RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota postanowiła, w ramach Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), aby otwierać co roku wspólnotowe kontyngenty taryfowe o obniżonym lub zerowym cle na określoną liczbę produktów, z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1808/95 z dnia 24 lipca 1995 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi przyjętymi w ramach GATT na niektóre produkty rolne, przemysłowe i rybołówstwa i ustanawiające szczegółowe przepisy dostosowujące te kontyngenty (¹), było wielokrotnie i w znacznym stopniu zmieniane; obecnie, gdy potrzebne są dalsze zmiany, należy je opracować na nowo i uprościć w imię jasności, zgodnie z rezolucją Rady z dnia 25 października 1996 r. (²)

(3) Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do kontyngentów taryfowych na produkty rolne podjętych w ramach GATT, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie dostosowań i środków przejściowych niezbędnych w sektorze rolnym w celu wdrożenia porozumień zawartych w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (³).

(4) W następstwie obniżek ceł uzgodnionych w ramach GATT, niektóre produkty, poprzednio objęte rozporządzeniem (WE) nr 1808/95, są obecnie wolne od ceł na przywóz; i w związku z tym nie są umieszczone w niniejszym rozporządzeniu.

(5) Wspólnota zawarła z Kanadą umowę w formie wymiany listów, przewidującą otwarcie kontyngentu taryfowego na papier gazetowy (zamówienie nr 09.0015) w wysokości 650 000 ton, z których 600 000 ton, zgodnie z art. XIII GATT, zastrzeżonych jest do dnia 30 listopada każdego roku na produkty z samej Kanady; porozumienie przewiduje także obowiązkową 5 % podwyżkę części kontyngentu zastrzeżonej dla przywozów z Kanady, w przypadku gdy ta część jest wyczerpana przed końcem danego roku.

(6) Zgodnie z ofertą wystawioną w ramach Konferencji ONZ ds. Handlu i Rozwoju (Unctad) oraz zgodnie z jej ogólnym systemem preferencji celnych, Wspólnota Europejska wprowadziła preferencje taryfowe w 1971 r. na produkty z włókna juty i włókna kokosowego pochodzące z niektórych krajów rozwijających się; preferencje te przyjęły formę stopniowej obniżki należności Wspólnej Taryfy Celnej i od 1978 r. do dnia 31 grudnia 1994 r., pełnego zawieszenia tych należności.

(7) Od wejścia w życie nowego ogólnego systemu preferencji celnych w dniu 1 stycznia 1995 r., Wspólnota, w zgodnie z GATT, rozporządzeniami (WE) nr 764/96 (⁴) i nr 1401/98 (⁵) otworzyła autonomiczne wspólnotowe kontyngenty taryfowe z zerowym cłem na określone ilości produktów z włókna juty i włókna kokosowego do dnia 31 grudnia 1999 r.; jako że ogólny system preferencji celnych został przedłużony do dnia 31 grudnia 2001 r. rozporządzeniem (WE) nr 2820/98 (⁶), te uzgodnienia kontyngentowe należy również przedłużyć do dnia 31 grudnia 2001 r.

(8) W kontekście swoich stosunków zewnętrznych, Wspólnota zobowiązała się względem Szwajcarii otwierać każdego roku kontyngent taryfowy z zerowym cłem, funkcjonujący od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia roku następnego, aby objąć różne formy przetwarzania materiałów włókienniczych, zgodnie z uzgodnieniami w sprawie uszlachetniania biernego; na podstawie klauzuli największego uprzywilejowania (KNU), Szwajcaria i inne państwa trzecie mogą korzystać z tego kontyngentu.

(9) Wspólnota zadeklarowała swoją gotowość do otwarcia corocznych kontyngentów taryfowych z zerowym cłem Wspólnoty na niektóre produkty wytwarzane ręcznie oraz tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych; jednakże przywozy mogą być zakwalifikowane do tych kontyngentów jedynie przez okazanie organom celnym Wspólnoty świadectwa autentyczności wydanego przez właściwy organ kraju beneficjenta, zaświadczającego, że przedmiotowe towary są wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane.

(10) Termin „produkty wytworzone ręcznie” należy zdefiniować w celu zapewnienia sprawnego działania tego systemu.

(11) Wymagany jest system aktualizacji informacji o organach rządowych upoważnionych do wydawania świadectw autentyczności.

(12) Właściwe stosowanie uzgodnień odnośnie do produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych wymaga, aby ustanowić przepisy uprawniające do tymczasowego cofnięcia kontyngentów taryfowych w całości lub w części, w przypadku zaistnienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej, oraz by ustanowiono procedury dla współpracy administracyjnej w celu sprawdzania wydawania świadectw autentyczności;

(13) Ponieważ dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie i tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych jest otwarty dla krajów rozwijających się zgodnie z GSP, Komisja powinna, po otrzymaniu oficjalnego wniosku i po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, mieć prawo rozszerzania wykazu beneficjentów kontyngentu, aby dołączyć do niej kraje uprawnione do GSP, które oferują konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności produktów.

(14) Wspólnota, wypełniając swoje zobowiązania międzynarodowe, ma obowiązek otworzyć kontyngenty taryfowe; wszystkim importerom Wspólnoty należy zagwarantować równy i ciągły dostęp do wspomnianych kontyngentów, i stawki cła ustanowione dla kontyngentów należy stosować bez zakłóceń wobec wszystkich przywozów danych produktów do wszystkich Państw Członkowskich aż do wyczerpania kontyngentów.

(15) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁷) ujednoliciło uzgodnienia w sprawie zarządzania kontyngentami taryfowymi, które mają być stosowane w porządku chronologicznym według dat przyjęcia zgłoszeń o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

(16) Z uwagi na szybkość i skuteczność, komunikacja między Państwami Członkowskimi i Komisją powinna odbywać się, jeżeli tylko to możliwe, drogą elektroniczną.

(17) Decyzje Rady lub Komisji zmieniające Nomenklaturę Scaloną i kody Taric lub dostosowujące wielkości kontyngentów i stawki celne nie pociągają za sobą żadnych istotnych zmian; w celu uproszczenia, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dokonywania zmian i technicznych poprawek do niniejszego rozporządzenia.

(18) Niniejsze rozporządzenie należy dostosować w przypadku zmian istniejących uzgodnień w ramach GATT, włącznie z obniżkami ceł, oraz, w odniesieniu do produktów wytwarzanych z włókien juty i włókna kokosowego, w przypadku rozszerzenia ogólnego systemu preferencji celnych; Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna zatem mieć prawo do dokonywania odpowiednich zmian w przepisach niniejszego rozporządzenia, włącznie z załącznikami do niego, w zakresie, w którym uzgodnione zmiany określają produkty kwalifikujące się do kontyngentów, wielkości kontyngentów, stawki celne i okresy, oraz wszelkie warunki kwalifikacji.

