KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹), w szczególności jego art. 18 ust. 9 i 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²), (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (³) ustanawiają zasady dotyczące zdrowia i wymagania dotyczące żywności pochodzenia zwierzęcego oraz konieczne kontrole urzędowe.

(2) W uzupełnieniu do tych zasad należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w odniesieniu do włosieni. Mięso świń domowych i dzików, koni i innych gatunków zwierząt może być zarażone nicieniami z rodzaju Trichinella. Spożycie mięsa zarażonego włosieniem może powodować poważne choroby u ludzi. Należy wprowadzić odpowiednie środki w celu uniknięcia u ludzi chorób spowodowanych spożyciem mięsa zarażonego włosieniem.

(3) W dniu 22 listopada 2001 r. Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych dotyczących Zdrowia Publicznego przyjął opinię w sprawie włośnicy (trichinellosis), epidemiologii, metod wykrywania oraz produkcji świń wolnych od włosienia. Dnia 1 grudnia 2004 r. panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych (BIOHAZ) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności przyjął opinię na temat adekwatności i szczegółów dotyczących metod mrożenia pozwalających na spożycie przez ludzi mięsa zarażonego Trichinella lub Cysticercus. W dniach 9– 10 marca 2005 r. BIOHAZ przyjął opinię na temat oceny ryzyka powtórzonej kontroli zwierząt na ubój w obszarach o niskim powszechnym występowaniu włosienia.

(4) Dyrektywa Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włosieni (trichinella spiralis) przed przywozem z państw trzecich (⁴) została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającą dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (⁵).

(5) Zatwierdzono różne metody laboratoryjne dla wykrywania włosieni w świeżym mięsie. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania jest zalecana jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania. Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie. Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda wykrywania do standardowego stosowania. Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach do badania niewielkiej liczby zwierząt poddawanych ubojowi tygodniowo, pod warunkiem że przedsiębiorstwa sektora spożywczego podejmą stosowne środki, aby przetwarzać mięso w taki sposób, że jego spożycie będzie całkowicie bezpieczne dla ludzi. Należy jednak zastąpić tę metodę bardziej wiarygodną metodą wykrywania w trakcie okresu przejściowego. Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję. Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włosieniem u poszczególnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(6) Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włosienia występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

(7) Gospodarstwa powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Tuczniki pochodzące z tych gospodarstw będą zwolnione z kontroli w odniesieniu do włosieni. Kategorie gospodarstw powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Pozwoli to na zmniejszenie liczby kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy, ale jest możliwe jedynie w Państwach Członkowskich, w historii których miało miejsce niskie powszechne występowanie choroby.

(8) Regularne kontrole świń domowych i dzików, koni, lisów oraz innych wskazanych zwierząt są ważnym narzędziem oceny zmian w występowaniu choroby. Należy przedstawiać wyniki tych kontroli w rocznych sprawozdaniach zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/99/WE z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych (⁶).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie odnosi się do zwierząt łownych i ich mięsa bezpośrednio dostarczanych konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych. Wobec powyższego Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za przyjęcie krajowych środków w celu ograniczenia ryzyka otrzymania przez konsumenta końcowego mięsa dzików zarażonego włosieniem.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „włosień” oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella;

2) „kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich” oznaczają rodzaj hodowli zwierząt, w którym świnie są nieprzerwanie przetrzymywane w warunkach kontrolowanych przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego odniesieniu do żywienia i pomieszczeń dla zwierząt;

3) „przedział” oznacza grupę gospodarstw stosujących kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich. Wszystkie gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w jednym państwie członkowskim mogą być uznane za jeden przedział.

ROZDZIAŁ II

ZOBOWIĄZANIA WŁAŚCIWYCH ORGANÓW I PRZEDSIĘBIORSTW SEKTORA SPOŻYWCZEGO

Artykuł 2

Pobieranie próbek z tusz

[1] 1. W ramach badania poubojowego pobiera się w ubojniach próbki z tusz świń domowych zgodnie z następującymi zasadami:

a) na obecność włośnia bada się wszystkie tusze hodowlanych macior i knurów lub przynajmniej 10 % tusz zwierząt wysłanych do uboju w każdym roku z każdego gospodarstwa oficjalnie uznanego za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich;

b) na obecność włośnia bada się wszystkie tusze z gospodarstw nieuznanych oficjalnie za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich.

Próbkę pobiera się z każdej tuszy, a następnie bada się ją na obecność włośnia w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania określona w załączniku I rozdział I; lub

b) równoważna metoda wykrywania określona w załączniku I rozdział II.

2. Próbki z tusz koni, dzików oraz innych, podatnych na zarażenie włośniem gatunków zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych i zwierząt dzikich są systematycznie pobierane w ubojniach lub zakładach przetwórstwa dziczyzny w ramach badania poubojowego.

Próbkę pobiera się z każdej tuszy, a następnie bada się ją zgodnie z załącznikami I i III w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ.

3. Przed otrzymaniem wyników badania na obecność włośnia i pod warunkiem że przedsiębiorstwo sektora spożywczego gwarantuje pełną identyfikowalność, tusze świń domowych i koni mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru znajdującym się na tym samym terenie. Na zasadzie odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego i po uprzednim zatwierdzeniu przez właściwy organ tusze takie mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, o ile:

a) procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu;

b) miejscem przeznaczenia tuszy lub jej części jest nie więcej niż jeden zakład rozbioru;

c) zakład rozbioru znajduje się na terytorium państwa członkowskiego; oraz

d) w przypadku wyników dodatnich wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

Artykuł 3

Odstępstwa

1. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia zwalnia się mięso świń domowych poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II pod nadzorem właściwych organów.

2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia zwalnia się tusze i mięso świń domowych nieodsadzonych od maciory, mających mniej niż 5 tygodni.

3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia można zwolnić tusze i mięso świń domowych, jeśli zwierzęta pochodzą z gospodarstwa lub przedziału oficjalnie uznanych za gospodarstwo lub przedział stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich zgodnie z załącznikiem IV, o ile:

a) w ciągu ostatnich 3 lat, w którym to okresie prowadzono stałe badania zgodnie z art. 2, nie wykryto w danym państwie członkowskim żadnego rodzimego przypadku zarażenia włośniem u świń domowych utrzymywanych w gospodarstwach oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich; lub

b) dane historyczne dotyczące stałych badań przeprowadzonych na populacji świń poddanych ubojowi dają pewność na poziomie 95 %, że częstość występowania włośnia nie przekracza 1 na milion w tej populacji; lub

c) gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich znajdują się w Belgii lub Danii.

4. Państwo członkowskie, które stosuje odstępstwo przewidziane w ust. 3, powiadamia, w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, Komisję i pozostałe państwa członkowskie oraz przedkłada Komisji roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w załączniku IV rozdział II. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz państw członkowskich stosujących to odstępstwo.

Jeśli państwo członkowskie nie przedłoży sprawozdania rocznego lub jeśli takie sprawozdanie roczne nie jest zadowalające do celów niniejszego artykułu, odstępstwo przestaje mieć zastosowanie do tego państwa członkowskiego.

Artykuł 4

Badanie na występowanie włosienia i stosowanie znaku jakości zdrowotnej

1. Tusze, o których mowa w art. 2, lub ich części, z wyłączeniem tusz wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. b), nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

Podobnie, inne części zwierzęcia przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zawierające tkankę mięśni prążkowanych, nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

2. Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i niezawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

3. W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, lub w którym ma zastosowanie odstępstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), wolno zastosować znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 854/2004 zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Artykuł 5

Szkolenie

Właściwy organ zapewnia odpowiednie wyszkolenie całego personelu uczestniczącego w badaniu próbek w celu wykrycie włosienia oraz jego udział w:

a) programie kontroli jakości testów używanych do wykrywania włosienia; oraz

b) regularnej ocenie procedur badania, rejestrowania i analizy stosowanych w laboratorium.

Artykuł 6

Metody wykrywania

1. Należy stosować metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I do badania próbek, jak określono w art. 2:

a) tam gdzie istnieją podstawy do podejrzewania zarażenia włosieniem; lub

b) jeżeli wcześniej, przy badaniu trychinoskopowym próbek pochodzących z tego samego gospodarstwa, określonym w art. 16 ust. 1, otrzymano wynik pozytywny.

2. Należy przekazać wszystkie pozytywne próbki do krajowego laboratorium referencyjnego lub wspólnotowego laboratorium referencyjnego w celu określenia występującego gatunku włosienia.

Artykuł 7

Plany interwencyjne

Właściwe organy Państw Członkowskich przygotują do dnia 31 grudnia 2006 r. plan interwencyjny opisujący wszystkie działania, które należy podjąć w przypadku gdy próbki, jak określono w art. 2 i 16, wykażą pozytywne wyniki w badaniach na obecność włosienia. Plan ten powinien zawierać szczegóły obejmujące:

a) umożliwienie prześledzenia drogi zarażonej tuszy i jej części zawierających tkankę mieśniową;

b) środki postępowania z zarażonymi tuszami i ich częściami;

c) poszukiwanie źródeł zarażenia i jego rozprzestrzeniania się wśród fauny;

d) wszelkie środki, które należy podjąć na poziomie konsumenta;

e) środki, które należy podjąć, jeśli nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojn;

f) określenie występujących gatunków włosienia.

Artykuł 8

Oficjalne uznanie za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

1. Do celów niniejszego rozporządzenia właściwy organ może oficjalnie uznać gospodarstwo lub przedział stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich, jeśli spełniają one wymogi określone w załączniku IV.

2. Gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w Danii lub Belgii zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. c) w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia uważa się za oficjalnie uznane za gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Obowiązek dostarczania informacji spoczywający na przedsiębiorstwach sektora spożywczego

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące gospodarstwa oficjalnie uznane za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich informują właściwy organ o zaprzestaniu spełniania któregokolwiek z wymogów określonych w załączniku IV lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw w odniesieniu do włośnia.

Artykuł 10

Audyty gospodarstw oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

Właściwy organ zapewnia okresowe przeprowadzanie audytów gospodarstw oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich.

