Wersja obowiązująca od 2009-04-20 do 2019-12-14

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 152 ust. 4 lit. b),

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴) ustanawia przepisy ogólne mające zastosowanie do wszystkich środków spożywczych, a rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) ustanawia szczególne przepisy w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego.

(2) Szczególne przepisy w sprawie urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego są konieczne w celu uwzględnienia specjalnych aspektów związanych z tego rodzaju produktami.

(3) Zakres szczególnych przepisów dotyczących urzędowych kontroli powinien odzwierciedlać zakres szczególnych przepisów w odniesieniu do podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze, ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004. Jednakże Państwa Członkowskie powinny również przeprowadzać odpowiednie urzędowe kontrole, aby zapewnić przestrzeganie reguł krajowych zgodnie z art. 1 ust. 4 wymienionego rozporządzenia. Mogą to czynić poprzez rozszerzenie zasad niniejszego rozporządzenia na tego rodzaju reguły krajowe.

(4) Urzędowe kontrole w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego powinny obejmować wszystkie aspekty istotne z punktu widzenia ochrony zdrowia publicznego oraz, tam gdzie jest to stosowne, zdrowia i dobrostanu zwierząt. Kontrole te powinny być oparte na najbardziej aktualnych dostępnych informacjach i dlatego powinna istnieć możliwość ich dostosowywania w miarę, jak nowe istotne informacje stają się dostępne.

(5) Prawodawstwo wspólnotowe w zakresie bezpieczeństwa żywności powinno mieć solidne podstawy naukowe. W tym celu powinien być konsultowany Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, ilekroć jest to konieczne.

(6) Rodzaj i nasilenie urzędowych kontroli powinny zależeć od oceny zagrożenia dla zdrowia publicznego, od oceny zdrowia i dobrostanu zwierząt, tam, gdzie jest to stosowne, rodzaju i wydajności wykorzystywanej technologii oraz od danego podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze

(7) Właściwe jest stworzenie możliwości dostosowania niektórych szczególnych przepisów, poprzez wprowadzenie przejrzystej procedury przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 i rozporządzeniu (WE) nr 853/2004, zapewnienie elastyczności w celu uwzględnienia specjalnych potrzeb zakładów stosujących metody tradycyjne, które mają niewielki przerób, czy też znajdują się w regionach o szczególnych ograniczeniach geograficznych. Procedura powinna także dopuszczać realizację projektów pilotażowych w celu wypróbowania nowych metod kontroli mięsa. Tego rodzaju elastyczność nie powinna jednak naruszać celów w zakresie higieny żywności.

(8) Urzędowe kontrole w odniesieniu do produkcji mięsa są konieczne w celu sprawdzenia, że podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze stosują się do przepisów w zakresie higieny oraz przestrzegają kryteriów i celów ustanowionych w prawodawstwie wspólnotowym. Urzędowe kontrole powinny obejmować audyty dotyczące działalności podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze oraz inspekcje, w tym sprawdzenie kontroli wewnętrznej podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze.

(9) Ze względu na ich szczególną wiedzę fachową, właściwe jest przeprowadzanie przez urzędowych lekarzy weterynarii audytów i inspekcji w rzeźniach, w zakładach obróbki dziczyzny oraz w niektórych zakładach rozbioru mięsa. Państwa Członkowskie powinny posiadać możliwość swobodnego decydowania o wyborze najwłaściwszego personelu do prowadzenia audytu i inspekcji w pozostałych rodzajach zakładów.

(10) Urzędowe kontrole w odniesieniu do produkcji żywych małży oraz produktów rybołówstwa są konieczne w celu zbadania zgodności z kryteriami i celami ustanowionymi w prawodawstwie wspólnotowym. Urzędowe kontrole w odniesieniu do produkcji żywych małży powinny w szczególności być ukierunkowane na strefy sanitarne i obszary produkcyjne w przypadku małży i produktu końcowego.

(11) Urzędowe kontrole w odniesieniu do produkcji mleka surowego są konieczne w celu zbadania zgodności z kryteriami i celami ustanowionymi w prawodawstwie wspólnotowym. Tego rodzaju urzędowe kontrole powinny być w szczególności ukierunkowane na gospodarstwa produkujące mleko oraz na mleko surowe po udoju.

(12) Wymogi wynikające z niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania do czasu wejścia w życie wszystkich części nowego prawodawstwa w zakresie żywności. Właściwe jest również uwzględnienie okresu co najmniej 18 miesięcy, jaki powinien upłynąć pomiędzy wejściem w życie i stosowaniem nowych przepisów w celu umożliwienia dostosowania się do nich przez właściwe władze oraz branże objęte tymi zmianami.

(13) Środki konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁶),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego.

1a. Niniejsze rozporządzenie jest stosowane jako dodatkowe do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie urzędowych kontroli przeprowadzanych w celu zapewnienia weryfikacji zgodności z prawem paszowym i żywnościowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷).

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się wyłącznie w odniesieniu do działalności i do osób, do których stosuje się rozporządzenie (WE) nr 853/2004.