(19) Ponieważ definicje produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych oraz świadectwa autentyczności mogą być zharmonizowane w przyszłości, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dostosowywania tych definicji i zamiany wzorów wymienionych w załącznikach VI i VII.

(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia przyjęto zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁸),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

UZGODNIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

1. Produkty wymienione w załącznikach I, II, III, IV i V kwalifikują się do obniżonych stawek celnych w ramach wspólnotowych kontyngentów taryfowych w okresach i zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i we wspomnianych załącznikach.

2. Do celu zamiany kwot wyrażonych w EUR na waluty krajowe, art. 18 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁹) stosuje się wobec Państw Członkowskich innych niż określone rozporządzeniem Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (¹⁰).

TYTUŁ II

SZCZEGÓLNE UZGODNIENIA DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH

Sekcja 1

Kontyngent taryfowy na papier gazetowy

Artykuł 2

1. Od dnia 30 listopada każdego roku każda część wielkości kontyngentu na papier gazetowy, określonego w załączniku I nie wykorzystana dnia 29 listopada, i przy małym prawdopodobieństwie wykorzystania do dnia 31 grudnia może być zastosowana do objęcia przywozów przedmiotowych produktów z Kanady lub innego kraju spoza WE.

2. W przypadku gdy przyjęty kontyngent w wysokości 600 000 ton z Kanady, zostanie wyczerpany i nie dochodzi do otwarcia autonomicznego kontyngentu na kolejne 30 000 na pozostałą cześć roku kalendarzowego, Komisja podnosi przyjęty kontyngent o dodatkowe 5 %. Komisja publikuje zwiększenie kontyngentu w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Sekcja 2

Kontyngenty taryfowe na produkty wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane

Artykuł 3

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie jest ograniczony do produktów określonych w załączniku IV, posiadających świadectwa autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VI.

Artykuł 4

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty ręcznie tkane jest ograniczony do produktów określonych w załączniku V, posiadających świadectwo autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VII. Takie towary opatrzone są pieczęcią zatwierdzoną przez wspomniane organy, na początku i na końcu każdej sztuki; na zasadzie odstępstwa, pieczęć uznana przez organy kraju produkcji może być przymocowana do każdej sztuki..

Artykuł 5

Produkty określone w art. 3 i 4 muszą być przewożone do Wspólnoty bezpośrednio z kraju produkcji.

Za przewożone bezpośrednio uznaje się następujące towary:

a) towary, które przewożono bez wkraczania na terytorium państw trzecich; wejść do portów państw trzecich nie traktuje się jako naruszenia transportu bezpośredniego, pod warunkiem że towary nie są przeładowywane w trakcie takiego wejścia;

b) towary, które przewożono przez, lub, które przeładowano na terytorium jednego lub więcej państw trzecich, pod warunkiem że taki tranzyt lub przeładunek jest ujęty w jednolitym dokumencie przewozowym wystawionym w kraju produkcji.

Sekcja 3

Metody współpracy administracyjnej dotyczące produktów wytworzonych ręcznie lub ręcznie tkanych

Artykuł 6

1. Dostęp do kontyngentów taryfowych przewidziany w art. 3 i 4 może być w każdym czasie tymczasowo cofnięty, w całości lub w części, w przypadku wystąpienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej wymaganej w celu sprawdzania świadectw autentyczności.

2. Decyzję o tymczasowym cofnięciu, w całości lub w części, uprawnienia do kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 przyjmuje się zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10 ust. 2, po odpowiednich uprzednich konsultacjach podjętych przez Komisję z danym krajem beneficjentem.

3. a) W przypadku gdy stosuje się procedurę tymczasowego, całościowego lub częściowego cofnięcia dostępu do kontyngentów taryfowych Komisja publikuje ogłoszenie w serii „C” Dziennika Urzędowego stwierdzające, że ma uzasadnione wątpliwości odnośnie do uprawnień do korzystania zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i wymieniające towary, producentów i eksporterów, których to dotyczy.

b) Proporcję długu celnego odpowiadającą koncesjom przyznanym na podstawie niniejszego rozporządzenia pomija się z wyjątkiem przypadku, gdy dług powstał po publikacji ogłoszenia, określonego w lit. a) w odniesieniu do towarów, producentów lub eksporterów wymienionych w tym ogłoszeniu, lub w przypadku gdy stosuje się zdanie drugie art. 221 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 7

1. Kraje beneficjenci powiadamiają Komisję o nazwach i adresach organów rządowych z siedzibą na ich terytorium, które są właściwe do wydawania świadectw autentyczności, i o wzorach pieczęci używanych przez te organy, oraz o nazwach i adresach organów rządowych odpowiedzialnych za sprawdzanie świadectw. Pieczęcie są ważne od daty, kiedy Komisja otrzyma ich wzory. Komisja przesyła te informacje, jeśli to możliwe drogą elektroniczną, organom celnym Państw Członkowskich. Kiedy taka informacja aktualizuje poprzedni komunikat, Komisja wskazuje datę, kiedy nowe pieczęci zyskują ważność według instrukcji danych przez właściwe organy krajów beneficjentów. Te informacje są poufne; jednakże kiedy towary są przedstawione do dopuszczenia do swobodnego obrotu, dane organy celne mogą zezwolić importerowi lub jego należycie upoważnionemu przedstawicielowi na sprawdzenie wzorów odcisków pieczęci określonych w niniejszym ustępie.

2. Komisja publikuje w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich nazwy organów uprawnionych do wydawania świadectw autentyczności w krajach produkcji i w miarę potrzeb datę, kiedy nowe kraje beneficjenci spełniły obowiązki określone w ust. 1.

3. Kolejne weryfikacje świadectw autentyczności przeprowadzane są wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne we Wspólnocie mają uzasadnione wątpliwości odnośnie do autentyczności dokumentu lub ścisłości informacji dotyczących danych produktów.

4. Do celów ust. 1 organy celne we Wspólnocie zwracają kopie świadectwa autentyczności właściwym organom rządowym kraju beneficjenta wywozu podając, w miarę potrzeb, powody przyjętej formy lub treści zapytania. Fakturę lub jej kopię, oraz wszystkie inne odnośne dokumenty, dołącza się do kopii świadectwa autentyczności. Organy celne przesyłają także każde otrzymane informacje sugerujące, że dane szczegółowe zawarte w świadectwie autentyczności są nieścisłe.

Jeśli wspomniane organy decydują, aby zawiesić dopuszczenie do kontyngentów taryfowych w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, oferują one zwolnieniu produktów na rzecz importerów, przy zachowaniu takich środków ostrożności, jakie uznają za konieczne.

5. Kiedy z wnioskiem o kolejną weryfikację wystąpiono na podstawie ust. 1, taką weryfikację przeprowadza się a o jej wynikach powiadamia się organy celne we Wspólnocie najdalej w ciągu sześciu miesięcy. Wyniki umożliwiają stwierdzenie, czy dane świadectwo autentyczności ma zastosowanie do produktów rzeczywiście wywożonych i czy takie produkty rzeczywiście kwalifikowały się do korzystania z kontyngentu taryfowego.