Częstotliwość audytów jest uzależniona od poziomu ryzyka przy uwzględnieniu historii choroby, częstotliwości jej występowania, wcześniejszych ustaleń, regionu geograficznego, lokalnej podatnej fauny, praktyk hodowlanych, nadzoru weterynaryjnego oraz przestrzegania przepisów przez rolników.

Właściwy organ weryfikuje fakt przeprowadzenia badań świń domowych pochodzących z tych gospodarstw zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 11

Programy monitorowania

Właściwy organ może wdrożyć program monitorowania obejmujący populację świń domowych pochodzących z gospodarstwa lub przedziału uznanych oficjalnie za gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w celu potwierdzenia, że włosień jest faktycznie nieobecny w tej populacji.

W programie monitorowania należy określić częstotliwość badań, liczbę zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek. W tym celu należy pobierać próbki mięsa i badać je na obecność pasożytów włośnia zgodnie z rozdziałami I i II załącznika I.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez laboratorium referencyjne UE.

Artykuł 12

Cofnięcie oficjalnego uznania za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

1. Jeśli wyniki audytów przeprowadzonych zgodnie z art. 10 wykazują, że gospodarstwo nie spełnia już wymagań zawartych w załączniku IV, właściwy organ bezzwłocznie cofa gospodarstwu oficjalne uznanie.

2. Jeśli u świni domowej pochodzącej z gospodarstwa oficjalnie uznanego za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich badanie na obecność włośnia wykazuje wynik dodatni, właściwy organ bezzwłocznie:

a) cofa gospodarstwu oficjalne uznanie;

b) bada wszystkie świnie domowe podczas uboju;

c) odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa, oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed uzyskaniem wyniku dodatniego; w tym celu pobiera próbki mięsa i bada je na obecność pasożytów włośnia przy zastosowaniu metod wykrywania określonych w załączniku I rozdział I i II;

d) w stosownych okolicznościach, w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem spowodowany dystrybucją mięsa świń domowych poddanych ubojowi w okresie poprzedzającym uzyskanie wyniku dodatniego;

e) informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie;

f) w stosownych okolicznościach wszczyna badanie epidemiologiczne w celu wyjaśnienia przyczyn zarażenia;

g) wprowadza odpowiednie środki, w przypadku gdy w ubojni nie można zidentyfikować żadnej zarażonej tuszy, w tym:

(i) zwiększa rozmiar każdej próbki mięsa pobieranej do badań z podejrzanych tusz; lub

(ii) oświadcza, że tusze są niezdatne do spożycia przez ludzi;

(iii) wprowadza odpowiednie środki usuwania podejrzanych tusz lub ich części lub tusz lub ich części wykazujących w badaniach wynik dodatni.

3. Po cofnięciu oficjalnego uznania gospodarstwa mogą zostać ponownie uznane po usunięciu stwierdzonych problemów i spełnieniu wymogów określonych w załączniku IV zgodnie z zaleceniami właściwego organu.

4. Jeśli w wyniku kontroli stwierdzono naruszenie przepisów art. 9 lub wynik dodatni w gospodarstwie należącym do danego przedziału, takie gospodarstwo należy usunąć z tego przedziału do chwili przywrócenia zgodności z przepisami.

ROZDZIAŁ III

PRZYWÓZ

Artykuł 13

Wymogi zdrowotne w odniesieniu do przywozu

[2] 1. Przywozu do Unii mięsa zawierającego mięśnie prążkowane, pochodzącego od zwierząt gatunków, które mogą być nosicielami włośnia, można dokonać jedynie wówczas, gdy w państwie trzecim, w którym zwierzęta poddano ubojowi, przed wywozem przeprowadzono badanie na obecność włośnia zgodnie z warunkami równoważnymi warunkom przewidzianym w art. 2 i 3.

2. Państwo trzecie może stosować odstępstwa przewidziane w art. 3 ust. 2 i 3 jedynie wówczas, gdy poinformowało Komisję o zastosowaniu tych odstępstw i gdy jest ono ujęte w odpowiednim wykazie:

(i) w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 w odniesieniu do przywozu żywych świń domowych; lub

(ii) w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 w odniesieniu do przywozu świeżego mięsa świń domowych;

(iii) w części 2 załącznika II do decyzji 2007/777/WE w odniesieniu do produktów mięsnych wyprodukowanych wyłącznie z mięsa świń domowych lub produktów mięsnych ze świń domowych.

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

Dokumenty

[3] 1. We wzorze świadectwa zdrowia do celów handlu wewnątrzunijnego żywymi świniami domowymi określonym we wzorze 2 zawartym w załączniku F do dyrektywy 64/432/EWG urzędowy lekarz weterynarii zamieszcza informacje o oficjalnym uznaniu gospodarstwa pochodzenia za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich, jak przewidziano w art. 8 niniejszego rozporządzenia.

2. We wzorach świadectw zdrowia do celów przywozu do Unii świń domowych, określonych we wzorach POR-X i POR-Y w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 urzędowy lekarz weterynarii zamieszcza informacje o dokonanym przez właściwy organ państwa trzeciego oficjalnym uznaniu za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich równoważne warunkom przewidzianym w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

3. W określonych w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 wzorach świadectw weterynaryjnych zgodnych ze wzorami „POR”, towarzyszących przesyłkom mięsa przeznaczonego do przywozu do Unii z państw trzecich, urzędowy lekarz weterynarii zamieszcza poświadczenie zdrowia publicznego dotyczące badania na obecność włośnia przeprowadzonego zgodnie z art. 13 niniejszego rozporządzenia w państwie trzecim, z którego pochodzi mięso.

4. W świadectwach zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, których wzory określono w załączniku II do decyzji 2000/572/WE, towarzyszących przesyłkom surowych wyrobów mięsnych przeznaczonych do przywozu do Unii z państw trzecich, urzędowy lekarz weterynarii zamieszcza poświadczenie zdrowia publicznego dotyczące badania na obecność włośnia przeprowadzonego zgodnie z art. 13 niniejszego rozporządzenia w państwie trzecim, z którego pochodzi mięso.

5. W świadectwach zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, których wzory określono w załączniku III do decyzji 2007/777/WE, towarzyszących przesyłkom zawierającym niektóre produkty mięsne oraz przetworzone żołądki, pęcherze i jelita, przeznaczone do przywozu do Unii z państw trzecich, urzędowy lekarz weterynarii zamieszcza poświadczenie zdrowia publicznego dotyczące badania na obecność włośnia przeprowadzonego zgodnie z art. 13 niniejszego rozporządzenia w państwie trzecim, z którego pochodzi mięso.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Przepisy przejściowe

1. Państwo Członkowskie może pozwolić na zastosowanie badania trychinoskopowego, określonego w rozdziale III załącznika I, w stosunku do świń domowych i dzików w wyjątkowych przypadkach do dnia 31 grudnia 2009 r., jeżeli:

a) należy przebadać pojedyncze tusze, jak określono w art. 2 w zakładzie, który dokonuje uboju nie więcej niż 15 świń domowych dziennie albo 75 świń domowych tygodniowo lub przygotowuje do wprowadzenia na rynek nie więcej niż 10 dzików dziennie; oraz

b) metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I nie są dostępne.

2. W przypadku stosowania badania trychinoskopowego właściwy organ zapewnia, że:

a) mięso jest oznakowane znakiem jakości zdrowotnej, który wyraźnie różni się od znaku jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz mięso jest bezpośrednio dostarczane konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych; oraz

b) mięso nie jest używane do wytwarzania produktów, których proces produkcyjny nie powoduje zniszczenia włosienia.

Artykuł 17

Wejście w życie

[4] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹), w szczególności jego art. 18 ust. 9 i 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²), (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (³) ustanawiają zasady dotyczące zdrowia i wymagania dotyczące żywności pochodzenia zwierzęcego oraz konieczne kontrole urzędowe.

(2) W uzupełnieniu do tych zasad należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w odniesieniu do włosieni. Mięso świń domowych i dzików, koni i innych gatunków zwierząt może być zarażone nicieniami z rodzaju Trichinella. Spożycie mięsa zarażonego włosieniem może powodować poważne choroby u ludzi. Należy wprowadzić odpowiednie środki w celu uniknięcia u ludzi chorób spowodowanych spożyciem mięsa zarażonego włosieniem.

(3) W dniu 22 listopada 2001 r. Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych dotyczących Zdrowia Publicznego przyjął opinię w sprawie włośnicy (trichinellosis), epidemiologii, metod wykrywania oraz produkcji świń wolnych od włosienia. Dnia 1 grudnia 2004 r. panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych (BIOHAZ) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności przyjął opinię na temat adekwatności i szczegółów dotyczących metod mrożenia pozwalających na spożycie przez ludzi mięsa zarażonego Trichinella lub Cysticercus. W dniach 9– 10 marca 2005 r. BIOHAZ przyjął opinię na temat oceny ryzyka powtórzonej kontroli zwierząt na ubój w obszarach o niskim powszechnym występowaniu włosienia.

(4) Dyrektywa Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włosieni (trichinella spiralis) przed przywozem z państw trzecich (⁴) została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającą dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (⁵).

(5) Zatwierdzono różne metody laboratoryjne dla wykrywania włosieni w świeżym mięsie. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania jest zalecana jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania. Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie. Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda wykrywania do standardowego stosowania. Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach do badania niewielkiej liczby zwierząt poddawanych ubojowi tygodniowo, pod warunkiem że przedsiębiorstwa sektora spożywczego podejmą stosowne środki, aby przetwarzać mięso w taki sposób, że jego spożycie będzie całkowicie bezpieczne dla ludzi. Należy jednak zastąpić tę metodę bardziej wiarygodną metodą wykrywania w trakcie okresu przejściowego. Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję. Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włosieniem u poszczególnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(6) Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włosienia występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

(7) Gospodarstwa powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Tuczniki pochodzące z tych gospodarstw będą zwolnione z kontroli w odniesieniu do włosieni. Kategorie gospodarstw powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Pozwoli to na zmniejszenie liczby kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy, ale jest możliwe jedynie w Państwach Członkowskich, w historii których miało miejsce niskie powszechne występowanie choroby.