3. Wykonywanie urzędowych kontroli zgodnie z niniejszym rozporządzeniem pozostaje bez uszczerbku dla podstawowej odpowiedzialności prawnej podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze, z tytułu zapewnienia bezpieczeństwa żywności, jak ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (⁸), ani dla odpowiedzialności cywilnej i karnej wynikającej z naruszenia przez nich obowiązków.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) (skreślona);

b) (skreślona);

c) „właściwy organ” oznacza urząd centralny Państwa Członkowskiego właściwy do przeprowadzania kontroli weterynaryjnych lub inny organ, któremu przekazane zostały te kompetencje;

d) (skreślona);

e) (skreślona);

f) „urzędowy lekarz weterynarii” oznacza lekarza weterynarii uprawnionego, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, do działania w takim charakterze i wyznaczonego przez właściwy organ;

g) „zatwierdzony lekarz weterynarii” oznacza lekarza weterynarii wyznaczonego przez właściwy organ, do przeprowadzania specjalnych urzędowych kontroli w odniesieniu do gospodarstw, w imieniu tego organu;

h) „pracownik pomocniczy” oznacza osobę uprawnioną, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, do działania w takim charakterze, wyznaczoną przez właściwy organ oraz pracującą pod kierunkiem i z upoważnienia urzędowego lekarza weterynarii;

oraz

i) „znak jakości zdrowotnej” oznacza znak wskazujący, w razie jego zastosowania, że urzędowe kontrole przeprowadzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Definicje ustanowione w poniższych rozporządzeniach stosuje się również odpowiednio:

a) w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002;

b) definicje „produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego”, „TSE” (pasażowalnych encefalopatii gąbczastych) oraz „materiału szczególnego ryzyka” ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁹);

ba) rozporządzenie (WE) nr 882/2004;

c) w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004, z wyjątkiem definicji „właściwego organu”; oraz

d) w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.

ROZDZIAŁ II

URZĘDOWE KONTROLE W ODNIESIENIU DO ZAKŁADÓW WSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 3

Zatwierdzanie zakładów

1. Właściwe organy zatwierdzają zakłady w sytuacji, oraz w sposób określony w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

2. W przypadku statków przetwórni i statków zamrażalni pływających pod banderami Państw Członkowskich, okres zatwierdzenia warunkowego może zostać wydłużony maksymalnie o trzy i sześć miesięcy, w razie potrzeby. Zatwierdzenie warunkowe nie przekracza jednak łącznie okresu 12 miesięcy. Inspekcje tego rodzaju statków odbywają się w sposób wskazany w załączniku III.

3. Właściwy organ nadaje każdemu zatwierdzonemu zakładowi, w tym zakładom posiadającym zatwierdzenie warunkowe, numer identyfikacyjny, do którego można włączyć kody wskazujące rodzaj wytwarzanych produktów pochodzenia zwierzęcego. W przypadku rynków hurtowych, do numeru identyfikacyjnego można włączyć dodatkowe numery wskazujące jednostki organizacyjnych lub grupy jednostek organizacyjnych sprzedających lub wytwarzających produkty pochodzenia zwierzęcego.

4. a) (skreślona).

b) (skreślona).

c) W przypadku rynków hurtowych, właściwy organ może cofnąć lub zawiesić zatwierdzenie w odniesieniu do niektórych jednostek organizacyjnych lub grup tych jednostek.

5. Ustęp 1, 2 i 3 stosuje się zarówno:

a) do zakładów rozpoczynających wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego do obrotu w dniu lub po dniu wprowadzenia niniejszego rozporządzenia;

jak i

b) do zakładów już wprowadzających produkty pochodzenia zwierzęcego do obrotu, lecz w odniesieniu do których zatwierdzenie nie było uprzednio wymagane. W tym ostatnim przypadku, wizja lokalna przeprowadzana przez właściwy organ, wymagana na podstawie ust. 1, następuje jak najszybciej.

Ustęp 4 stosuje się również w odniesieniu do zatwierdzonych zakładów, które wprowadzały produkty pochodzenia zwierzęcego do obrotu zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym bezpośrednio przed wprowadzeniem niniejszego rozporządzenia.

6. (skreślony).

Artykuł 4

Ogólne zasady urzędowych kontroli w odniesieniu do wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego wchodzących w zakres niniejszego rozporządzenia.

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze udzielają wszelkiej pomocy niezbędnej w celu zagwarantowania skutecznego przeprowadzania urzędowych kontroli przez właściwy organ.

W szczególności podmioty te:

- zapewniają dostęp do wszystkich budynków, nieruchomości, instalacji lub innych obiektów infrastruktury;

- udostępniają dokumentacje i rejestry wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia, uznane za konieczną przez właściwy organ dla oceny sytuacji.

2. Właściwy organ przeprowadza urzędowe kontrole w celu weryfikacji przestrzegania przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze, wymogów określonych w:

a) rozporządzeniu (WE) nr 852/2004;

b) rozporządzeniu (WE) nr 853/2004; oraz

c) rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002.

3. Urzędowe kontrole określone w ust. 1 obejmują:

a) audyty w zakresie dobrej praktyki higienicznej i procedur opartych na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP);

b) urzędowych kontroli wymienionych w art. 5–8; oraz

c) wszelkich zadań w zakresie audytu określonych w załącznikach.