6. Jeżeli, w przypadkach uzasadnionych wątpliwości, nie ma odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy określonych w ust. 5 lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do rozpoznania autentyczności danego dokumentu, lub ścisłości informacji odnoszących się do danego produktu, wysyła się do właściwych organów drugi komunikat. Jeżeli po drugim komunikacie wyniki weryfikacji nie są przekazane organom występującym o nie w ciągu czterech miesięcy, lub, jeśli te wyniki nie pozwalają na rozpoznanie autentyczności danego dokumentu, organy występujące odmówią, poza wyjątkowymi okolicznościami, uprawnienia do środków taryfowych.

7. W przypadku gdy procedura weryfikacji lub jakaś inna dostępna informacja wskazują, że przepisy niniejszego artykułu są naruszane, kraj beneficjent wywozu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Wspólnoty przeprowadza odpowiednie dochodzenie lub zleci przeprowadzenie dochodzenia w trybie pilnym, w celu rozpoznania i zapobiegania takim naruszeniom. W tym celu Wspólnota może uczestniczyć w dochodzeniach.

8. Do celów kolejnych weryfikacji świadectw autentyczności, kopie świadectw oraz wszelkie dokumenty wywozowe odnoszące się do nich, właściwe organy rządowe kraju beneficjenta wywozu przechowują przez co najmniej trzy lata.

Sekcja 4

Wykaz wspólnotowych kontyngentów taryfowych przyjętych w ramach GATT

Artykuł 7a

[1] Wspólnotowe kontyngenty taryfowe wymienione w załączniku I stosuje się do przywozu pochodzącego ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa.

TYTUŁ III

ZARZĄDZANIE KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI

Artykuł 8

Kontyngentami taryfowymi określonymi w art. 1 Komisja zarządza zgodnie z art. 308a–308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Komunikacja między Państwami Członkowskimi a Komisją w tych sprawach odbywa się, na ile to możliwe, drogą elektroniczną.

Państwa Członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Każde Państwo Członkowskie gwarantuje importerom przedmiotowych produktów równy i ciągły dostęp do kontyngentów, dopóki pozwala na to bilans wielkości kontyngentów.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 9

1. Przepisy konieczne w celu stosowania niniejszego rozporządzenia, włączając:

a) zmiany i techniczne poprawki wymagane przez zmiany w Nomenklaturze Scalonej i kody TARIC;

b) dostosowania wymagane przez:

– zawarcie przez Radę porozumień lub umów w formie wymiany listów w ramach GATT lub zgodność ze zobowiązaniami umownymi Wspólnoty wobec niektórych krajów w ramach GATT, lub

– rozszerzenie ogólnego systemu preferencji celnych w odniesieniu do produktów z włókna juty i włókna kokosowego;

c) dołączenie krajów rozwijających się do wykazów zawartych w załącznikach IV i V na oficjalny wniosek kraju ubiegającego się, który oferuje konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności tych produktów;

d) zmiany i dostosowania w definicjach produktów wytworzonych ręcznie i ręcznie tkanych materiałów, jak również we wzorach świadectw autentyczności

przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10 ust. 2.

2. Przepisy przyjęte na podstawie ust. 1 nie uprawniają Komisji do:

– przeniesienia niewykorzystanych ilości preferencyjnych z jednego okresu kontyngentu na inny,

– zmiany rozkładów przewidzianych w porozumieniach lub umowach w formie wymiany listów,

– uzależniania dostępu do kontyngentów od uzyskania pozwolenia na przywóz.

Artykuł 10

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/91.

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

3. Termin przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

Artykuł 10a

Do celów podziału kontyngentów taryfowych uwzględnionych w unijnej liście koncesyjnej po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii oraz przy jednoczesnym zachowaniu spójności z metodą, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/216 (¹¹), a w szczególności przy zapewnieniu, aby poziom dostępu do rynku Unii po wystąpieniu z niej Zjednoczonego Królestwa nie przekraczał poziomu odzwierciedlonego udziałem w przepływach handlowych w reprezentatywnym okresie, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10b w celu zmiany załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w celu uwzględnienia:

a) wszelkich umów międzynarodowych zawartych przez Unię na podstawie art. XXVIII GATT 1994, dotyczących kontyngentów taryfowych, o których mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia; oraz

b) istotnych informacji, które Komisja może otrzymać w kontekście negocjacji na podstawie art. XXVIII GATT 1994 albo z innych źródeł mających interes w danym kontyngencie taryfowym.

Artykuł 10b

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 10a, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 9 lutego 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 10a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹²).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 11

Niniejszym rozporządzenie (WE) nr 1808/95 traci moc.

Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1808/95 są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą w załączniku VIII.

Artykuł 12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 1999 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota postanowiła, w ramach Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), aby otwierać co roku wspólnotowe kontyngenty taryfowe o obniżonym lub zerowym cle na określoną liczbę produktów, z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1808/95 z dnia 24 lipca 1995 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi przyjętymi w ramach GATT na niektóre produkty rolne, przemysłowe i rybołówstwa i ustanawiające szczegółowe przepisy dostosowujące te kontyngenty (¹), było wielokrotnie i w znacznym stopniu zmieniane; obecnie, gdy potrzebne są dalsze zmiany, należy je opracować na nowo i uprościć w imię jasności, zgodnie z rezolucją Rady z dnia 25 października 1996 r. (²)

(3) Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do kontyngentów taryfowych na produkty rolne podjętych w ramach GATT, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie dostosowań i środków przejściowych niezbędnych w sektorze rolnym w celu wdrożenia porozumień zawartych w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (³).

(4) W następstwie obniżek ceł uzgodnionych w ramach GATT, niektóre produkty, poprzednio objęte rozporządzeniem (WE) nr 1808/95, są obecnie wolne od ceł na przywóz; i w związku z tym nie są umieszczone w niniejszym rozporządzeniu.

(5) Wspólnota zawarła z Kanadą umowę w formie wymiany listów, przewidującą otwarcie kontyngentu taryfowego na papier gazetowy (zamówienie nr 09.0015) w wysokości 650 000 ton, z których 600 000 ton, zgodnie z art. XIII GATT, zastrzeżonych jest do dnia 30 listopada każdego roku na produkty z samej Kanady; porozumienie przewiduje także obowiązkową 5 % podwyżkę części kontyngentu zastrzeżonej dla przywozów z Kanady, w przypadku gdy ta część jest wyczerpana przed końcem danego roku.