(8) Regularne kontrole świń domowych i dzików, koni, lisów oraz innych wskazanych zwierząt są ważnym narzędziem oceny zmian w występowaniu choroby. Należy przedstawiać wyniki tych kontroli w rocznych sprawozdaniach zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/99/WE z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych (⁶).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie odnosi się do zwierząt łownych i ich mięsa bezpośrednio dostarczanych konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych. Wobec powyższego Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za przyjęcie krajowych środków w celu ograniczenia ryzyka otrzymania przez konsumenta końcowego mięsa dzików zarażonego włosieniem.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

[1] Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „włosień” oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella;

2) „kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich” oznaczają rodzaj hodowli zwierząt, w którym świnie są nieprzerwanie przetrzymywane w warunkach kontrolowanych przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego odniesieniu do żywienia i pomieszczeń dla zwierząt;

3) „przedział” oznacza grupę gospodarstw stosujących kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich. Wszystkie gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w jednym państwie członkowskim mogą być uznane za jeden przedział.

ROZDZIAŁ II

ZOBOWIĄZANIA WŁAŚCIWYCH ORGANÓW I PRZEDSIĘBIORSTW SEKTORA SPOŻYWCZEGO

Artykuł 2

Pobieranie próbek z tusz

[2] 1. W ramach badania poubojowego pobiera się w ubojniach próbki z tusz świń domowych zgodnie z następującymi zasadami:

a) na obecność włośnia bada się wszystkie tusze hodowlanych macior i knurów lub przynajmniej 10 % tusz zwierząt wysłanych do uboju w każdym roku z każdego gospodarstwa oficjalnie uznanego za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich;

b) na obecność włośnia bada się wszystkie tusze z gospodarstw nieuznanych oficjalnie za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich.

Z każdej tuszy pobiera się próbkę, a następnie bada się ją na obecność włośnia w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania określona w załączniku I rozdział I; lub

b) równoważna metoda wykrywania określona w załączniku I rozdział II.

2. Przed otrzymaniem wyników badania na obecność włośnia tusze takie mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru znajdującym się na tym samym terenie co ubojnia („siedziba” ) pod warunkiem zagwarantowania przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego możliwości pełnego prześledzenia drogi produktu.

Na zasadzie odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego i po uprzednim zatwierdzeniu przez właściwy organ tusze takie mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, o ile:

a) procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu;

b) miejscem przeznaczenia tuszy lub jej części jest nie więcej niż jeden zakład rozbioru;

c) zakład rozbioru znajduje się na terytorium państwa członkowskiego; oraz

d) w przypadku wyników dodatnich wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

3. Próbki z tusz koni, dzików oraz innych gatunków zwierząt utrzymywanych w warunkach fermowych i gatunków zwierząt dzikich, podatnych na zarażenie włośniem są systematycznie pobierane w ubojniach lub zakładach przetwórczych zwierząt łownych w ramach badania poubojowego.

Próbkę pobiera się z każdej tuszy, a następnie bada się ją zgodnie z załącznikami I i III w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ.

Artykuł 3

Odstępstwa

[3] 1. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia zwalnia się mięso świń domowych poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II pod nadzorem właściwych organów.

2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia zwalnia się tusze i mięso świń domowych nieodsadzonych od maciory, mających mniej niż 5 tygodni.

3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1 z badania na obecność włośnia można zwolnić tusze i mięso świń domowych, jeśli zwierzęta pochodzą z gospodarstwa lub przedziału oficjalnie uznanych za gospodarstwo lub przedział stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich zgodnie z załącznikiem IV, o ile:

a) w ciągu ostatnich 3 lat, w którym to okresie prowadzono stałe badania zgodnie z art. 2, nie wykryto w danym państwie członkowskim żadnego rodzimego przypadku zarażenia włośniem u świń domowych utrzymywanych w gospodarstwach oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich; lub

b) dane historyczne dotyczące stałych badań przeprowadzonych na populacji świń poddanych ubojowi dają pewność na poziomie 95 %, że częstość występowania włośnia nie przekracza 1 na milion w tej populacji; lub

c) gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich znajdują się w Belgii lub Danii.

4. Państwo członkowskie, które stosuje odstępstwo przewidziane w ust. 3, powiadamia, w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, Komisję i pozostałe państwa członkowskie oraz przedkłada Komisji roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w załączniku IV rozdział II. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz państw członkowskich stosujących to odstępstwo.

Jeśli państwo członkowskie nie przedłoży sprawozdania rocznego lub jeśli takie sprawozdanie roczne nie jest zadowalające do celów niniejszego artykułu, odstępstwo przestaje mieć zastosowanie do tego państwa członkowskiego.

Artykuł 4

Badanie na występowanie włosienia i stosowanie znaku jakości zdrowotnej

1. Tusze, o których mowa w art. 2, lub ich części, z wyłączeniem tusz wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. b), nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

Podobnie, inne części zwierzęcia przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zawierające tkankę mięśni prążkowanych, nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

2. Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i niezawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

3. W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, lub w którym ma zastosowanie odstępstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), wolno zastosować znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 854/2004 zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Artykuł 5

Szkolenie

Właściwy organ zapewnia odpowiednie wyszkolenie całego personelu uczestniczącego w badaniu próbek w celu wykrycie włosienia oraz jego udział w:

a) programie kontroli jakości testów używanych do wykrywania włosienia; oraz

b) regularnej ocenie procedur badania, rejestrowania i analizy stosowanych w laboratorium.

Artykuł 6

Metody wykrywania

1. Należy stosować metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I do badania próbek, jak określono w art. 2:

a) tam gdzie istnieją podstawy do podejrzewania zarażenia włosieniem; lub

b) jeżeli wcześniej, przy badaniu trychinoskopowym próbek pochodzących z tego samego gospodarstwa, określonym w art. 16 ust. 1, otrzymano wynik pozytywny.

2. Należy przekazać wszystkie pozytywne próbki do krajowego laboratorium referencyjnego lub wspólnotowego laboratorium referencyjnego w celu określenia występującego gatunku włosienia.

Artykuł 7

Plany interwencyjne

Właściwe organy Państw Członkowskich przygotują do dnia 31 grudnia 2006 r. plan interwencyjny opisujący wszystkie działania, które należy podjąć w przypadku gdy próbki, jak określono w art. 2 i 16, wykażą pozytywne wyniki w badaniach na obecność włosienia. Plan ten powinien zawierać szczegóły obejmujące:

a) umożliwienie prześledzenia drogi zarażonej tuszy i jej części zawierających tkankę mieśniową;

b) środki postępowania z zarażonymi tuszami i ich częściami;

c) poszukiwanie źródeł zarażenia i jego rozprzestrzeniania się wśród fauny;

d) wszelkie środki, które należy podjąć na poziomie konsumenta;

e) środki, które należy podjąć, jeśli nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojn;

f) określenie występujących gatunków włosienia.

Artykuł 8

Oficjalne uznanie za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

[4] 1. Do celów niniejszego rozporządzenia właściwy organ może oficjalnie uznać gospodarstwo lub przedział stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich, jeśli spełniają one wymogi określone w załączniku IV.

2. Gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w Danii lub Belgii zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. c) w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia uważa się za oficjalnie uznane za gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Obowiązek dostarczania informacji spoczywający na przedsiębiorstwach sektora spożywczego

[5] Przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące gospodarstwa oficjalnie uznane za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich informują właściwy organ o zaprzestaniu spełniania któregokolwiek z wymogów określonych w załączniku IV lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw w odniesieniu do włośnia.

Artykuł 10

Audyty gospodarstw oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

[6] Właściwy organ zapewnia okresowe przeprowadzanie audytów gospodarstw oficjalnie uznanych za gospodarstwa stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich.

Częstotliwość audytów jest uzależniona od poziomu ryzyka przy uwzględnieniu historii choroby, częstotliwości jej występowania, wcześniejszych ustaleń, regionu geograficznego, lokalnej podatnej fauny, praktyk hodowlanych, nadzoru weterynaryjnego oraz przestrzegania przepisów przez rolników.

Właściwy organ weryfikuje fakt przeprowadzenia badań świń domowych pochodzących z tych gospodarstw zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 11

Programy monitorowania

[7] Właściwy organ może wdrożyć program monitorowania obejmujący populację świń domowych pochodzących z gospodarstwa lub przedziału uznanych oficjalnie za gospodarstwa lub przedziały stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich w celu potwierdzenia, że włosień jest faktycznie nieobecny w tej populacji.

W programie monitorowania należy określić częstotliwość badań, liczbę zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek. W tym celu należy pobierać próbki mięsa i badać je na obecność pasożytów włośnia zgodnie z rozdziałami I i II załącznika I.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez laboratorium referencyjne UE.

Artykuł 12

Cofnięcie oficjalnego uznania za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich

[8] 1. Jeśli wyniki audytów przeprowadzonych zgodnie z art. 10 wykazują, że gospodarstwo nie spełnia już wymagań zawartych w załączniku IV, właściwy organ bezzwłocznie cofa gospodarstwu oficjalne uznanie.

2. Jeśli u świni domowej pochodzącej z gospodarstwa oficjalnie uznanego za gospodarstwo stosujące kontrolowane warunki w pomieszczeniach inwentarskich badanie na obecność włośnia wykazuje wynik dodatni, właściwy organ bezzwłocznie:

a) cofa gospodarstwu oficjalne uznanie;

b) bada wszystkie świnie domowe podczas uboju;

c) odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa, oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed uzyskaniem wyniku dodatniego; w tym celu pobiera próbki mięsa i bada je na obecność pasożytów włośnia przy zastosowaniu metod wykrywania określonych w załączniku I rozdział I i II;

d) w stosownych okolicznościach, w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem spowodowany dystrybucją mięsa świń domowych poddanych ubojowi w okresie poprzedzającym uzyskanie wyniku dodatniego;

e) informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie;

f) w stosownych okolicznościach wszczyna badanie epidemiologiczne w celu wyjaśnienia przyczyn zarażenia;

g) wprowadza odpowiednie środki, w przypadku gdy w ubojni nie można zidentyfikować żadnej zarażonej tuszy, w tym:

(i) zwiększa rozmiar każdej próbki mięsa pobieranej do badań z podejrzanych tusz; lub

(ii) oświadcza, że tusze są niezdatne do spożycia przez ludzi;

(iii) wprowadza odpowiednie środki usuwania podejrzanych tusz lub ich części lub tusz lub ich części wykazujących w badaniach wynik dodatni.