4. Audyty w zakresie dobrej praktyki higienicznej sprawdzają nieprzerwane i właściwe stosowanie przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze, procedur dotyczących co najmniej:

a) kontroli informacji dotyczących łańcucha żywnościowego;

b) projektowania i utrzymania obiektów i wyposażenia;

c) higieny na etapie przygotowania czynności operacyjnych, wykonywania tych czynności oraz po ich zakończeniu;

d) higieny osobistej;

e) szkoleń w zakresie higieny i procedur roboczych;

f) zwalczania szkodników;

g) jakości wody;

h) kontroli temperatury;

oraz

i) kontroli żywności wprowadzanej do zakładu i opuszczającej zakład oraz towarzyszącej jej dokumentacji.

5. Audyty procedur opartych na zasadach HACCP sprawdzają nieprzerwane i właściwe stosowanie przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze tego rodzaju procedur, przy szczególnym upewnieniu się co do tego, że przedmiotowe procedury dają gwarancje określone w załączniku II sekcja II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004. W szczególności audyty określają, czy omawiane procedury gwarantują, w możliwym zakresie, że produkty pochodzenia zwierzęcego:

a) są zgodne z kryteriami mikrobiologicznymi ustanowionymi w prawodawstwie wspólnotowym;

b) są zgodne z prawodawstwem wspólnotowym dotyczącym pozostałości, zanieczyszczeń i substancji zakazanych;

oraz

c) nie zawierają zagrożeń fizycznych, takich jak ciała obce.

W przypadku gdy zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004, podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze stosuje procedury ustalone w przewodnikach na temat stosowania zasad HACCP zamiast ustalać swoje własne procedury, audyt obejmuje prawidłowe korzystanie z tych przewodników.

6. Weryfikacja zgodności z wymogami rozporządzenia (WE) nr 853/2004, dotyczącymi stosowania znaków identyfikacyjnych, następuje we wszystkich zakładach zatwierdzonych zgodnie z wymienionym rozporządzeniem, niezależnie od weryfikacji zgodności z innymi wymaganiami w zakresie możliwości monitorowania.

7. W przypadku rzeźni, zakładów obróbki dziczyzny oraz zakładów rozbioru mięsa, wprowadzających świeże mięso do obrotu, urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania audytu określone w ust. 3 i 4.

8. Wykonując zadania audytu, właściwy organ stara się zwłaszcza, aby:

a) ustalić, czy personel i działania personelu w zakładzie na wszystkich etapach procesu produkcyjnego są zgodne z odpowiednimi wymogami rozporządzeń określonych w ust. 1 lit. a) i b). W celu wsparcia audytu, właściwy organ może przeprowadzać test wydajności w celu upewnienia się, że wydajność personelu spełnia wymienione parametry;

b) sprawdzić odpowiednie rejestry prowadzone przez podmioty działające na rynku;

c) pobrać próbki do analizy laboratoryjnej, ilekroć jest to konieczne;

oraz

d) udokumentować uwzględnione okoliczności i ustalenia audytu.

9. Rodzaj i nasilenie zadań audytu w odniesieniu do poszczególnych zakładów zależy od ocenianego ryzyka. W tym celu właściwy organ systematycznie ocenia:

a) zagrożenia dla zdrowia publicznego i, tam gdzie jest to stosowne, dla zdrowia zwierząt;

b) w przypadku rzeźni, względy dobrostanu zwierząt;

c) rodzaj i wydajność stosowanej technologii; oraz

d) historię przestrzegania prawa żywnościowego w przeszłości przez dany podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze.

Artykuł 5

Mięso świeże

Państwa Członkowskie zapewniają, aby urzędowe kontrole w odniesieniu do mięsa świeżego odbywały się zgodnie z załącznikiem I.

1. Urzędowy lekarz weterynarii wykonuje zadania w zakresie inspekcji w rzeźniach, w zakładach obróbki dziczyzny oraz w zakładach rozbioru mięsa, wprowadzających mięso świeże do obrotu, zgodnie z wymogami ogólnymi w załączniku I sekcja I rozdział II oraz z wymogami szczególnymi w sekcji IV, w szczególności w odniesieniu do:

a) informacji dotyczących łańcucha żywnościowego;

b) badania przedubojowego;

c) dobrostanu zwierząt;

d) badania poubojowego;

e) materiału szczególnego ryzyka i innych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

oraz

f) badań laboratoryjnych.

2. Znakowanie zdrowotne tuszy ze zwierząt gospodarskich kopytnych, zwierząt dzikich – ssaków utrzymywanych w warunkach fermowych innych niż zajęczaki oraz grubej zwierzyny łownej, jak również półtuszy, ćwierci i kawałków powstających w wyniku rozbioru półtuszy na trzy kawałki hurtowe, wykonuje się w rzeźniach oraz w zakładach obróbki dziczyzny zgodnie z załącznikiem I sekcja I rozdział III. Znak jakości zdrowotnej jest stosowany przez urzędowego lekarz weterynarii lub z jego upoważnienia, w przypadku gdy urzędowe kontrole nie stwierdziły żadnych uchybień powodujących nieprzydatność mięsa do spożycia przez ludzi.