(6) Zgodnie z ofertą wystawioną w ramach Konferencji ONZ ds. Handlu i Rozwoju (Unctad) oraz zgodnie z jej ogólnym systemem preferencji celnych, Wspólnota Europejska wprowadziła preferencje taryfowe w 1971 r. na produkty z włókna juty i włókna kokosowego pochodzące z niektórych krajów rozwijających się; preferencje te przyjęły formę stopniowej obniżki należności Wspólnej Taryfy Celnej i od 1978 r. do dnia 31 grudnia 1994 r., pełnego zawieszenia tych należności.

(7) Od wejścia w życie nowego ogólnego systemu preferencji celnych w dniu 1 stycznia 1995 r., Wspólnota, w zgodnie z GATT, rozporządzeniami (WE) nr 764/96 (⁴) i nr 1401/98 (⁵) otworzyła autonomiczne wspólnotowe kontyngenty taryfowe z zerowym cłem na określone ilości produktów z włókna juty i włókna kokosowego do dnia 31 grudnia 1999 r.; jako że ogólny system preferencji celnych został przedłużony do dnia 31 grudnia 2001 r. rozporządzeniem (WE) nr 2820/98 (⁶), te uzgodnienia kontyngentowe należy również przedłużyć do dnia 31 grudnia 2001 r.

(8) W kontekście swoich stosunków zewnętrznych, Wspólnota zobowiązała się względem Szwajcarii otwierać każdego roku kontyngent taryfowy z zerowym cłem, funkcjonujący od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia roku następnego, aby objąć różne formy przetwarzania materiałów włókienniczych, zgodnie z uzgodnieniami w sprawie uszlachetniania biernego; na podstawie klauzuli największego uprzywilejowania (KNU), Szwajcaria i inne państwa trzecie mogą korzystać z tego kontyngentu.

(9) Wspólnota zadeklarowała swoją gotowość do otwarcia corocznych kontyngentów taryfowych z zerowym cłem Wspólnoty na niektóre produkty wytwarzane ręcznie oraz tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych; jednakże przywozy mogą być zakwalifikowane do tych kontyngentów jedynie przez okazanie organom celnym Wspólnoty świadectwa autentyczności wydanego przez właściwy organ kraju beneficjenta, zaświadczającego, że przedmiotowe towary są wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane.

(10) Termin „produkty wytworzone ręcznie” należy zdefiniować w celu zapewnienia sprawnego działania tego systemu.

(11) Wymagany jest system aktualizacji informacji o organach rządowych upoważnionych do wydawania świadectw autentyczności.

(12) Właściwe stosowanie uzgodnień odnośnie do produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych wymaga, aby ustanowić przepisy uprawniające do tymczasowego cofnięcia kontyngentów taryfowych w całości lub w części, w przypadku zaistnienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej, oraz by ustanowiono procedury dla współpracy administracyjnej w celu sprawdzania wydawania świadectw autentyczności;

(13) Ponieważ dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie i tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych jest otwarty dla krajów rozwijających się zgodnie z GSP, Komisja powinna, po otrzymaniu oficjalnego wniosku i po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, mieć prawo rozszerzania wykazu beneficjentów kontyngentu, aby dołączyć do niej kraje uprawnione do GSP, które oferują konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności produktów.

(14) Wspólnota, wypełniając swoje zobowiązania międzynarodowe, ma obowiązek otworzyć kontyngenty taryfowe; wszystkim importerom Wspólnoty należy zagwarantować równy i ciągły dostęp do wspomnianych kontyngentów, i stawki cła ustanowione dla kontyngentów należy stosować bez zakłóceń wobec wszystkich przywozów danych produktów do wszystkich Państw Członkowskich aż do wyczerpania kontyngentów.

(15) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁷) ujednoliciło uzgodnienia w sprawie zarządzania kontyngentami taryfowymi, które mają być stosowane w porządku chronologicznym według dat przyjęcia zgłoszeń o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

(16) Z uwagi na szybkość i skuteczność, komunikacja między Państwami Członkowskimi i Komisją powinna odbywać się, jeżeli tylko to możliwe, drogą elektroniczną.

(17) Decyzje Rady lub Komisji zmieniające Nomenklaturę Scaloną i kody Taric lub dostosowujące wielkości kontyngentów i stawki celne nie pociągają za sobą żadnych istotnych zmian; w celu uproszczenia, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dokonywania zmian i technicznych poprawek do niniejszego rozporządzenia.

(18) Niniejsze rozporządzenie należy dostosować w przypadku zmian istniejących uzgodnień w ramach GATT, włącznie z obniżkami ceł, oraz, w odniesieniu do produktów wytwarzanych z włókien juty i włókna kokosowego, w przypadku rozszerzenia ogólnego systemu preferencji celnych; Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna zatem mieć prawo do dokonywania odpowiednich zmian w przepisach niniejszego rozporządzenia, włącznie z załącznikami do niego, w zakresie, w którym uzgodnione zmiany określają produkty kwalifikujące się do kontyngentów, wielkości kontyngentów, stawki celne i okresy, oraz wszelkie warunki kwalifikacji.

(19) Ponieważ definicje produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych oraz świadectwa autentyczności mogą być zharmonizowane w przyszłości, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dostosowywania tych definicji i zamiany wzorów wymienionych w załącznikach VI i VII.

(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia przyjęto zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁸),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

UZGODNIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

1. Produkty wymienione w załącznikach I, II, III, IV i V kwalifikują się do obniżonych stawek celnych w ramach wspólnotowych kontyngentów taryfowych w okresach i zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i we wspomnianych załącznikach.

2. Do celu zamiany kwot wyrażonych w EUR na waluty krajowe, art. 18 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁹) stosuje się wobec Państw Członkowskich innych niż określone rozporządzeniem Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (¹⁰).

TYTUŁ II

SZCZEGÓLNE UZGODNIENIA DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH

Sekcja 1

Kontyngent taryfowy na papier gazetowy

Artykuł 2

1. Od dnia 30 listopada każdego roku każda część wielkości kontyngentu na papier gazetowy, określonego w załączniku I nie wykorzystana dnia 29 listopada, i przy małym prawdopodobieństwie wykorzystania do dnia 31 grudnia może być zastosowana do objęcia przywozów przedmiotowych produktów z Kanady lub innego kraju spoza WE.

2. W przypadku gdy przyjęty kontyngent w wysokości 600 000 ton z Kanady, zostanie wyczerpany i nie dochodzi do otwarcia autonomicznego kontyngentu na kolejne 30 000 na pozostałą cześć roku kalendarzowego, Komisja podnosi przyjęty kontyngent o dodatkowe 5 %. Komisja publikuje zwiększenie kontyngentu w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Sekcja 2

Kontyngenty taryfowe na produkty wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane

Artykuł 3

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie jest ograniczony do produktów określonych w załączniku IV, posiadających świadectwa autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VI.

Artykuł 4

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty ręcznie tkane jest ograniczony do produktów określonych w załączniku V, posiadających świadectwo autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VII. Takie towary opatrzone są pieczęcią zatwierdzoną przez wspomniane organy, na początku i na końcu każdej sztuki; na zasadzie odstępstwa, pieczęć uznana przez organy kraju produkcji może być przymocowana do każdej sztuki..