3. Po cofnięciu oficjalnego uznania gospodarstwa mogą zostać ponownie uznane po usunięciu stwierdzonych problemów i spełnieniu wymogów określonych w załączniku IV zgodnie z zaleceniami właściwego organu.

4. Jeśli w wyniku kontroli stwierdzono naruszenie przepisów art. 9 lub wynik dodatni w gospodarstwie należącym do danego przedziału, takie gospodarstwo należy usunąć z tego przedziału do chwili przywrócenia zgodności z przepisami.

ROZDZIAŁ III

PRZYWÓZ

Artykuł 13

Wymogi zdrowotne w odniesieniu do przywozu

[9] Mięso gatunków zwierząt, które mogą być nosicielami włośnia, zawierające mięśnie prążkowane i pochodzące z państwa trzeciego, może być przywożone do Unii jedynie, jeśli w danym państwie trzecim przed wywozem przeprowadzono zgodnie z art. 2 i 3 badanie na obecność włośnia.

Artykuł 14

[10] (skreślony).

Artykuł 15

Dokumenty

[11] Świadectwa zdrowia towarzyszące przywozowi mięsa, o którym mowa w art. 13, muszą zawierać oświadczenie urzędowego lekarza weterynarii stwierdzające, że badanie na obecność włośnia w państwie trzecim pochodzenia przeprowadzono zgodnie z art. 13.

Dokument ten towarzyszy mięsu w oryginale, o ile nie udzielono zwolnienia zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Przepisy przejściowe

1. Państwo Członkowskie może pozwolić na zastosowanie badania trychinoskopowego, określonego w rozdziale III załącznika I, w stosunku do świń domowych i dzików w wyjątkowych przypadkach do dnia 31 grudnia 2009 r., jeżeli:

a) należy przebadać pojedyncze tusze, jak określono w art. 2 w zakładzie, który dokonuje uboju nie więcej niż 15 świń domowych dziennie albo 75 świń domowych tygodniowo lub przygotowuje do wprowadzenia na rynek nie więcej niż 10 dzików dziennie; oraz

b) metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I nie są dostępne.

2. W przypadku stosowania badania trychinoskopowego właściwy organ zapewnia, że:

a) mięso jest oznakowane znakiem jakości zdrowotnej, który wyraźnie różni się od znaku jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz mięso jest bezpośrednio dostarczane konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych; oraz

b) mięso nie jest używane do wytwarzania produktów, których proces produkcyjny nie powoduje zniszczenia włosienia.

Artykuł 17

Wejście w życie

[12] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹), w szczególności jego art. 18 ust. 9 i 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²), (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (³) ustanawiają zasady dotyczące zdrowia i wymagania dotyczące żywności pochodzenia zwierzęcego oraz konieczne kontrole urzędowe.

(2) W uzupełnieniu do tych zasad należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w odniesieniu do włosieni. Mięso świń domowych i dzików, koni i innych gatunków zwierząt może być zarażone nicieniami z rodzaju Trichinella. Spożycie mięsa zarażonego włosieniem może powodować poważne choroby u ludzi. Należy wprowadzić odpowiednie środki w celu uniknięcia u ludzi chorób spowodowanych spożyciem mięsa zarażonego włosieniem.

(3) W dniu 22 listopada 2001 r. Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych dotyczących Zdrowia Publicznego przyjął opinię w sprawie włośnicy (trichinellosis), epidemiologii, metod wykrywania oraz produkcji świń wolnych od włosienia. Dnia 1 grudnia 2004 r. panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych (BIOHAZ) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności przyjął opinię na temat adekwatności i szczegółów dotyczących metod mrożenia pozwalających na spożycie przez ludzi mięsa zarażonego Trichinella lub Cysticercus. W dniach 9– 10 marca 2005 r. BIOHAZ przyjął opinię na temat oceny ryzyka powtórzonej kontroli zwierząt na ubój w obszarach o niskim powszechnym występowaniu włosienia.

(4) Dyrektywa Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włosieni (trichinella spiralis) przed przywozem z państw trzecich (⁴) została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającą dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (⁵).

(5) Zatwierdzono różne metody laboratoryjne dla wykrywania włosieni w świeżym mięsie. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania jest zalecana jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania. Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie. Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda wykrywania do standardowego stosowania. Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach do badania niewielkiej liczby zwierząt poddawanych ubojowi tygodniowo, pod warunkiem że przedsiębiorstwa sektora spożywczego podejmą stosowne środki, aby przetwarzać mięso w taki sposób, że jego spożycie będzie całkowicie bezpieczne dla ludzi. Należy jednak zastąpić tę metodę bardziej wiarygodną metodą wykrywania w trakcie okresu przejściowego. Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję. Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włosieniem u poszczególnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(6) Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włosienia występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

(7) Gospodarstwa powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Tuczniki pochodzące z tych gospodarstw będą zwolnione z kontroli w odniesieniu do włosieni. Kategorie gospodarstw powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Pozwoli to na zmniejszenie liczby kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy, ale jest możliwe jedynie w Państwach Członkowskich, w historii których miało miejsce niskie powszechne występowanie choroby.

(8) Regularne kontrole świń domowych i dzików, koni, lisów oraz innych wskazanych zwierząt są ważnym narzędziem oceny zmian w występowaniu choroby. Należy przedstawiać wyniki tych kontroli w rocznych sprawozdaniach zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/99/WE z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych (⁶).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie odnosi się do zwierząt łownych i ich mięsa bezpośrednio dostarczanych konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych. Wobec powyższego Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za przyjęcie krajowych środków w celu ograniczenia ryzyka otrzymania przez konsumenta końcowego mięsa dzików zarażonego włosieniem.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia „włosień” oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella.

ROZDZIAŁ II

ZOBOWIĄZANIA WŁAŚCIWYCH ORGANÓW I PRZEDSIĘBIORSTW SEKTORA SPOŻYWCZEGO

Artykuł 2

Pobieranie próbek z tusz

1. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz świń domowych w ubojniach w ramach badania poubojowego.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją pod kątem występowania włosienia, w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ, przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale I załącznika I [1]; lub

b) równoważna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale II załącznika I.

2. W oczekiwaniu na wyniki badań na występowanie włosienia i pod warunkiem zagwarantowania przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego możliwości pełnego prześledzenia drogi produktu,

a) takie tusze mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru w znajdującym się na tym samym terenie co ubojnia („siedziba”);

b) w drodze odstępstwa od przepisów lit. a) i w następstwie zatwierdzenia przez właściwy organ, takie tusze mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, pod warunkiem że:

i) procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu;

ii) tusza lub jej części kierowane są do nie więcej niż jednego zakładu rozbioru;

iii) zakład rozbioru znajduje się na terytorium Państwa Członkowskiego; oraz

iv) w przypadku pozytywnych wyników wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

3. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz koni, dzików oraz innych hodowlanych i dzikich gatunków zwierząt zagrożonych zarażeniem włosieniem w ubojniach lub zakładach przetwórczych zwierząt łownych jako część badania poubojowego.

Nie należy przeprowadzać takiego pobierania próbek w przypadku, gdy właściwe organy ustaliły za pomocą oceny ryzyka, że zagrożenie zakażeniem włosieniem danego hodowlanego lub dzikiego gatunku jest znikome.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją zgodnie z załącznikami I i III w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ

Artykuł 3

Odstępstwa

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, mięso świń domowych poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II pod nadzorem właściwych organów zwalnia się z badania na występowanie włosienia.

2. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, tusze i mięso świń domowych hodowanych jedynie do tuczenia i uboju zwalnia się z badania na występowanie włosienia, jeżeli zwierzęta pochodzą z:

a) gospodarstwa lub kategorii gospodarstw, które zostały oficjalnie uznane przez właściwe organy za wolne od włosienia zgodnie z procedurą określoną w rozdziale II załącznika IV;

b) regionu, w którym zagrożenie włosieniem u świń domowych jest oficjalnie uznane za znikome na podstawie:

i) odpowiedniego powiadomienia przesłanego przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komisji i innym Państwom Członkowskim wraz ze sprawozdaniem wstępnym zawierającym informacje określone w rozdziale II D załącznika IV; oraz

ii) zatwierdzenia regionu jako takiego, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome zgodnie z następującą procedurą:

Od chwili otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ppkt i), pozostałe Państwa Członkowskie mają trzy miesiące na przesłanie Komisji uwag na piśmie. Jeżeli Komisja lub Państwa Członkowskie nie zgłaszają sprzeciwu, region uznaje się za taki, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome i w czasie uboju mięso świń domowych zwolnione jest z badania na obecność włosienia.

Komisja publikuje listę regionów uznanych za regiony, w których zagrożenie włosieniem jest znikome na swojej stronie internetowej.

3. W przypadkach, w których właściwy organ zastosował odstępstwo zgodnie ust. 2, zainteresowane Państwo Członkowskie przedstawia Komisji sprawozdanie roczne zawierające informacje określone w rozdziale II D załącznika IV zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2003/99/WE.

Jeżeli Państwo Członkowskie nie przedstawi sprawozdania rocznego lub dane sprawozdanie roczne nie będzie spełniało celów niniejszego artykułu, wówczas odstępstwo nie będzie już miało zastosowania do danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 4

Badanie na występowanie włosienia i stosowanie znaku jakości zdrowotnej

1. Tusze, o których mowa w art. 2, lub ich części, z wyłączeniem tusz wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. b), nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

Podobnie, inne części zwierzęcia przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zawierające tkankę mięśni prążkowanych, nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

2. Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i niezawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

3. W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, lub w którym ma zastosowanie odstępstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), wolno zastosować znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 854/2004 zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Artykuł 5

Szkolenie

Właściwy organ zapewnia odpowiednie wyszkolenie całego personelu uczestniczącego w badaniu próbek w celu wykrycie włosienia oraz jego udział w:

a) programie kontroli jakości testów używanych do wykrywania włosienia; oraz

b) regularnej ocenie procedur badania, rejestrowania i analizy stosowanych w laboratorium.

Artykuł 6

Metody wykrywania

1. Należy stosować metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I do badania próbek, jak określono w art. 2:

a) tam gdzie istnieją podstawy do podejrzewania zarażenia włosieniem; lub

b) jeżeli wcześniej, przy badaniu trychinoskopowym próbek pochodzących z tego samego gospodarstwa, określonym w art. 16 ust. 1, otrzymano wynik pozytywny.