3. Po przeprowadzeniu kontroli wymienionych w pkt 1 i 2, urzędowy lekarz weterynarii podejmuje odpowiednie działania, podane w załączniku I sekcja II, w szczególności co do:

a) powiadomienia o wynikach inspekcji;

b) decyzji w sprawie informacji dotyczących łańcucha żywnościowego;

c) decyzji dotyczących zwierząt żywych;

d) decyzji dotyczących dobrostanu zwierząt;

oraz

e) decyzji dotyczących mięsa.

4. Pracownicy pomocniczy mogą pomagać urzędowemu lekarzowi weterynarii w urzędowych kontrolach przeprowadzanych zgodnie z załącznikiem I sekcja I i II, jak określono w sekcji III rozdział I. W takim przypadku pracują oni w składzie niezależnego zespołu.

5) a) Państwa Członkowskie zapewniają, że posiadają wystarczający personel do przeprowadzania urzędowych kontroli wymaganych na podstawie załącznika I z częstotliwością określoną w sekcji III rozdział III.

b) W celu określenia liczby personelu, niezbędnego do obsady linii ubojowej w każdej poszczególnej rzeźni, stosuje się podejście oparte na ocenie zagrożeń. Decyzję w sprawie liczby zaangażowanego personelu podejmuje właściwy organ, natomiast liczba ta jest taka, aby mogły być spełnione wszystkie wymagania wynikające z niniejszego rozporządzenia.

6) a) Państwa Członkowskie mogą zezwolić na pomoc personelu rzeźni w czasie urzędowych kontroli, w sensie wykonywania niektórych konkretnych czynności, pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii, w zakresie produkcji mięsa drobiowego i zajęczaków zgodnie z załącznikiem I sekcja III rozdział III część A. Jeżeli ma to miejsce, Państwa Członkowskie zapewniają, że personel wykonujący tego rodzaju zadania:

i) posiada kwalifikacje i odbywa szkolenia zgodnie z tymi przepisami;

ii) działa niezależnie od personelu produkcyjnego;

oraz

iii) zgłasza wszelkie uchybienia urzędowemu lekarzowi weterynarii.

b) Państwa Członkowskie mogą również zezwolić na wykonywanie przez personel rzeźni konkretnych zadań związanych z pobieraniem próbek i z badaniami zgodnie z załącznikiem I sekcja III rozdział III część B.

7. Państwa Członkowskie zapewniają, aby urzędowi lekarze weterynarii i pracownicy pomocniczy posiadali kwalifikacje i odbywali szkolenia zgodnie z załącznikiem I sekcja III rozdział IV.

Artykuł 6

Żywe małże

Państwa Członkowskie zapewniają, aby produkcja i wprowadzanie do obrotu żywych małży, żywych szkarłupni, żywych osłonic i żywych ślimaków morskich były poddawane urzędowym kontrolom zgodnie z opisem w załączniku II.

Artykuł 7

Produkty rybołówstwa

Państwa Członkowskie zapewniają, aby urzędowe kontrole w odniesieniu do produktów rybołówstwa odbywały się zgodnie z załącznikiem III.

Artykuł 8

Mleko surowe i produkty mleczarskie

Państwa Członkowskie zapewniają, aby urzędowe kontrole w odniesieniu do mleka surowego i produktów mleczarskich odbywały się zgodnie z załącznikiem IV.

Artykuł 9

(skreślony).

ROZDZIAŁ III

PROCEDURY DOTYCZĄCE PRZYWOZU

Artykuł 10

W celu zapewnienia jednolitego stosowanie zasad i warunków ustanowionych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i tytule VI, rozdział II, rozporządzenia (WE) nr 882/2004 procedury ustanowione w niniejszym rozdziale mają zastosowanie.

Artykuł 11

Wykaz państw trzecich i części państw trzecich, z których jest dozwolony przywóz wymienionych produktów pochodzenia zwierzęcego

1. Produkty pochodzenia zwierzęcego przywozi się jedynie z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego znajdującego się w wykazie sporządzonym i uaktualnionym zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2.

2. Państwo trzecie znajduje się w wykazach wyłącznie, gdy kontrola wspólnotowa w tym państwie miała miejsce i wykazała, że właściwy organ zapewnił właściwe gwarancje, jak określono w art. 48 ust. 3) rozporządzenia (WE) nr 882/2004. Jednakże państwo trzecie może znaleźć się na takich wykazach bez przeprowadzania kontroli wspólnotowej, w sytuacji gdy:

a) zagrożenie ustalone zgodnie z art. 46 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 882/2004 takich nie uzasadnia;

oraz

b) jest ustalone, podczas decydowania o dodaniu danego państwa trzeciego do wykazu zgodnie z ust. 1, że pozostałe informacje wskazują, że właściwy organ zapewnił niezbędne gwarancje.