Artykuł 5

Produkty określone w art. 3 i 4 muszą być przewożone do Wspólnoty bezpośrednio z kraju produkcji.

Za przewożone bezpośrednio uznaje się następujące towary:

a) towary, które przewożono bez wkraczania na terytorium państw trzecich; wejść do portów państw trzecich nie traktuje się jako naruszenia transportu bezpośredniego, pod warunkiem że towary nie są przeładowywane w trakcie takiego wejścia;

b) towary, które przewożono przez, lub, które przeładowano na terytorium jednego lub więcej państw trzecich, pod warunkiem że taki tranzyt lub przeładunek jest ujęty w jednolitym dokumencie przewozowym wystawionym w kraju produkcji.

Sekcja 3

Metody współpracy administracyjnej dotyczące produktów wytworzonych ręcznie lub ręcznie tkanych

Artykuł 6

1. Dostęp do kontyngentów taryfowych przewidziany w art. 3 i 4 może być w każdym czasie tymczasowo cofnięty, w całości lub w części, w przypadku wystąpienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej wymaganej w celu sprawdzania świadectw autentyczności.

2. Decyzję o tymczasowym cofnięciu, w całości lub w części, uprawnienia do kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 przyjmuje się zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10 ust. 2, po odpowiednich uprzednich konsultacjach podjętych przez Komisję z danym krajem beneficjentem.

3. a) W przypadku gdy stosuje się procedurę tymczasowego, całościowego lub częściowego cofnięcia dostępu do kontyngentów taryfowych Komisja publikuje ogłoszenie w serii „C” Dziennika Urzędowego stwierdzające, że ma uzasadnione wątpliwości odnośnie do uprawnień do korzystania zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i wymieniające towary, producentów i eksporterów, których to dotyczy.

b) Proporcję długu celnego odpowiadającą koncesjom przyznanym na podstawie niniejszego rozporządzenia pomija się z wyjątkiem przypadku, gdy dług powstał po publikacji ogłoszenia, określonego w lit. a) w odniesieniu do towarów, producentów lub eksporterów wymienionych w tym ogłoszeniu, lub w przypadku gdy stosuje się zdanie drugie art. 221 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 7

1. Kraje beneficjenci powiadamiają Komisję o nazwach i adresach organów rządowych z siedzibą na ich terytorium, które są właściwe do wydawania świadectw autentyczności, i o wzorach pieczęci używanych przez te organy, oraz o nazwach i adresach organów rządowych odpowiedzialnych za sprawdzanie świadectw. Pieczęcie są ważne od daty, kiedy Komisja otrzyma ich wzory. Komisja przesyła te informacje, jeśli to możliwe drogą elektroniczną, organom celnym Państw Członkowskich. Kiedy taka informacja aktualizuje poprzedni komunikat, Komisja wskazuje datę, kiedy nowe pieczęci zyskują ważność według instrukcji danych przez właściwe organy krajów beneficjentów. Te informacje są poufne; jednakże kiedy towary są przedstawione do dopuszczenia do swobodnego obrotu, dane organy celne mogą zezwolić importerowi lub jego należycie upoważnionemu przedstawicielowi na sprawdzenie wzorów odcisków pieczęci określonych w niniejszym ustępie.

2. Komisja publikuje w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich nazwy organów uprawnionych do wydawania świadectw autentyczności w krajach produkcji i w miarę potrzeb datę, kiedy nowe kraje beneficjenci spełniły obowiązki określone w ust. 1.

3. Kolejne weryfikacje świadectw autentyczności przeprowadzane są wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne we Wspólnocie mają uzasadnione wątpliwości odnośnie do autentyczności dokumentu lub ścisłości informacji dotyczących danych produktów.

4. Do celów ust. 1 organy celne we Wspólnocie zwracają kopie świadectwa autentyczności właściwym organom rządowym kraju beneficjenta wywozu podając, w miarę potrzeb, powody przyjętej formy lub treści zapytania. Fakturę lub jej kopię, oraz wszystkie inne odnośne dokumenty, dołącza się do kopii świadectwa autentyczności. Organy celne przesyłają także każde otrzymane informacje sugerujące, że dane szczegółowe zawarte w świadectwie autentyczności są nieścisłe.

Jeśli wspomniane organy decydują, aby zawiesić dopuszczenie do kontyngentów taryfowych w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, oferują one zwolnieniu produktów na rzecz importerów, przy zachowaniu takich środków ostrożności, jakie uznają za konieczne.

5. Kiedy z wnioskiem o kolejną weryfikację wystąpiono na podstawie ust. 1, taką weryfikację przeprowadza się a o jej wynikach powiadamia się organy celne we Wspólnocie najdalej w ciągu sześciu miesięcy. Wyniki umożliwiają stwierdzenie, czy dane świadectwo autentyczności ma zastosowanie do produktów rzeczywiście wywożonych i czy takie produkty rzeczywiście kwalifikowały się do korzystania z kontyngentu taryfowego.

6. Jeżeli, w przypadkach uzasadnionych wątpliwości, nie ma odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy określonych w ust. 5 lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do rozpoznania autentyczności danego dokumentu, lub ścisłości informacji odnoszących się do danego produktu, wysyła się do właściwych organów drugi komunikat. Jeżeli po drugim komunikacie wyniki weryfikacji nie są przekazane organom występującym o nie w ciągu czterech miesięcy, lub, jeśli te wyniki nie pozwalają na rozpoznanie autentyczności danego dokumentu, organy występujące odmówią, poza wyjątkowymi okolicznościami, uprawnienia do środków taryfowych.

7. W przypadku gdy procedura weryfikacji lub jakaś inna dostępna informacja wskazują, że przepisy niniejszego artykułu są naruszane, kraj beneficjent wywozu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Wspólnoty przeprowadza odpowiednie dochodzenie lub zleci przeprowadzenie dochodzenia w trybie pilnym, w celu rozpoznania i zapobiegania takim naruszeniom. W tym celu Wspólnota może uczestniczyć w dochodzeniach.

8. Do celów kolejnych weryfikacji świadectw autentyczności, kopie świadectw oraz wszelkie dokumenty wywozowe odnoszące się do nich, właściwe organy rządowe kraju beneficjenta wywozu przechowują przez co najmniej trzy lata.

TYTUŁ III

ZARZĄDZANIE KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI

Artykuł 8

Kontyngentami taryfowymi określonymi w art. 1 Komisja zarządza zgodnie z art. 308a–308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Komunikacja między Państwami Członkowskimi a Komisją w tych sprawach odbywa się, na ile to możliwe, drogą elektroniczną.