2. Należy przekazać wszystkie pozytywne próbki do krajowego laboratorium referencyjnego lub wspólnotowego laboratorium referencyjnego w celu określenia występującego gatunku włosienia.

Artykuł 7

Plany interwencyjne

Właściwe organy Państw Członkowskich przygotują do dnia 31 grudnia 2006 r. plan interwencyjny opisujący wszystkie działania, które należy podjąć w przypadku gdy próbki, jak określono w art. 2 i 16, wykażą pozytywne wyniki w badaniach na obecność włosienia. Plan ten powinien zawierać szczegóły obejmujące:

a) umożliwienie prześledzenia drogi zarażonej tuszy i jej części zawierających tkankę mieśniową;

b) środki postępowania z zarażonymi tuszami i ich częściami;

c) poszukiwanie źródeł zarażenia i jego rozprzestrzeniania się wśród fauny;

d) wszelkie środki, które należy podjąć na poziomie konsumenta;

e) środki, które należy podjąć, jeśli nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojn;

f) określenie występujących gatunków włosienia.

Artykuł 8

Oficjalne uznawanie gospodarstw za wolne od włosienia

Właściwy organ może oficjalnie uznawać gospodarstwa lub kategorie gospodarstw rolnych za wolne od włosienia, o ile zostaną spełnione następujące wymagania:

a) w przypadku gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziałach I i II A, B i D załącznika IV;

b) w przypadku kategorii gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziale II C i D załącznika IV.

Artykuł 9

Zobowiązania przedsiębiorstw sektora spożywczego do dostarczania informacji

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego zarządzające gospodarstwami uznanymi za wolne od włosienia informują właściwe organy o jakimkolwiek wymogu określonym w rozdziałach I i II B załącznika IV, który przestaje być spełniany, lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw wolnych od włosienia.

Artykuł 10

Kontrola gospodarstw wolnych od włosienia

Właściwy organ zapewnia okresowe przeprowadzanie kontroli gospodarstw wolnych od włosienia.

Częstotliwość kontroli będzie uzależniona od poziomu ryzyka przy uwzględnieniu historii choroby, częstotliwości jej występowania, wcześniejszych wyników badań, regionu geograficznego, lokalnej podatnej fauny, praktyk hodowlanych, nadzoru weterynaryjnego oraz zgodności hodowców.

Właściwy organ zapewnia badania wszystkich hodowlanych macior i knurów pochodzących z gospodarstw wolnych od włosienia zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 11

Programy monitorowania

Właściwy organ wdraża program monitorowania obejmujący świnie domowe, konie i inne gatunki zwierząt podatne na włosienia pochodzące z gospodarstw lub kategorii gospodarstw uznanych za wolne od włosienia lub z regionów uznanych za takie, w których zagrożenie włosieniem u świń domowych jest znikome, w celu zbadania, czy zwierzęta są rzeczywiście wolne od włosienia.

Częstotliwość badań, liczba zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek powinny być określone w programie monitorowania. W tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia zgodnie z rozdziałami I i II załącznika I.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiednich testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne.

Artykuł 12

Wycofywanie oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia lub oficjalnego uznania regionów za takie, w których zagrożenie włosieniem jest znikome

1. W przypadku gdy wyniki badań na obecność włosienia u świni domowej lub innego gatunku zwierząt zagrożonego zarażeniem włosieniem, pochodzącego z gospodarstwa oficjalnie uznanego za wolne od włosienia, będą pozytywne, właściwy organ niezwłocznie:

a) wycofuje oficjalne uznanie gospodarstwa za wolne od włosienia;

b) bada wszystkie świnie domowe w czasie uboju zgodnie z art. 2 ust. 1 oraz przeprowadza testy serologiczne na wszystkich zwierzętach zagrożonych zarażeniem włosieniem znajdujących się w gospodarstwie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

c) odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed pozytywnymi wynikami; w tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia przy zastosowaniu metod wykrywania opisanych w rozdziałach I i II załącznika I; testy serologiczne mogą być stosowane po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

d) w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem wynikający z dystrybucji mięsa świń domowych poddawanych ubojowi w okresie poprzedzającym pozytywne wyniki badań;

e) przekazuje informacje Komisji i innym Państwom Członkowskim;

f) rozpoczyna badanie epidemiologiczne celem wyjaśnienia przyczyn zarażenia;

g) zwiększa częstotliwość badań i zakres programu monitorowania przewidzianego w art. 11;

h) podejmuje odpowiednie środki, w przypadku gdy nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojni;

i) zwiększa rozmiar każdej pobieranej do badań próbki mięsa podejrzanych tusz; lub

ii) zgłasza tusze niezdatne do spożycia przez ludzi; oraz

iii) podejmuje odpowiednie środki usuwania podejrzanych lub wykazujących w badaniach pozytywny wynik tusz lub ich części.

2. Właściwy organ wycofuje oficjalne uznanie gospodarstw lub kategorii gospodarstw za wolne od włosienia w przypadku gdy:

i) którykolwiek z wymogów ustanowionych w rozdziałach I lub II załącznika IV przestaje być spełniany;

ii) wyniki serologiczne lub badania laboratoryjne pobranych próbek tusz świńskich wykazują, że gospodarstwo lub kategoria gospodarstw nie mogą być dłużej uznawane za wolne od włosienia.

3. Jeśli informacje z programu monitorowania lub programu monitorowania dzikich zwierząt wykazują, że region nie może być dłużej uznawany za region, w którym zagrożenie włosieniem u świni domowej jest znikome, Komisja wycofuje region z listy i informuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie

4. Po wycofaniu oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia, gospodarstwa mogą ponownie zostać uznane za wolne od włosienia po usunięciu określonych problemów i spełnieniu wymogów ustanowionych w rozdziale II A załącznika IV w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu.

ROZDZIAŁ III

PRZYWÓZ

Artykuł 13

Wymogi zdrowotne w odniesieniu do przywozu

Mięso gatunków zwierząt, które mogą być nosicielami włosienia, zawierające mięśnie prążkowane i pochodzące z kraju trzeciego, może być przywożone do Wspólnoty jedynie jeżeli przed wywozem zostało przebadane na obecność włosienia w danym kraju trzecim.

Takie badanie należy przeprowadzić zgodnie z art. 2 na całej tuszy lub, w razie niezrobienia tego, na każdej półtuszy, ćwierćtuszy lub jej części.

Artykuł 14

Odstępstwa od art. 13

1. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że pochodzi z gospodarstwa w kraju trzecim, które zostało uznane przez Wspólnotę za oficjalnie wolne od włosienia zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 na podstawie wniosku właściwego organu tego kraju, do którego dołączono sprawozdanie dla Komisji przedstawiające dowody, że wymogi określone w rozdziale I załącznika IV są spełnione.

2. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że zostało poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II, przeprowadzonej pod nadzorem właściwego organu w kraju trzecim.

Artykuł 15

Dokumenty

Świadectwa zdrowia towarzyszące przywozowi mięsa, o których mowa w art. 13, powinny być opatrzone oświadczeniem urzędowego lekarza weterynarii oznajmującym, że:

a) mięso zostało przebadane w kraju trzecim pochodzenia zgodnie z art. 13; lub

b) mięso spełnia wymagania określone w art. 14 ust. 1 lub 2.

Dokument ten w oryginale towarzyszy przywozowi mięsa, o ile nie udzielono zwolnienia zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Przepisy przejściowe

1. Państwo Członkowskie może pozwolić na zastosowanie badania trychinoskopowego, określonego w rozdziale III załącznika I, w stosunku do świń domowych i dzików w wyjątkowych przypadkach do dnia 31 grudnia 2009 r., jeżeli:

a) należy przebadać pojedyncze tusze, jak określono w art. 2 w zakładzie, który dokonuje uboju nie więcej niż 15 świń domowych dziennie albo 75 świń domowych tygodniowo lub przygotowuje do wprowadzenia na rynek nie więcej niż 10 dzików dziennie; oraz

b) metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I nie są dostępne.

2. W przypadku stosowania badania trychinoskopowego właściwy organ zapewnia, że:

a) mięso jest oznakowane znakiem jakości zdrowotnej, który wyraźnie różni się od znaku jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz mięso jest bezpośrednio dostarczane konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych; oraz

b) mięso nie jest używane do wytwarzania produktów, których proces produkcyjny nie powoduje zniszczenia włosienia.

Artykuł 17

Wejście w życie

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹), w szczególności jego art. 18 ust. 9 i 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²), (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (³) ustanawiają zasady dotyczące zdrowia i wymagania dotyczące żywności pochodzenia zwierzęcego oraz konieczne kontrole urzędowe.

(2) W uzupełnieniu do tych zasad należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w odniesieniu do włosieni. Mięso świń domowych i dzików, koni i innych gatunków zwierząt może być zarażone nicieniami z rodzaju Trichinella. Spożycie mięsa zarażonego włosieniem może powodować poważne choroby u ludzi. Należy wprowadzić odpowiednie środki w celu uniknięcia u ludzi chorób spowodowanych spożyciem mięsa zarażonego włosieniem.

(3) W dniu 22 listopada 2001 r. Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych dotyczących Zdrowia Publicznego przyjął opinię w sprawie włośnicy (trichinellosis), epidemiologii, metod wykrywania oraz produkcji świń wolnych od włosienia. Dnia 1 grudnia 2004 r. panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych (BIOHAZ) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności przyjął opinię na temat adekwatności i szczegółów dotyczących metod mrożenia pozwalających na spożycie przez ludzi mięsa zarażonego Trichinella lub Cysticercus. W dniach 9– 10 marca 2005 r. BIOHAZ przyjął opinię na temat oceny ryzyka powtórzonej kontroli zwierząt na ubój w obszarach o niskim powszechnym występowaniu włosienia.

(4) Dyrektywa Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włosieni (trichinella spiralis) przed przywozem z państw trzecich (⁴) została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającą dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (⁵).