3. Wykazy sporządzone zgodnie z niniejszym artykułem można łączyć z innymi wykazami sporządzonymi do celów zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

4. Podczas sporządzania lub uaktualniania wykazów, szczególnie trzeba uwzględnić kryteria wymienione w art. 46 i 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 882/2004. Należy także wziąć pod uwagę:

a) prawodawstwo państwa trzeciego w odniesieniu do:

i) produktów pochodzenia zwierzęcego,

ii) stosowania weterynaryjnych produktów leczniczych, w tym przepisów w sprawie ich zakazu lub dopuszczenia, dystrybucji, wprowadzania do obrotu oraz przepisów obejmujących ich podawanie i kontrolę;

oraz

iii) przygotowywania i stosowania dodatków paszowych, w tym procedur w zakresie wykorzystywania substancji dodatkowych oraz przygotowywania i stosowania dodatków paszowych z zawartością substancji leczniczych, jak również jakości higienicznej surowców stosowanych do przygotowywania dodatków paszowych oraz produktu końcowego;

b) (skreślona);

c) (skreślona);

d) (skreślona);

e) (skreślona);

f) (skreślona);

g) (skreślona);

h) (skreślona);

i) warunki w zakresie higieny przy produkcji, wytwarzaniu, obróbką, przechowywaniu i wysyłce, rzeczywiście stosowanych w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych dla Wspólnoty;

j) doświadczenie we wprowadzaniu produktu z państwa trzeciego do obrotu oraz wyniki przeprowadzonych kontroli przywozu;

k) wyniki kontroli Komisji przeprowadzonej w państwie trzecim, w szczególności wyniki oceny dotyczących właściwych organów, jak również działanie podjęte przez właściwe organy w świetle zaleceń skierowanych do nich w następstwie kontroli Komisji;

l) istnienie, realizacja i zgłaszanie zatwierdzonego programu zwalczania chorób odzwierzęcych;

oraz

m) istnienie, realizacja i zgłaszanie zatwierdzonego programu kontroli pozostałości.

5. Komisja organizuje podanie aktualnych wersji wszystkich wykazów sporządzonych lub aktualizowanych zgodnie z niniejszym artykułem, do wiadomości publicznej.

Artykuł 12

Wykazy zakładów, z których jest dozwolony przywóz wymienionych produktów pochodzenia zwierzęcego

1. Produkty pochodzenia zwierzęcego można przywozić do Wspólnoty tylko wtedy, gdy zostały wysłane, pozyskane lub przygotowane w zakładach znajdujących się w wykazach sporządzonych i uaktualnionych zgodnie z niniejszym artykułem, z wyjątkiem:

a) gdy, na zasadzie jednostkowych przypadków, zdecydowano zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2, że gwarancje dostarczone przez określone państwo trzecie w zakresie przywozu określonych produktów pochodzenia zwierzęcego są tego rodzaju, iż procedura przewidziana w niniejszym artykule jest zbędna w celu zapewnienia zgodności z wymogami ust. 2;

oraz

b) przypadków wymienionych w załączniku V. Ponadto mięso świeże, mięso mielone, surowe wyroby mięsne oraz mięso oddzielone mechanicznie (MOM) można przywozić do Wspólnoty tylko wtedy, gdy zostało wytworzone z mięsa pozyskanego w rzeźniach i zakładach rozbioru mięsa znajdujących się w wykazach sporządzonych i uaktualnionych zgodnie z niniejszym artykułem lub w zatwierdzonych zakładach wspólnotowych.

2. Zakład może zostać wprowadzony do tego rodzaju wykazu tylko wtedy, gdy właściwy organ państwa trzeciego pochodzenia gwarantuje, że:

a) dany zakład, łącznie z innymi zakładami zajmującymi się obróbką surowca pochodzenia zwierzęcego wykorzystywanego w wytwarzaniu przedmiotowych produktów pochodzenia zwierzęcego, przestrzega odpowiednich wymagań wspólnotowych, w szczególności wymogów rozporządzenia (WE) nr 853/2004, lub wymogów określonych jako równoważnych z tego rodzaju wymogami w momencie podejmowania decyzji o włączeniu danego państwa trzeciego do odpowiedniego wykazu zgodnie z art. 11;

b) służby inspekcji urzędowej w danym państwie trzecim nadzorują te zakłady i w razie potrzeby udostępniają Komisji wszelkie istotne informacje w sprawie zakładów dostarczających surowce;

oraz

c) jest rzeczywiście władne powstrzymać zakłady od wywozu do Wspólnoty w przypadku gdy nie spełniają wymogów określonych w lit. a).

3. Właściwe organy w państwach trzecich znajdujących się w wykazach sporządzonych i uaktualnionych zgodnie z art. 11 gwarantują, że wykazy zakładów określone w ust. 1 są sporządzone, aktualizowane i zgłaszane do Komisji.

4. a) Komisja regularnie przekazuje punktom kontaktowym wyznaczonym do tego celu przez Państwa Członkowskie, notyfikacje dotyczące nowych lub uaktualnionych wykazów przez nią otrzymanych od właściwych organów z przedmiotowych państw trzecich, zgodnie z ust. 3.

b) Jeżeli żadne Państwo Członkowskie nie zgłasza zastrzeżeń do nowego lub uaktualnionego wykazu w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania notyfikacji Komisji, przywóz jest dopuszczony z zakładów znajdujących się w wykazie, w ciągu 10 dni roboczych od dnia następującego po dniu podania tego do wiadomości publicznej przez Komisję.

c) Ilekroć co najmniej jedno Państwo Członkowskie przedstawi uwagi pisemne bądź ilekroć Komisja uzna, że zmiana wykazu jest konieczna w świetle istotnych informacji, takich jak sprawozdanie pokontrolne Komisji lub notyfikacja w ramach systemu wczesnego ostrzegania, Komisja powiadamia wszystkie Państwa Członkowskie i włącza punkt do porządku dziennego najbliższego posiedzenia odpowiedniej sekcji Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, w celu podjęcia decyzji, tam gdzie jest to stosowne, zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2.