Państwa Członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Każde Państwo Członkowskie gwarantuje importerom przedmiotowych produktów równy i ciągły dostęp do kontyngentów, dopóki pozwala na to bilans wielkości kontyngentów.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 9

1. Przepisy konieczne w celu stosowania niniejszego rozporządzenia, włączając:

a) zmiany i techniczne poprawki wymagane przez zmiany w Nomenklaturze Scalonej i kody TARIC;

b) dostosowania wymagane przez:

– zawarcie przez Radę porozumień lub umów w formie wymiany listów w ramach GATT lub zgodność ze zobowiązaniami umownymi Wspólnoty wobec niektórych krajów w ramach GATT, lub

– rozszerzenie ogólnego systemu preferencji celnych w odniesieniu do produktów z włókna juty i włókna kokosowego;

c) dołączenie krajów rozwijających się do wykazów zawartych w załącznikach IV i V na oficjalny wniosek kraju ubiegającego się, który oferuje konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności tych produktów;

d) zmiany i dostosowania w definicjach produktów wytworzonych ręcznie i ręcznie tkanych materiałów, jak również we wzorach świadectw autentyczności

przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10 ust. 2.

2. Przepisy przyjęte na podstawie ust. 1 nie uprawniają Komisji do:

– przeniesienia niewykorzystanych ilości preferencyjnych z jednego okresu kontyngentu na inny,

– zmiany rozkładów przewidzianych w porozumieniach lub umowach w formie wymiany listów,

– uzależniania dostępu do kontyngentów od uzyskania pozwolenia na przywóz.

Artykuł 10

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/91.

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

3. Termin przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

Artykuł 10a

[1] Do celów podziału kontyngentów taryfowych uwzględnionych w unijnej liście koncesyjnej po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii oraz przy jednoczesnym zachowaniu spójności z metodą, o której mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/216 (¹¹), a w szczególności przy zapewnieniu, aby poziom dostępu do rynku Unii po wystąpieniu z niej Zjednoczonego Królestwa nie przekraczał poziomu odzwierciedlonego udziałem w przepływach handlowych w reprezentatywnym okresie, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10b w celu zmiany załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w celu uwzględnienia:

a) wszelkich umów międzynarodowych zawartych przez Unię na podstawie art. XXVIII GATT 1994, dotyczących kontyngentów taryfowych, o których mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia; oraz

b) istotnych informacji, które Komisja może otrzymać w kontekście negocjacji na podstawie art. XXVIII GATT 1994 albo z innych źródeł mających interes w danym kontyngencie taryfowym.

Artykuł 10b

[2] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 10a, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 9 lutego 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 10a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹²).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 11

Niniejszym rozporządzenie (WE) nr 1808/95 traci moc.

Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1808/95 są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą w załączniku VIII.

Artykuł 12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 1999 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota postanowiła, w ramach Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), aby otwierać co roku wspólnotowe kontyngenty taryfowe o obniżonym lub zerowym cle na określoną liczbę produktów, z zastrzeżeniem niektórych warunków.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1808/95 z dnia 24 lipca 1995 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi przyjętymi w ramach GATT na niektóre produkty rolne, przemysłowe i rybołówstwa i ustanawiające szczegółowe przepisy dostosowujące te kontyngenty (¹), było wielokrotnie i w znacznym stopniu zmieniane; obecnie, gdy potrzebne są dalsze zmiany, należy je opracować na nowo i uprościć w imię jasności, zgodnie z rezolucją Rady z dnia 25 października 1996 r. (²)

(3) Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do kontyngentów taryfowych na produkty rolne podjętych w ramach GATT, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie dostosowań i środków przejściowych niezbędnych w sektorze rolnym w celu wdrożenia porozumień zawartych w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (³).

(4) W następstwie obniżek ceł uzgodnionych w ramach GATT, niektóre produkty, poprzednio objęte rozporządzeniem (WE) nr 1808/95, są obecnie wolne od ceł na przywóz; i w związku z tym nie są umieszczone w niniejszym rozporządzeniu.

(5) Wspólnota zawarła z Kanadą umowę w formie wymiany listów, przewidującą otwarcie kontyngentu taryfowego na papier gazetowy (zamówienie nr 09.0015) w wysokości 650 000 ton, z których 600 000 ton, zgodnie z art. XIII GATT, zastrzeżonych jest do dnia 30 listopada każdego roku na produkty z samej Kanady; porozumienie przewiduje także obowiązkową 5 % podwyżkę części kontyngentu zastrzeżonej dla przywozów z Kanady, w przypadku gdy ta część jest wyczerpana przed końcem danego roku.

(6) Zgodnie z ofertą wystawioną w ramach Konferencji ONZ ds. Handlu i Rozwoju (Unctad) oraz zgodnie z jej ogólnym systemem preferencji celnych, Wspólnota Europejska wprowadziła preferencje taryfowe w 1971 r. na produkty z włókna juty i włókna kokosowego pochodzące z niektórych krajów rozwijających się; preferencje te przyjęły formę stopniowej obniżki należności Wspólnej Taryfy Celnej i od 1978 r. do dnia 31 grudnia 1994 r., pełnego zawieszenia tych należności.

(7) Od wejścia w życie nowego ogólnego systemu preferencji celnych w dniu 1 stycznia 1995 r., Wspólnota, w zgodnie z GATT, rozporządzeniami (WE) nr 764/96 (⁴) i nr 1401/98 (⁵) otworzyła autonomiczne wspólnotowe kontyngenty taryfowe z zerowym cłem na określone ilości produktów z włókna juty i włókna kokosowego do dnia 31 grudnia 1999 r.; jako że ogólny system preferencji celnych został przedłużony do dnia 31 grudnia 2001 r. rozporządzeniem (WE) nr 2820/98 (⁶), te uzgodnienia kontyngentowe należy również przedłużyć do dnia 31 grudnia 2001 r.

(8) W kontekście swoich stosunków zewnętrznych, Wspólnota zobowiązała się względem Szwajcarii otwierać każdego roku kontyngent taryfowy z zerowym cłem, funkcjonujący od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia roku następnego, aby objąć różne formy przetwarzania materiałów włókienniczych, zgodnie z uzgodnieniami w sprawie uszlachetniania biernego; na podstawie klauzuli największego uprzywilejowania (KNU), Szwajcaria i inne państwa trzecie mogą korzystać z tego kontyngentu.

(9) Wspólnota zadeklarowała swoją gotowość do otwarcia corocznych kontyngentów taryfowych z zerowym cłem Wspólnoty na niektóre produkty wytwarzane ręcznie oraz tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych; jednakże przywozy mogą być zakwalifikowane do tych kontyngentów jedynie przez okazanie organom celnym Wspólnoty świadectwa autentyczności wydanego przez właściwy organ kraju beneficjenta, zaświadczającego, że przedmiotowe towary są wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane.

(10) Termin „produkty wytworzone ręcznie” należy zdefiniować w celu zapewnienia sprawnego działania tego systemu.

(11) Wymagany jest system aktualizacji informacji o organach rządowych upoważnionych do wydawania świadectw autentyczności.

