego, patrolu pieszego i patrolu ruchomego mogą udzielać tej pomocy na całym obszarze objętym zabezpieczeniem medycznym ŚDM.

8. Zespoły wyjazdowe, lotnicze zespoły ratunkowe, patrole piesze, patrole ruchome, stałe punkty pomocy medycznej i namioty szpitalne są wyposażone w środki łączności bezprzewodowej umożliwiające natychmiastową łączność z innymi osobami wykonującymi zadania związane z zabezpieczeniem medycznym ŚDM oraz zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.

9. Osoby z jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej wyznaczone do wsparcia zabezpieczenia medycznego ŚDM mogą udzielać pomocy medycznej także osobom innym niż wymienione w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638, 1948 i 2260). Realizacja zadań odbywa się na podstawie planu i nie wymaga zawarcia umowy, o której mowa w art. 15 ust. 1.

10. Osobom, o których mowa w ust. 9, Minister Obrony Narodowej zapewni ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody będące następstwem czynności realizowanych w ramach pomocy medycznej, o których mowa w ust. 11, albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania tych świadczeń.

11. Realizacja zadań zabezpieczenia medycznego ŚDM w zakresie czynności ratunkowych, leczenia, ewakuacji medycznej i transportu sanitarnego przez osoby, o których mowa w ust. 9, będzie się odbywać z wykorzystaniem pojazdów sanitarnych, statków powietrznych, etatowego i tabelarycznego sprzętu i wyposażenia medycznego, medycznych środków materiałowych oraz leków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 13. [Jednostki świadczące pomoc medyczną w czasie ŚDM] 1. Zespoły wyjazdowe:

1) z lekarzem – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego specjalistycznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym;

2) bez lekarza – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego podstawowego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. Lotnicze zespoły ratunkowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. c, oraz zespoły wyjazdowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, nie mogą być jednocześnie jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

3. Patrol pieszy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się co najmniej z dwóch osób, z których co najmniej jedna to:

1) pielęgniarka lub

2) ratownik medyczny, lub

3) ratownik, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwany dalej „ratownikiem”.

4. Patrol ruchomy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się z jednej osoby, posiadającej co najmniej uprawnienia ratownika, wyposażonej w czterokołowiec w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.⁸⁾).

5. W stałym punkcie pomocy medycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udzielają co najmniej dwie osoby będące:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką, lub

4) ratownikiem.

6. W namiocie szpitalnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udziela co najmniej jeden lekarz oraz co najmniej pięć osób będących:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką.

7. Osoby udzielające pomocy medycznej w ramach zespołu wyjazdowego, patrolu pieszego i patrolu ruchomego mogą udzielać tej pomocy na całym obszarze objętym zabezpieczeniem medycznym ŚDM.

8. Zespoły wyjazdowe, lotnicze zespoły ratunkowe, patrole piesze, patrole ruchome, stałe punkty pomocy medycznej i namioty szpitalne są wyposażone w środki łączności bezprzewodowej umożliwiające natychmiastową łączność z innymi osobami wykonującymi zadania związane z zabezpieczeniem medycznym ŚDM oraz zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.

9. [2] Osoby z jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej wyznaczone do wsparcia zabezpieczenia medycznego ŚDM mogą udzielać pomocy medycznej także osobom innym niż wymienione w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618, z późn. zm.). Realizacja zadań odbywa się na podstawie planu i nie wymaga zawarcia umowy, o której mowa w art. 15 ust. 1.

10. [3] Osobom, o których mowa w ust. 9, Minister Obrony Narodowej zapewni ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody będące następstwem czynności realizowanych w ramach pomocy medycznej, o których mowa w ust. 11, albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania tych świadczeń.

11. [4] Realizacja zadań zabezpieczenia medycznego ŚDM w zakresie czynności ratunkowych, leczenia, ewakuacji medycznej i transportu sanitarnego przez osoby, o których mowa w ust. 9, będzie się odbywać z wykorzystaniem pojazdów sanitarnych, statków powietrznych, etatowego i tabelarycznego sprzętu i wyposażenia medycznego, medycznych środków materiałowych oraz leków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 13. [Jednostki świadczące pomoc medyczną w czasie ŚDM ] 1. Zespoły wyjazdowe:

1) z lekarzem – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego specjalistycznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym;

2) bez lekarza – odpowiadają wymaganiom dla zespołu ratownictwa medycznego podstawowego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. Lotnicze zespoły ratunkowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. c, oraz zespoły wyjazdowe, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, nie mogą być jednocześnie jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

3. Patrol pieszy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się co najmniej z dwóch osób, z których co najmniej jedna to:

1) pielęgniarka lub

2) ratownik medyczny, lub

3) ratownik, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwany dalej „ratownikiem”.

4. Patrol ruchomy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, składa się z jednej osoby, posiadającej co najmniej uprawnienia ratownika, wyposażonej w czterokołowiec w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.⁸⁾).

5. W stałym punkcie pomocy medycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udzielają co najmniej dwie osoby będące:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką, lub

4) ratownikiem.

6. W namiocie szpitalnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. d, pomocy medycznej udziela co najmniej jeden lekarz oraz co najmniej pięć osób będących:

1) lekarzem lub

2) ratownikiem medycznym, lub

3) pielęgniarką.

7. Osoby udzielające pomocy medycznej w ramach zespołu wyjazdowego, patrolu pieszego i patrolu ruchomego mogą udzielać tej pomocy na całym obszarze objętym zabezpieczeniem medycznym ŚDM.

8. Zespoły wyjazdowe, lotnicze zespoły ratunkowe, patrole piesze, patrole ruchome, stałe punkty pomocy medycznej i namioty szpitalne są wyposażone w środki łączności bezprzewodowej umożliwiające natychmiastową łączność z innymi osobami wykonującymi zadania związane z zabezpieczeniem medycznym ŚDM oraz zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.

9. Osoby z jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej wyznaczone do udzielania pomocy medycznej w ramach zabezpieczenia medycznego ŚDM oraz podmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1, podległe Ministrowi Obrony Narodowej mogą także udzielać tej pomocy osobom innym niż wymienione w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618, z późn. zm.⁹⁾).