5. Komisja organizuje podanie aktualnych wersji wszystkich wykazów do wiadomości publicznej.

Artykuł 13

Żywe małże, szkarłupnie, osłonice i ślimaki morskie

1. Bez względu na przepisy art. 12 ust. 1 lit. b) żywe małże, szkarłupnie, osłonice i ślimaki morskie pochodzą z obszarów produkcyjnych w państwach trzecich znajdujących się w wykazach sporządzonych i uaktualnionych zgodnie z art. 12.

2. Wymogu ust. 1 nie stosuje się do Pectinidae odławianych poza sklasyfikowanymi obszarami produkcyjnymi. Jednakże urzędowe kontrole w odniesieniu do Pectinidae odbywają się zgodnie z załącznikiem II rozdział III.

3. a) Przed sporządzeniem wykazów określonych w ust. 1, bierze się szczególnie pod uwagę gwarancje, jakich właściwy organ państwa trzeciego może udzielić w zakresie zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia w zakresie klasyfikacji i kontroli obszarów produkcyjnych.

b) Przed sporządzeniem tego rodzaju wykazów Komisja przeprowadza inspekcje na miejscu, chyba że:

i) ryzyko określone zgodnie z art. 18 ust. 18 tego nie uzasadnia; oraz

ii) przy podejmowaniu decyzji o włączeniu konkretnego państwa trzeciego do wykazu zgodnie z ust. 1, ustalono, że inne informacje wskazują, iż właściwy organ zapewnia niezbędne gwarancje.

4. Komisja organizuje podanie aktualnych wersji wszystkich wykazów sporządzonych lub uaktualnionych zgodnie z niniejszym artykułem, do wiadomości publicznej.

Artykuł 14

Dokumenty

1. Dokument spełniający wymogi podane w załączniku VI towarzyszy przesyłkom produktów pochodzenia zwierzęcego przy ich przywozie do Wspólnoty.

2. Dokument ten zaświadcza, że produkty są zgodne:

a) z wymogami ustanowionymi dla tego rodzaju produktów odpowiednio w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 i rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 lub przepisami, które są równoważne z tymi wymogami;

oraz

b) wszelkie szczególne warunki przywozu ustanowione zgodnie z art. 48 rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

3. Dokumenty mogą zawierać dane szczegółowe wymagane zgodnie z pozostałym prawodawstwem wspólnotowym w zakresie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

4. Odstępstwo od ust. 1 może zostać przyznane zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2 w przypadku gdy możliwe jest uzyskanie w inny sposób gwarancji określonych w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 15

Przepisy specjalne dotyczące produktów rybołówstwa

1. Procedur ustanowionych w niniejszym rozdziale nie stosuje się w odniesieniu do świeżych produktów rybołówstwa wyładowanych we Wspólnocie bezpośrednio ze statku rybackiego pływającego pod banderą państwa trzeciego.

Urzędowe kontrole w odniesieniu do tego rodzaju produktów rybołówstwa odbywają się zgodnie z załącznikiem III.

2. a) Produkty rybołówstwa przywożone ze statku przetwórni lub statku zamrażalni pływającego pod banderą państwa trzeciego pochodzą ze statków znajdujących się w wykazie sporządzonym lub uaktualnionym zgodnie z procedurą określoną wart. 12 ust. 4.

b) Jednakże na zasadzie odstępstwa od art. 12 ust. 2 lit. b), statek może również zostać włączony do tego rodzaju wykazów:

i) na podstawie wspólnego powiadomienia ze strony właściwego organu państwa trzeciego bandery statku i właściwego organu innego państwa trzeciego na którego pierwszy właściwy organ delegował uprawnienia do kontroli danego statku, pod warunkiem że:

- drugie państwo trzecie znajduje się w wykazie państw sporządzonym zgodnie z art. 11, z którego przywóz produktów rybołówstwa jest dozwolony,

- wszystkie produkty rybołówstwa z danego statku, przeznaczone do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie wyładowane są bezpośrednio w tym drugim państwie trzecim,

- właściwy organ drugiego państwa trzeciego przeprowadził kontrolę danego statku i oświadczył, że spełnia on wymagania wspólnotowe,

oraz

- właściwy organ tego drugiego państwa trzeciego oświadczył, że będzie przeprowadzał systematyczne kontrole statku w celu zapewnienia utrzymania zgodności tego statku z wymaganiami wspólnotowymi,

lub

ii) na podstawie wspólnego powiadomienia ze strony właściwego organu państwa trzeciego bandery statku i właściwego organu Państwa Członkowskiego, na którego pierwszy właściwy organ delegował uprawnienia do kontroli danego statku, pod warunkiem że:

- wszystkie produkty rybołówstwa z danego statku przeznaczone do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie wyładowane są bezpośrednio w tym Państwie Członkowskim,

- właściwy organ tego Państwa Członkowskiego przeprowadził kontrolę danego statku i oświadczył, że spełnia on wymagania wspólnotowe,

oraz

- właściwy organ tego Państwa Członkowskiego oświadczył, że będzie przeprowadzał systematyczne kontrole statku w celu zapewnienia utrzymania zgodności tego statku z wymaganiami wspólnotowymi

c) Komisja organizuje podanie aktualnych wersji wszystkich wykazów sporządzonych lub uaktualnionych zgodnie z niniejszym artykułem, do wiadomości publicznej.