(12) Właściwe stosowanie uzgodnień odnośnie do produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych wymaga, aby ustanowić przepisy uprawniające do tymczasowego cofnięcia kontyngentów taryfowych w całości lub w części, w przypadku zaistnienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej, oraz by ustanowiono procedury dla współpracy administracyjnej w celu sprawdzania wydawania świadectw autentyczności;

(13) Ponieważ dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie i tkaniny wytworzone na krosnach ręcznych jest otwarty dla krajów rozwijających się zgodnie z GSP, Komisja powinna, po otrzymaniu oficjalnego wniosku i po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, mieć prawo rozszerzania wykazu beneficjentów kontyngentu, aby dołączyć do niej kraje uprawnione do GSP, które oferują konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności produktów.

(14) Wspólnota, wypełniając swoje zobowiązania międzynarodowe, ma obowiązek otworzyć kontyngenty taryfowe; wszystkim importerom Wspólnoty należy zagwarantować równy i ciągły dostęp do wspomnianych kontyngentów, i stawki cła ustanowione dla kontyngentów należy stosować bez zakłóceń wobec wszystkich przywozów danych produktów do wszystkich Państw Członkowskich aż do wyczerpania kontyngentów.

(15) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁷) ujednoliciło uzgodnienia w sprawie zarządzania kontyngentami taryfowymi, które mają być stosowane w porządku chronologicznym według dat przyjęcia zgłoszeń o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

(16) Z uwagi na szybkość i skuteczność, komunikacja między Państwami Członkowskimi i Komisją powinna odbywać się, jeżeli tylko to możliwe, drogą elektroniczną.

(17) Decyzje Rady lub Komisji zmieniające Nomenklaturę Scaloną i kody Taric lub dostosowujące wielkości kontyngentów i stawki celne nie pociągają za sobą żadnych istotnych zmian; w celu uproszczenia, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dokonywania zmian i technicznych poprawek do niniejszego rozporządzenia.

(18) Niniejsze rozporządzenie należy dostosować w przypadku zmian istniejących uzgodnień w ramach GATT, włącznie z obniżkami ceł, oraz, w odniesieniu do produktów wytwarzanych z włókien juty i włókna kokosowego, w przypadku rozszerzenia ogólnego systemu preferencji celnych; Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna zatem mieć prawo do dokonywania odpowiednich zmian w przepisach niniejszego rozporządzenia, włącznie z załącznikami do niego, w zakresie, w którym uzgodnione zmiany określają produkty kwalifikujące się do kontyngentów, wielkości kontyngentów, stawki celne i okresy, oraz wszelkie warunki kwalifikacji.

(19) Ponieważ definicje produktów wytworzonych ręcznie i tkanin wytworzonych na krosnach ręcznych oraz świadectwa autentyczności mogą być zharmonizowane w przyszłości, Komisja, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego, powinna mieć prawo do dostosowywania tych definicji i zamiany wzorów wymienionych w załącznikach VI i VII.

(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia przyjęto zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁸),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

UZGODNIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

1. Produkty wymienione w załącznikach I, II, III, IV i V kwalifikują się do obniżonych stawek celnych w ramach wspólnotowych kontyngentów taryfowych w okresach i zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i we wspomnianych załącznikach.

2. Do celu zamiany kwot wyrażonych w EUR na waluty krajowe, art. 18 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁹) stosuje się wobec Państw Członkowskich innych niż określone rozporządzeniem Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (¹⁰).

TYTUŁ II

SZCZEGÓLNE UZGODNIENIA DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH

Sekcja 1

Kontyngent taryfowy na papier gazetowy

Artykuł 2

1. Od dnia 30 listopada każdego roku każda część wielkości kontyngentu na papier gazetowy, określonego w załączniku I nie wykorzystana dnia 29 listopada, i przy małym prawdopodobieństwie wykorzystania do dnia 31 grudnia może być zastosowana do objęcia przywozów przedmiotowych produktów z Kanady lub innego kraju spoza WE.

2. W przypadku gdy przyjęty kontyngent w wysokości 600 000 ton z Kanady, zostanie wyczerpany i nie dochodzi do otwarcia autonomicznego kontyngentu na kolejne 30 000 na pozostałą cześć roku kalendarzowego, Komisja podnosi przyjęty kontyngent o dodatkowe 5 %. Komisja publikuje zwiększenie kontyngentu w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Sekcja 2

Kontyngenty taryfowe na produkty wytworzone ręcznie lub ręcznie tkane

Artykuł 3

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty wytworzone ręcznie jest ograniczony do produktów określonych w załączniku IV, posiadających świadectwa autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VI.

Artykuł 4

Dostęp do kontyngentów taryfowych na produkty ręcznie tkane jest ograniczony do produktów określonych w załączniku V, posiadających świadectwo autentyczności wydane przez właściwe organy rządowe kraju beneficjenta i zgodne ze wzorem z załącznika VII. Takie towary opatrzone są pieczęcią zatwierdzoną przez wspomniane organy, na początku i na końcu każdej sztuki; na zasadzie odstępstwa, pieczęć uznana przez organy kraju produkcji może być przymocowana do każdej sztuki..

Artykuł 5

Produkty określone w art. 3 i 4 muszą być przewożone do Wspólnoty bezpośrednio z kraju produkcji.

Za przewożone bezpośrednio uznaje się następujące towary:

a) towary, które przewożono bez wkraczania na terytorium państw trzecich; wejść do portów państw trzecich nie traktuje się jako naruszenia transportu bezpośredniego, pod warunkiem że towary nie są przeładowywane w trakcie takiego wejścia;

b) towary, które przewożono przez, lub, które przeładowano na terytorium jednego lub więcej państw trzecich, pod warunkiem że taki tranzyt lub przeładunek jest ujęty w jednolitym dokumencie przewozowym wystawionym w kraju produkcji.

Sekcja 3

Metody współpracy administracyjnej dotyczące produktów wytworzonych ręcznie lub ręcznie tkanych

Artykuł 6

1. Dostęp do kontyngentów taryfowych przewidziany w art. 3 i 4 może być w każdym czasie tymczasowo cofnięty, w całości lub w części, w przypadku wystąpienia nieprawidłowości lub braku współpracy administracyjnej wymaganej w celu sprawdzania świadectw autentyczności.

2. Decyzję o tymczasowym cofnięciu, w całości lub w części, uprawnienia do kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 przyjmuje się zgodnie z procedurą ustaloną w art. 10 ust. 2, po odpowiednich uprzednich konsultacjach podjętych przez Komisję z danym krajem beneficjentem.