(5) Zatwierdzono różne metody laboratoryjne dla wykrywania włosieni w świeżym mięsie. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania jest zalecana jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania. Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie. Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda wykrywania do standardowego stosowania. Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach do badania niewielkiej liczby zwierząt poddawanych ubojowi tygodniowo, pod warunkiem że przedsiębiorstwa sektora spożywczego podejmą stosowne środki, aby przetwarzać mięso w taki sposób, że jego spożycie będzie całkowicie bezpieczne dla ludzi. Należy jednak zastąpić tę metodę bardziej wiarygodną metodą wykrywania w trakcie okresu przejściowego. Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję. Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włosieniem u poszczególnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(6) Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włosienia występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

(7) Gospodarstwa powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Tuczniki pochodzące z tych gospodarstw będą zwolnione z kontroli w odniesieniu do włosieni. Kategorie gospodarstw powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Pozwoli to na zmniejszenie liczby kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy, ale jest możliwe jedynie w Państwach Członkowskich, w historii których miało miejsce niskie powszechne występowanie choroby.

(8) Regularne kontrole świń domowych i dzików, koni, lisów oraz innych wskazanych zwierząt są ważnym narzędziem oceny zmian w występowaniu choroby. Należy przedstawiać wyniki tych kontroli w rocznych sprawozdaniach zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/99/WE z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych (⁶).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie odnosi się do zwierząt łownych i ich mięsa bezpośrednio dostarczanych konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych. Wobec powyższego Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za przyjęcie krajowych środków w celu ograniczenia ryzyka otrzymania przez konsumenta końcowego mięsa dzików zarażonego włosieniem.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia „włosień” oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella.

ROZDZIAŁ II

ZOBOWIĄZANIA WŁAŚCIWYCH ORGANÓW I PRZEDSIĘBIORSTW SEKTORA SPOŻYWCZEGO

Artykuł 2

Pobieranie próbek z tusz

1. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz świń domowych w ubojniach w ramach badania poubojowego.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją pod kątem występowania włosienia, w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ, przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale I załącznika I; lub

b) równoważna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale II załącznika I.

2. W oczekiwaniu na wyniki badań na występowanie włosienia i pod warunkiem zagwarantowania przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego możliwości pełnego prześledzenia drogi produktu,

a) takie tusze mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru w znajdującym się na tym samym terenie co ubojnia („siedziba”);

b) w drodze odstępstwa od przepisów lit. a) i w następstwie zatwierdzenia przez właściwy organ, takie tusze mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, pod warunkiem że:

i) procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu;

ii) tusza lub jej części kierowane są do nie więcej niż jednego zakładu rozbioru;

iii) zakład rozbioru znajduje się na terytorium Państwa Członkowskiego; oraz

iv) w przypadku pozytywnych wyników wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

3. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz koni, dzików oraz innych hodowlanych i dzikich gatunków zwierząt zagrożonych zarażeniem włosieniem w ubojniach lub zakładach przetwórczych zwierząt łownych jako część badania poubojowego.

Nie należy przeprowadzać takiego pobierania próbek w przypadku, gdy właściwe organy ustaliły za pomocą oceny ryzyka, że zagrożenie zakażeniem włosieniem danego hodowlanego lub dzikiego gatunku jest znikome.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją zgodnie z załącznikami I i III w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ

Artykuł 3

Odstępstwa

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, mięso świń domowych poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II pod nadzorem właściwych organów zwalnia się z badania na występowanie włosienia.

2. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, tusze i mięso świń domowych hodowanych jedynie do tuczenia i uboju zwalnia się z badania na występowanie włosienia, jeżeli zwierzęta pochodzą z:

a) gospodarstwa lub kategorii gospodarstw, które zostały oficjalnie uznane przez właściwe organy za wolne od włosienia zgodnie z procedurą określoną w rozdziale II załącznika IV;

b) regionu, w którym zagrożenie włosieniem u świń domowych jest oficjalnie uznane za znikome na podstawie:

i) odpowiedniego powiadomienia przesłanego przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komisji i innym Państwom Członkowskim wraz ze sprawozdaniem wstępnym zawierającym informacje określone w rozdziale II D załącznika IV; oraz

ii) zatwierdzenia regionu jako takiego, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome zgodnie z następującą procedurą:

Od chwili otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ppkt i), pozostałe Państwa Członkowskie mają trzy miesiące na przesłanie Komisji uwag na piśmie. Jeżeli Komisja lub Państwa Członkowskie nie zgłaszają sprzeciwu, region uznaje się za taki, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome i w czasie uboju mięso świń domowych zwolnione jest z badania na obecność włosienia.

Komisja publikuje listę regionów uznanych za regiony, w których zagrożenie włosieniem jest znikome na swojej stronie internetowej.

3. W przypadkach, w których właściwy organ zastosował odstępstwo zgodnie ust. 2, zainteresowane Państwo Członkowskie przedstawia Komisji sprawozdanie roczne zawierające informacje określone w rozdziale II D załącznika IV zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2003/99/WE.

Jeżeli Państwo Członkowskie nie przedstawi sprawozdania rocznego lub dane sprawozdanie roczne nie będzie spełniało celów niniejszego artykułu, wówczas odstępstwo nie będzie już miało zastosowania do danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 4

Badanie na występowanie włosienia i stosowanie znaku jakości zdrowotnej

1. Tusze, o których mowa w art. 2, lub ich części, z wyłączeniem tusz wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. b), nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

Podobnie, inne części zwierzęcia przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zawierające tkankę mięśni prążkowanych, nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

2. Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i niezawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

3. [1] W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, lub w którym ma zastosowanie odstępstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), wolno zastosować znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 854/2004 zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Artykuł 5

Szkolenie

Właściwy organ zapewnia odpowiednie wyszkolenie całego personelu uczestniczącego w badaniu próbek w celu wykrycie włosienia oraz jego udział w:

a) programie kontroli jakości testów używanych do wykrywania włosienia; oraz

b) regularnej ocenie procedur badania, rejestrowania i analizy stosowanych w laboratorium.

Artykuł 6

Metody wykrywania

1. Należy stosować metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I do badania próbek, jak określono w art. 2:

a) tam gdzie istnieją podstawy do podejrzewania zarażenia włosieniem; lub

b) jeżeli wcześniej, przy badaniu trychinoskopowym próbek pochodzących z tego samego gospodarstwa, określonym w art. 16 ust. 1, otrzymano wynik pozytywny.

2. Należy przekazać wszystkie pozytywne próbki do krajowego laboratorium referencyjnego lub wspólnotowego laboratorium referencyjnego w celu określenia występującego gatunku włosienia.

Artykuł 7

Plany interwencyjne

Właściwe organy Państw Członkowskich przygotują do dnia 31 grudnia 2006 r. plan interwencyjny opisujący wszystkie działania, które należy podjąć w przypadku gdy próbki, jak określono w art. 2 i 16, wykażą pozytywne wyniki w badaniach na obecność włosienia. Plan ten powinien zawierać szczegóły obejmujące:

a) umożliwienie prześledzenia drogi zarażonej tuszy i jej części zawierających tkankę mieśniową;

b) środki postępowania z zarażonymi tuszami i ich częściami;

c) poszukiwanie źródeł zarażenia i jego rozprzestrzeniania się wśród fauny;

d) wszelkie środki, które należy podjąć na poziomie konsumenta;

e) środki, które należy podjąć, jeśli nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojn;

f) określenie występujących gatunków włosienia.

Artykuł 8

Oficjalne uznawanie gospodarstw za wolne od włosienia

Właściwy organ może oficjalnie uznawać gospodarstwa lub kategorie gospodarstw rolnych za wolne od włosienia, o ile zostaną spełnione następujące wymagania:

a) w przypadku gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziałach I i II A, B i D załącznika IV;

b) w przypadku kategorii gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziale II C i D załącznika IV.

Artykuł 9

Zobowiązania przedsiębiorstw sektora spożywczego do dostarczania informacji

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego zarządzające gospodarstwami uznanymi za wolne od włosienia informują właściwe organy o jakimkolwiek wymogu określonym w rozdziałach I i II B załącznika IV, który przestaje być spełniany, lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw wolnych od włosienia.

Artykuł 10

Kontrola gospodarstw wolnych od włosienia

Właściwy organ zapewnia okresowe przeprowadzanie kontroli gospodarstw wolnych od włosienia.

Częstotliwość kontroli będzie uzależniona od poziomu ryzyka przy uwzględnieniu historii choroby, częstotliwości jej występowania, wcześniejszych wyników badań, regionu geograficznego, lokalnej podatnej fauny, praktyk hodowlanych, nadzoru weterynaryjnego oraz zgodności hodowców.

Właściwy organ zapewnia badania wszystkich hodowlanych macior i knurów pochodzących z gospodarstw wolnych od włosienia zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 11

Programy monitorowania

Właściwy organ wdraża program monitorowania obejmujący świnie domowe, konie i inne gatunki zwierząt podatne na włosienia pochodzące z gospodarstw lub kategorii gospodarstw uznanych za wolne od włosienia lub z regionów uznanych za takie, w których zagrożenie włosieniem u świń domowych jest znikome, w celu zbadania, czy zwierzęta są rzeczywiście wolne od włosienia.

Częstotliwość badań, liczba zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek powinny być określone w programie monitorowania. W tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia zgodnie z rozdziałami I i II załącznika I.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiednich testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne.

Artykuł 12

Wycofywanie oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia lub oficjalnego uznania regionów za takie, w których zagrożenie włosieniem jest znikome

1. W przypadku gdy wyniki badań na obecność włosienia u świni domowej lub innego gatunku zwierząt zagrożonego zarażeniem włosieniem, pochodzącego z gospodarstwa oficjalnie uznanego za wolne od włosienia, będą pozytywne, właściwy organ niezwłocznie:

a) wycofuje oficjalne uznanie gospodarstwa za wolne od włosienia;

b) bada wszystkie świnie domowe w czasie uboju zgodnie z art. 2 ust. 1 oraz przeprowadza testy serologiczne na wszystkich zwierzętach zagrożonych zarażeniem włosieniem znajdujących się w gospodarstwie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

c) odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed pozytywnymi wynikami; w tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia przy zastosowaniu metod wykrywania opisanych w rozdziałach I i II załącznika I; testy serologiczne mogą być stosowane po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

d) w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem wynikający z dystrybucji mięsa świń domowych poddawanych ubojowi w okresie poprzedzającym pozytywne wyniki badań;

e) przekazuje informacje Komisji i innym Państwom Członkowskim;

f) rozpoczyna badanie epidemiologiczne celem wyjaśnienia przyczyn zarażenia;

g) zwiększa częstotliwość badań i zakres programu monitorowania przewidzianego w art. 11;

h) podejmuje odpowiednie środki, w przypadku gdy nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojni;

i) zwiększa rozmiar każdej pobieranej do badań próbki mięsa podejrzanych tusz; lub

ii) zgłasza tusze niezdatne do spożycia przez ludzi; oraz

iii) podejmuje odpowiednie środki usuwania podejrzanych lub wykazujących w badaniach pozytywny wynik tusz lub ich części.