3. W przypadku gdy produkty rybołówstwa przywożone są bezpośrednio ze statku rybackiego lub ze statku zamrażalni, dokument podpisany przez kapitana może zastąpić dokument wymagany na podstawie art. 14.

4. Szczegółowe zasady wykonania niniejszego artykułu mogą zostać ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 16

Środki wykonawcze i przepisy przejściowe

[1] Środki przejściowe o zasięgu ogólnym mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez jego uzupełnienie o nowe elementy inne niż istotne, w szczególności dalszych szczegółów dotyczących wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3.

Inne środki wykonawcze lub przejściowe mogą być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 19 ust. 2.

Artykuł 17

Zmiana i dostosowanie załączników

1. [2] Załączniki I, II, III, IV, V i VI mogą zostać zmienione lub uzupełnione przez Komisję w celu dostosowania ich do postępu naukowego i technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia także poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3.

2. [3] Komisja może przyznać odstępstwa od załączników I, II, III, IV, V i IV, z zastrzeżeniem, że nie wpływają one na osiągnięcie celów niniejszego rozporządzenia. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3.

3. Państwa Członkowskie mogą, bez uszczerbku dla osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, zgodnie z ust. 4-7, przyjąć krajowe środki dostosowujące wymogi ustanowione w załączniku I.

4. Krajowe środki określone w ust. 3:

a) mają na celu:

i) umożliwienie dalszego korzystania z tradycyjnych metod na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania lub dystrybucji żywności;

ii) uwzględnienie potrzeb zakładów o niewielkim przerobie czy też znajdujących się w regionach o szczególnych ograniczeniach geograficznych;

lub

iii) dopuszczenie do realizacji projektów pilotażowych w celu wypróbowania nowych metod kontroli mięsa;

b) dotyczą w szczególności następujących elementów załącznika I:

i) informacji dotyczących łańcucha żywnościowego;

ii) obecności właściwego organu w zakładach.

5. Państwo Członkowskie zamierzające przyjąć krajowe środki określone w ust. 3, notyfikuje to Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim. Każda notyfikacja:

a) zawiera szczegółowy opis wymogów, w przypadku których dane Państwo Członkowskie stwierdziło konieczność takiego dostosowania oraz rodzaj tych dostosowań;

b) zawiera opis przedmiotowego zakładu;

c) wyjaśnia powody dostosowania, w tym, o ile jest to istotne, poprzez podsumowanie przeprowadzonej analizy zagrożeń i środki, jakie należy podjąć w celu zapewnienia, aby dostosowanie nie naruszało celów niniejszego rozporządzenia;

oraz

d) przedstawia inne istotne informacje.

6. Pozostałe Państwa Członkowskie mają trzy miesiące od otrzymania notyfikacji określonej w ust. 5 na przesłanie uwag pisemnych do Komisji. Komisja może zasięgać opinii, a w przypadku gdy otrzymuje pisemne uwagi od jednego lub więcej Państw Członkowskich, zasięga opinii Państw Członkowskich w ramach komitetu określonego w art. 19 ust. 1. Komisja może postanowić, zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 2, czy planowane środki można wprowadzić w życie, z zastrzeżeniem, w razie potrzeby, z odpowiednimi zmianami. Tam, gdzie jest to stosowne, Komisja może wnioskować przyjęcie środków ogólnych zgodnie z ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu.

7. Państwo Członkowskie może przyjąć krajowe środki dostosowujące wymogi załącznika I jedynie:

a) zgodne z decyzją przyjętą na podstawie ust. 6;

b) wtedy, gdy w ciągu jednego miesiąca po upływie okresu, o którym mowa w ust. 6, Komisja nie powiadomiła Państw Członkowskich o otrzymaniu pisemnych uwag lub o zamiarze wnioskowania przyjęcia decyzji zgodnie z ust. 6.

8. W przypadku gdy Państwo Członkowskie przyjmuje krajowe środki wprowadzające w życie projekt pilotażowy w celu wypróbowania nowych metod kontroli mięsa zgodnie z ust. 3-7, Państwo Członkowskie przekazuje wyniki do wiadomości Komisji, gdy tylko są dostępne. Następnie Komisja rozważa złożenie wniosku w sprawie środków ogólnych zgodnie z ust. 1.