3. a) W przypadku gdy stosuje się procedurę tymczasowego, całościowego lub częściowego cofnięcia dostępu do kontyngentów taryfowych Komisja publikuje ogłoszenie w serii „C” Dziennika Urzędowego stwierdzające, że ma uzasadnione wątpliwości odnośnie do uprawnień do korzystania zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i wymieniające towary, producentów i eksporterów, których to dotyczy.

b) Proporcję długu celnego odpowiadającą koncesjom przyznanym na podstawie niniejszego rozporządzenia pomija się z wyjątkiem przypadku, gdy dług powstał po publikacji ogłoszenia, określonego w lit. a) w odniesieniu do towarów, producentów lub eksporterów wymienionych w tym ogłoszeniu, lub w przypadku gdy stosuje się zdanie drugie art. 221 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 7

1. Kraje beneficjenci powiadamiają Komisję o nazwach i adresach organów rządowych z siedzibą na ich terytorium, które są właściwe do wydawania świadectw autentyczności, i o wzorach pieczęci używanych przez te organy, oraz o nazwach i adresach organów rządowych odpowiedzialnych za sprawdzanie świadectw. Pieczęcie są ważne od daty, kiedy Komisja otrzyma ich wzory. Komisja przesyła te informacje, jeśli to możliwe drogą elektroniczną, organom celnym Państw Członkowskich. Kiedy taka informacja aktualizuje poprzedni komunikat, Komisja wskazuje datę, kiedy nowe pieczęci zyskują ważność według instrukcji danych przez właściwe organy krajów beneficjentów. Te informacje są poufne; jednakże kiedy towary są przedstawione do dopuszczenia do swobodnego obrotu, dane organy celne mogą zezwolić importerowi lub jego należycie upoważnionemu przedstawicielowi na sprawdzenie wzorów odcisków pieczęci określonych w niniejszym ustępie.

2. Komisja publikuje w serii „C” Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich nazwy organów uprawnionych do wydawania świadectw autentyczności w krajach produkcji i w miarę potrzeb datę, kiedy nowe kraje beneficjenci spełniły obowiązki określone w ust. 1.

3. Kolejne weryfikacje świadectw autentyczności przeprowadzane są wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne we Wspólnocie mają uzasadnione wątpliwości odnośnie do autentyczności dokumentu lub ścisłości informacji dotyczących danych produktów.

4. Do celów ust. 1 organy celne we Wspólnocie zwracają kopie świadectwa autentyczności właściwym organom rządowym kraju beneficjenta wywozu podając, w miarę potrzeb, powody przyjętej formy lub treści zapytania. Fakturę lub jej kopię, oraz wszystkie inne odnośne dokumenty, dołącza się do kopii świadectwa autentyczności. Organy celne przesyłają także każde otrzymane informacje sugerujące, że dane szczegółowe zawarte w świadectwie autentyczności są nieścisłe.

Jeśli wspomniane organy decydują, aby zawiesić dopuszczenie do kontyngentów taryfowych w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, oferują one zwolnieniu produktów na rzecz importerów, przy zachowaniu takich środków ostrożności, jakie uznają za konieczne.

5. Kiedy z wnioskiem o kolejną weryfikację wystąpiono na podstawie ust. 1, taką weryfikację przeprowadza się a o jej wynikach powiadamia się organy celne we Wspólnocie najdalej w ciągu sześciu miesięcy. Wyniki umożliwiają stwierdzenie, czy dane świadectwo autentyczności ma zastosowanie do produktów rzeczywiście wywożonych i czy takie produkty rzeczywiście kwalifikowały się do korzystania z kontyngentu taryfowego.

6. Jeżeli, w przypadkach uzasadnionych wątpliwości, nie ma odpowiedzi w ciągu sześciu miesięcy określonych w ust. 5 lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do rozpoznania autentyczności danego dokumentu, lub ścisłości informacji odnoszących się do danego produktu, wysyła się do właściwych organów drugi komunikat. Jeżeli po drugim komunikacie wyniki weryfikacji nie są przekazane organom występującym o nie w ciągu czterech miesięcy, lub, jeśli te wyniki nie pozwalają na rozpoznanie autentyczności danego dokumentu, organy występujące odmówią, poza wyjątkowymi okolicznościami, uprawnienia do środków taryfowych.

7. W przypadku gdy procedura weryfikacji lub jakaś inna dostępna informacja wskazują, że przepisy niniejszego artykułu są naruszane, kraj beneficjent wywozu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Wspólnoty przeprowadza odpowiednie dochodzenie lub zleci przeprowadzenie dochodzenia w trybie pilnym, w celu rozpoznania i zapobiegania takim naruszeniom. W tym celu Wspólnota może uczestniczyć w dochodzeniach.

8. Do celów kolejnych weryfikacji świadectw autentyczności, kopie świadectw oraz wszelkie dokumenty wywozowe odnoszące się do nich, właściwe organy rządowe kraju beneficjenta wywozu przechowują przez co najmniej trzy lata.

TYTUŁ III

ZARZĄDZANIE KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI

Artykuł 8

Kontyngentami taryfowymi określonymi w art. 1 Komisja zarządza zgodnie z art. 308a–308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Komunikacja między Państwami Członkowskimi a Komisją w tych sprawach odbywa się, na ile to możliwe, drogą elektroniczną.

Państwa Członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Każde Państwo Członkowskie gwarantuje importerom przedmiotowych produktów równy i ciągły dostęp do kontyngentów, dopóki pozwala na to bilans wielkości kontyngentów.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 9

1. Przepisy konieczne w celu stosowania niniejszego rozporządzenia, włączając:

a) zmiany i techniczne poprawki wymagane przez zmiany w Nomenklaturze Scalonej i kody TARIC;

b) dostosowania wymagane przez:

– zawarcie przez Radę porozumień lub umów w formie wymiany listów w ramach GATT lub zgodność ze zobowiązaniami umownymi Wspólnoty wobec niektórych krajów w ramach GATT, lub

– rozszerzenie ogólnego systemu preferencji celnych w odniesieniu do produktów z włókna juty i włókna kokosowego;

c) dołączenie krajów rozwijających się do wykazów zawartych w załącznikach IV i V na oficjalny wniosek kraju ubiegającego się, który oferuje konieczne gwarancje sprawdzania autentyczności tych produktów;

d) zmiany i dostosowania w definicjach produktów wytworzonych ręcznie i ręcznie tkanych materiałów, jak również we wzorach świadectw autentyczności

przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10 ust. 2.

2. Przepisy przyjęte na podstawie ust. 1 nie uprawniają Komisji do:

– przeniesienia niewykorzystanych ilości preferencyjnych z jednego okresu kontyngentu na inny,

– zmiany rozkładów przewidzianych w porozumieniach lub umowach w formie wymiany listów,

– uzależniania dostępu do kontyngentów od uzyskania pozwolenia na przywóz.

Artykuł 10

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/91.

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

3. Termin przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

Artykuł 11

Niniejszym rozporządzenie (WE) nr 1808/95 traci moc.

Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1808/95 są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytywane są zgodnie z tabelą w załączniku VIII.

Artykuł 12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 1999 r.