2. Właściwy organ wycofuje oficjalne uznanie gospodarstw lub kategorii gospodarstw za wolne od włosienia w przypadku gdy:

i) którykolwiek z wymogów ustanowionych w rozdziałach I lub II załącznika IV przestaje być spełniany;

ii) wyniki serologiczne lub badania laboratoryjne pobranych próbek tusz świńskich wykazują, że gospodarstwo lub kategoria gospodarstw nie mogą być dłużej uznawane za wolne od włosienia.

3. Jeśli informacje z programu monitorowania lub programu monitorowania dzikich zwierząt wykazują, że region nie może być dłużej uznawany za region, w którym zagrożenie włosieniem u świni domowej jest znikome, Komisja wycofuje region z listy i informuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie

4. Po wycofaniu oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia, gospodarstwa mogą ponownie zostać uznane za wolne od włosienia po usunięciu określonych problemów i spełnieniu wymogów ustanowionych w rozdziale II A załącznika IV w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu.

ROZDZIAŁ III

PRZYWÓZ

Artykuł 13

Wymogi zdrowotne w odniesieniu do przywozu

Mięso gatunków zwierząt, które mogą być nosicielami włosienia, zawierające mięśnie prążkowane i pochodzące z kraju trzeciego, może być przywożone do Wspólnoty jedynie jeżeli przed wywozem zostało przebadane na obecność włosienia w danym kraju trzecim.

Takie badanie należy przeprowadzić zgodnie z art. 2 na całej tuszy lub, w razie niezrobienia tego, na każdej półtuszy, ćwierćtuszy lub jej części.

Artykuł 14

Odstępstwa od art. 13

1. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że pochodzi z gospodarstwa w kraju trzecim, które zostało uznane przez Wspólnotę za oficjalnie wolne od włosienia zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 na podstawie wniosku właściwego organu tego kraju, do którego dołączono sprawozdanie dla Komisji przedstawiające dowody, że wymogi określone w rozdziale I załącznika IV są spełnione.

2. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że zostało poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II, przeprowadzonej pod nadzorem właściwego organu w kraju trzecim.

Artykuł 15

Dokumenty

Świadectwa zdrowia towarzyszące przywozowi mięsa, o których mowa w art. 13, powinny być opatrzone oświadczeniem urzędowego lekarza weterynarii oznajmującym, że:

a) mięso zostało przebadane w kraju trzecim pochodzenia zgodnie z art. 13; lub

b) mięso spełnia wymagania określone w art. 14 ust. 1 lub 2.

Dokument ten w oryginale towarzyszy przywozowi mięsa, o ile nie udzielono zwolnienia zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Przepisy przejściowe

1. Państwo Członkowskie może pozwolić na zastosowanie badania trychinoskopowego, określonego w rozdziale III załącznika I, w stosunku do świń domowych i dzików w wyjątkowych przypadkach do dnia 31 grudnia 2009 r., jeżeli:

a) należy przebadać pojedyncze tusze, jak określono w art. 2 w zakładzie, który dokonuje uboju nie więcej niż 15 świń domowych dziennie albo 75 świń domowych tygodniowo lub przygotowuje do wprowadzenia na rynek nie więcej niż 10 dzików dziennie; oraz

b) metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I nie są dostępne.

2. W przypadku stosowania badania trychinoskopowego właściwy organ zapewnia, że:

a) mięso jest oznakowane znakiem jakości zdrowotnej, który wyraźnie różni się od znaku jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz mięso jest bezpośrednio dostarczane konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych; oraz

b) mięso nie jest używane do wytwarzania produktów, których proces produkcyjny nie powoduje zniszczenia włosienia.

Artykuł 17

Wejście w życie

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (¹), w szczególności jego art. 18 ust. 9 i 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²), (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (³) ustanawiają zasady dotyczące zdrowia i wymagania dotyczące żywności pochodzenia zwierzęcego oraz konieczne kontrole urzędowe.

(2) W uzupełnieniu do tych zasad należy ustanowić bardziej szczegółowe wymagania w odniesieniu do włosieni. Mięso świń domowych i dzików, koni i innych gatunków zwierząt może być zarażone nicieniami z rodzaju Trichinella. Spożycie mięsa zarażonego włosieniem może powodować poważne choroby u ludzi. Należy wprowadzić odpowiednie środki w celu uniknięcia u ludzi chorób spowodowanych spożyciem mięsa zarażonego włosieniem.

(3) W dniu 22 listopada 2001 r. Komitet Naukowy ds. Środków Weterynaryjnych dotyczących Zdrowia Publicznego przyjął opinię w sprawie włośnicy (trichinellosis), epidemiologii, metod wykrywania oraz produkcji świń wolnych od włosienia. Dnia 1 grudnia 2004 r. panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych (BIOHAZ) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności przyjął opinię na temat adekwatności i szczegółów dotyczących metod mrożenia pozwalających na spożycie przez ludzi mięsa zarażonego Trichinella lub Cysticercus. W dniach 9– 10 marca 2005 r. BIOHAZ przyjął opinię na temat oceny ryzyka powtórzonej kontroli zwierząt na ubój w obszarach o niskim powszechnym występowaniu włosienia.

(4) Dyrektywa Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włosieni (trichinella spiralis) przed przywozem z państw trzecich (⁴) została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającą dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (⁵).

(5) Zatwierdzono różne metody laboratoryjne dla wykrywania włosieni w świeżym mięsie. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania jest zalecana jako wiarygodna metoda do rutynowego stosowania. Rozmiar próbki do analizy pod kątem występowania pasożytów powinien zostać powiększony, jeżeli próbka nie może zostać pobrana w miejscach szczególnie narażonych i jeżeli rodzaj lub gatunek zwierzęcia jest bardziej narażony na zarażenie. Badanie trychinoskopowe nie wykrywa nieotorbionych gatunków Trichinella zarażających zwierzęta domowe i leśne oraz ludzi i nie spełnia już swoich zadań jako metoda wykrywania do standardowego stosowania. Badanie trychinoskopowe powinno być stosowane jedynie w wyjątkowych okolicznościach do badania niewielkiej liczby zwierząt poddawanych ubojowi tygodniowo, pod warunkiem że przedsiębiorstwa sektora spożywczego podejmą stosowne środki, aby przetwarzać mięso w taki sposób, że jego spożycie będzie całkowicie bezpieczne dla ludzi. Należy jednak zastąpić tę metodę bardziej wiarygodną metodą wykrywania w trakcie okresu przejściowego. Inne metody, takie jak testy serologiczne, mogą być użyteczne do celów kontrolnych, po zatwierdzeniu testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne, zaraz po tym jak to laboratorium zostanie wyznaczone przez Komisję. Testy serologiczne nie nadają się do wykrywania zarażenia włosieniem u poszczególnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(6) Mrożenie mięsa w określonych warunkach może zniszczyć wszelkie znajdujące się w nim pasożyty, ale pewne gatunki włosienia występujące u zwierząt łownych i koni są odporne na mrożenie przeprowadzane przy zastosowaniu zalecanych kombinacji temperatury i czasu.

(7) Gospodarstwa powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Tuczniki pochodzące z tych gospodarstw będą zwolnione z kontroli w odniesieniu do włosieni. Kategorie gospodarstw powinny być oficjalnie uznawane przez właściwe organy za wolne od włosieni, o ile będą spełniać określone warunki. Pozwoli to na zmniejszenie liczby kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy, ale jest możliwe jedynie w Państwach Członkowskich, w historii których miało miejsce niskie powszechne występowanie choroby.

(8) Regularne kontrole świń domowych i dzików, koni, lisów oraz innych wskazanych zwierząt są ważnym narzędziem oceny zmian w występowaniu choroby. Należy przedstawiać wyniki tych kontroli w rocznych sprawozdaniach zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/99/WE z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych (⁶).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 nie odnosi się do zwierząt łownych i ich mięsa bezpośrednio dostarczanych konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych. Wobec powyższego Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za przyjęcie krajowych środków w celu ograniczenia ryzyka otrzymania przez konsumenta końcowego mięsa dzików zarażonego włosieniem.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia „włosień” oznacza wszelakie nicienie z rodzaju Trichinella.

ROZDZIAŁ II

ZOBOWIĄZANIA WŁAŚCIWYCH ORGANÓW I PRZEDSIĘBIORSTW SEKTORA SPOŻYWCZEGO

Artykuł 2

Pobieranie próbek z tusz

1. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz świń domowych w ubojniach w ramach badania poubojowego.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją pod kątem występowania włosienia, w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ, przy wykorzystaniu jednej z następujących metod wykrywania:

a) referencyjna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale I załącznika I; lub

b) równoważna metoda wykrywania ustanowiona w rozdziale II załącznika I.

2. W oczekiwaniu na wyniki badań na występowanie włosienia i pod warunkiem zagwarantowania przez przedsiębiorstwo sektora spożywczego możliwości pełnego prześledzenia drogi produktu,

a) takie tusze mogą zostać pokrojone na maksymalnie sześć części w ubojni lub zakładzie rozbioru w znajdującym się na tym samym terenie co ubojnia („siedziba”);

b) w drodze odstępstwa od przepisów lit. a) i w następstwie zatwierdzenia przez właściwy organ, takie tusze mogą zostać pokrojone w zakładzie rozbioru stanowiącym część ubojni lub od niej oddzielonym, pod warunkiem że:

i) procedura ta jest przeprowadzana pod nadzorem właściwego organu;

ii) tusza lub jej części kierowane są do nie więcej niż jednego zakładu rozbioru;

iii) zakład rozbioru znajduje się na terytorium Państwa Członkowskiego; oraz

iv) w przypadku pozytywnych wyników wszystkie części tuszy uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi.