Artykuł 18

Decyzje szczególne

Bez uszczerbku dla ogólnego stosowania art. 16 oraz art. 17 ust. 1, środki wykonawcze mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 19 ust. 2, a zmiany do załączników I, II, III; IV, V lub IV, jako środki mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3, w celu określenia: [4]

1) testów w zakresie oceny wydajności podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze i ich personelu;

2) sposobu przekazywania wyników kontroli;

3) kryterium ustalania kiedy, na podstawie analizy ryzyka, urzędowy lekarz weterynarii nie musi być obecny w rzeźniach i w zakładach obróbki dziczyzny podczas badania przedubojowego i poubojowego;

4) przepisów dotyczących zakresu testów dla urzędowych lekarzy weterynarii oraz pracowników pomocniczych;

5) kryteriów mikrobiologicznych dotyczących parametrów procesu w odniesieniu do higieny w zakładach;

6) procedur alternatywnych, testów serologicznych lub innych testów laboratoryjnych, które dają gwarancję co najmniej równoważną ze specjalnymi procedurami badania poubojowego przedstawionymi w załączniku I sekcja IV i które dlatego jako takie mogą zastąpić te procedury, jeżeli właściwy organ tak postanowi;

7) okoliczności, w których pewne szczególne procedury w zakresie badania poubojowego opisane w załączniku I sekcja IV nie są konieczne, ze względu na gospodarstwo, region lub państwo pochodzenia i zasady analizy ryzyka;

8) przepisów w zakresie przeprowadzania badań laboratoryjnych;9) systemu mrożenia, jaki ma być stosowany w przypadku mięsa, w związku z wągrzycą i włośnicą;

10) warunków, na jakich gospodarstwa i regiony mogą zostać uznane za urzędowo wolne od cysticercus lub trichinae;

11) metod, jakie mają być stosowane w czasie badania pod kątem warunków określonych w załączniku I sekcja IV rozdział IX;

12) w przypadku tuczu świń, kryteriów w odniesieniu do systemów kontrolowanych warunków bytowych i zintegrowanych systemów produkcji;

13) kryteriów w odniesieniu do klasyfikacji obszarów produkcyjnych i stref sanitarnych dla małży, we współpracy z odpowiednim laboratorium odniesienia Wspólnoty, w tym:

a) wartości granicznych i metod analitycznych w odniesieniu do morskich biotoksyn,

b) procedur wykrywania wirusa oraz norm wirusologicznych, oraz

c) planów i metod pobierania próbek oraz tolerancji analitycznych, jakie mają być stosowane w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami;

14) kryteriów organoleptycznych w odniesieniu do oceny świeżości produktów rybołówstwa;

15) analitycznych wartości granicznych, metod analiz i planów pobierania próbek dla urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów rybołówstwa, wymaganych na podstawie załącznika III, w tym w kierunku pasożytów i zanieczyszczeń pochodzących ze środowiska;

16) metody, przy pomocy której Komisja będzie udostępniać opinii publicznej, zgodnie z art. 11, 12, 13 i 15; wykazy państw trzecich oraz zakładów w państwach trzecich;

17) (skreślony);

18) (skreślony);

19) (skreślony);

20) (skreślony).

Artykuł 19

Procedura Komitetu

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, utworzony na podstawie art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. [5] W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 20

Zasięganie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności

Komisja zasięga, w miarę potrzeb, opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w sprawach wchodzących w zakres niniejszego rozporządzenia, w szczególności:

1) przed wnioskowaniem w sprawie zmiany wymogów specjalnych dotyczących procedur badania poubojowego ustanowionych w załączniku I sekcja IV;

2) przed wnioskowaniem w sprawie zmiany zasad w załączniku I sekcja IV rozdział IX w sprawie mięsa pochodzącego od zwierząt w przypadku których badanie poubojowe ujawniło zmiany wskazujące na zakażenie brucelozą lub gruźlicą;

oraz

3. przed wnioskowaniem środków wykonawczych w sprawach określonych w art. 18 ust. 5-15.

Artykuł 21

Sprawozdanie dla Parlamentu Europejskiego i Rady

1. Najpóźniej do dnia 20 maja 2009 r., Komisja jest zobowiązana przedłożyć sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zawierające przegląd doświadczeń uzyskanych wskutek stosowania niniejszego rozporządzenia.2. W miarę potrzeb, Komisja załącza do sprawozdania odpowiednie wnioski.

Artykuł 22

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 20-go dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się w okresie 18 miesięcy po dacie wejścia w życie następujących aktów prawnych:

a) rozporządzenia (WE) nr 852/2004;

b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz

c) dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące żywności i warunków zdrowotnych przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹⁰).

Niniejsze rozporządzenie stosuje się jednak nie wcześniej niż od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 29 kwietnia 2004 r.

[1] Art. 16 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 87 z 31.03.2009, str. 109). Zmiana weszła w życie 20 kwietnia 2009 r.

[2] Art. 17 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 87 z 31.03.2009, str. 109). Zmiana weszła w życie 20 kwietnia 2009 r.

[3] Art. 17 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 87 z 31.03.2009, str. 109). Zmiana weszła w życie 20 kwietnia 2009 r.

[4] Art. 18 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 87 z 31.03.2009, str. 109). Zmiana weszła w życie 20 kwietnia 2009 r.

[5] Art. 19 ust. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r. dostosowującego do decyzji Rady 1999/468/WE niektóre akty podlegające procedurze, o której mowa w art. 251 Traktatu, w zakresie procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą (Dz.Urz.UE L 87 z 31.03.2009, str. 109). Zmiana weszła w życie 20 kwietnia 2009 r.