3. Należy systematycznie pobierać próbki z tusz koni, dzików oraz innych hodowlanych i dzikich gatunków zwierząt zagrożonych zarażeniem włosieniem w ubojniach lub zakładach przetwórczych zwierząt łownych jako część badania poubojowego.

Nie należy przeprowadzać takiego pobierania próbek w przypadku, gdy właściwe organy ustaliły za pomocą oceny ryzyka, że zagrożenie zakażeniem włosieniem danego hodowlanego lub dzikiego gatunku jest znikome.

Należy pobrać próbkę z każdej tuszy, a następnie zbadać ją zgodnie z załącznikami I i III w laboratorium wyznaczonym przez właściwy organ

Artykuł 3

Odstępstwa

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, mięso świń domowych poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II pod nadzorem właściwych organów zwalnia się z badania na występowanie włosienia.

2. W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 1, tusze i mięso świń domowych hodowanych jedynie do tuczenia i uboju zwalnia się z badania na występowanie włosienia, jeżeli zwierzęta pochodzą z:

a) gospodarstwa lub kategorii gospodarstw, które zostały oficjalnie uznane przez właściwe organy za wolne od włosienia zgodnie z procedurą określoną w rozdziale II załącznika IV;

b) regionu, w którym zagrożenie włosieniem u świń domowych jest oficjalnie uznane za znikome na podstawie:

i) odpowiedniego powiadomienia przesłanego przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komisji i innym Państwom Członkowskim wraz ze sprawozdaniem wstępnym zawierającym informacje określone w rozdziale II D załącznika IV; oraz

ii) zatwierdzenia regionu jako takiego, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome zgodnie z następującą procedurą:

Od chwili otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ppkt i), pozostałe Państwa Członkowskie mają trzy miesiące na przesłanie Komisji uwag na piśmie. Jeżeli Komisja lub Państwa Członkowskie nie zgłaszają sprzeciwu, region uznaje się za taki, w którym zagrożenie włosieniem jest znikome i w czasie uboju mięso świń domowych zwolnione jest z badania na obecność włosienia.

Komisja publikuje listę regionów uznanych za regiony, w których zagrożenie włosieniem jest znikome na swojej stronie internetowej.

3. W przypadkach, w których właściwy organ zastosował odstępstwo zgodnie ust. 2, zainteresowane Państwo Członkowskie przedstawia Komisji sprawozdanie roczne zawierające informacje określone w rozdziale II D załącznika IV zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2003/99/WE.

Jeżeli Państwo Członkowskie nie przedstawi sprawozdania rocznego lub dane sprawozdanie roczne nie będzie spełniało celów niniejszego artykułu, wówczas odstępstwo nie będzie już miało zastosowania do danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 4

Badanie na występowanie włosienia i stosowanie znaku jakości zdrowotnej

1. Tusze, o których mowa w art. 2, lub ich części, z wyłączeniem tusz wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. b), nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

Podobnie, inne części zwierzęcia przeznaczone do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zawierające tkankę mięśni prążkowanych, nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki badań na występowanie włosienia, którym je poddano, są negatywne.

2. Odpady zwierzęce i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi i niezawierające mięśni prążkowanych mogą opuścić teren ubojni zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Jednak właściwy organ może zażądać przeprowadzenia badań na występowanie włosienia lub uprzedniego przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przed wydaniem pozwolenia na opuszczenie terenu ubojni.

3. W przypadku, w którym właściwy organ oficjalnie zatwierdzi procedurę przestrzeganą w ubojni zapewniającą, że żadne części badanych tusz nie mogą opuścić terenu ubojni zanim nie okaże się, że wyniki ich badań na występowanie włosienia są negatywne, można zastosować znak jakości zdrowotnej określony w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 zanim będą dostępne wyniki badań na występowanie włosienia.

Artykuł 5

Szkolenie

Właściwy organ zapewnia odpowiednie wyszkolenie całego personelu uczestniczącego w badaniu próbek w celu wykrycie włosienia oraz jego udział w:

a) programie kontroli jakości testów używanych do wykrywania włosienia; oraz

b) regularnej ocenie procedur badania, rejestrowania i analizy stosowanych w laboratorium.

Artykuł 6

Metody wykrywania

1. Należy stosować metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I do badania próbek, jak określono w art. 2:

a) tam gdzie istnieją podstawy do podejrzewania zarażenia włosieniem; lub

b) jeżeli wcześniej, przy badaniu trychinoskopowym próbek pochodzących z tego samego gospodarstwa, określonym w art. 16 ust. 1, otrzymano wynik pozytywny.

2. Należy przekazać wszystkie pozytywne próbki do krajowego laboratorium referencyjnego lub wspólnotowego laboratorium referencyjnego w celu określenia występującego gatunku włosienia.

Artykuł 7

Plany interwencyjne

Właściwe organy Państw Członkowskich przygotują do dnia 31 grudnia 2006 r. plan interwencyjny opisujący wszystkie działania, które należy podjąć w przypadku gdy próbki, jak określono w art. 2 i 16, wykażą pozytywne wyniki w badaniach na obecność włosienia. Plan ten powinien zawierać szczegóły obejmujące:

a) umożliwienie prześledzenia drogi zarażonej tuszy i jej części zawierających tkankę mieśniową;

b) środki postępowania z zarażonymi tuszami i ich częściami;

c) poszukiwanie źródeł zarażenia i jego rozprzestrzeniania się wśród fauny;

d) wszelkie środki, które należy podjąć na poziomie konsumenta;

e) środki, które należy podjąć, jeśli nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojn;

f) określenie występujących gatunków włosienia.

Artykuł 8

Oficjalne uznawanie gospodarstw za wolne od włosienia

Właściwy organ może oficjalnie uznawać gospodarstwa lub kategorie gospodarstw rolnych za wolne od włosienia, o ile zostaną spełnione następujące wymagania:

a) w przypadku gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziałach I i II A, B i D załącznika IV;

b) w przypadku kategorii gospodarstw wymagania ustanowione w rozdziale II C i D załącznika IV.

Artykuł 9

Zobowiązania przedsiębiorstw sektora spożywczego do dostarczania informacji

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego zarządzające gospodarstwami uznanymi za wolne od włosienia informują właściwe organy o jakimkolwiek wymogu określonym w rozdziałach I i II B załącznika IV, który przestaje być spełniany, lub jakiejkolwiek innej zmianie, która może wpłynąć na status gospodarstw wolnych od włosienia.

Artykuł 10

Kontrola gospodarstw wolnych od włosienia

Właściwy organ zapewnia okresowe przeprowadzanie kontroli gospodarstw wolnych od włosienia.

Częstotliwość kontroli będzie uzależniona od poziomu ryzyka przy uwzględnieniu historii choroby, częstotliwości jej występowania, wcześniejszych wyników badań, regionu geograficznego, lokalnej podatnej fauny, praktyk hodowlanych, nadzoru weterynaryjnego oraz zgodności hodowców.

Właściwy organ zapewnia badania wszystkich hodowlanych macior i knurów pochodzących z gospodarstw wolnych od włosienia zgodnie z art. 2 ust. 1.

Artykuł 11

Programy monitorowania

Właściwy organ wdraża program monitorowania obejmujący świnie domowe, konie i inne gatunki zwierząt podatne na włosienia pochodzące z gospodarstw lub kategorii gospodarstw uznanych za wolne od włosienia lub z regionów uznanych za takie, w których zagrożenie włosieniem u świń domowych jest znikome, w celu zbadania, czy zwierzęta są rzeczywiście wolne od włosienia.

Częstotliwość badań, liczba zwierząt poddawanych badaniu oraz plan pobierania próbek powinny być określone w programie monitorowania. W tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia zgodnie z rozdziałami I i II załącznika I.

Program monitorowania może obejmować metody serologiczne jako dodatkowe narzędzie po zatwierdzeniu odpowiednich testów przez wspólnotowe laboratorium referencyjne.

Artykuł 12

Wycofywanie oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia lub oficjalnego uznania regionów za takie, w których zagrożenie włosieniem jest znikome

1. W przypadku gdy wyniki badań na obecność włosienia u świni domowej lub innego gatunku zwierząt zagrożonego zarażeniem włosieniem, pochodzącego z gospodarstwa oficjalnie uznanego za wolne od włosienia, będą pozytywne, właściwy organ niezwłocznie:

a) wycofuje oficjalne uznanie gospodarstwa za wolne od włosienia;

b) bada wszystkie świnie domowe w czasie uboju zgodnie z art. 2 ust. 1 oraz przeprowadza testy serologiczne na wszystkich zwierzętach zagrożonych zarażeniem włosieniem znajdujących się w gospodarstwie po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

c) odnajduje i bada wszystkie zwierzęta hodowlane, które przybyły do gospodarstwa oraz w miarę możliwości wszystkie te, które opuściły gospodarstwo przynajmniej sześć miesięcy przed pozytywnymi wynikami; w tym celu próbki mięsa należy pobierać i badać na obecność pasożytów włosienia przy zastosowaniu metod wykrywania opisanych w rozdziałach I i II załącznika I; testy serologiczne mogą być stosowane po zatwierdzeniu odpowiedniego testu przez wspólnotowe laboratorium referencyjne;

d) w miarę możliwości bada zakres zarażenia pasożytem wynikający z dystrybucji mięsa świń domowych poddawanych ubojowi w okresie poprzedzającym pozytywne wyniki badań;

e) przekazuje informacje Komisji i innym Państwom Członkowskim;

f) rozpoczyna badanie epidemiologiczne celem wyjaśnienia przyczyn zarażenia;

g) zwiększa częstotliwość badań i zakres programu monitorowania przewidzianego w art. 11;

h) podejmuje odpowiednie środki, w przypadku gdy nie można zidentyfikować zarażonej tuszy w ubojni;

i) zwiększa rozmiar każdej pobieranej do badań próbki mięsa podejrzanych tusz; lub

ii) zgłasza tusze niezdatne do spożycia przez ludzi; oraz

iii) podejmuje odpowiednie środki usuwania podejrzanych lub wykazujących w badaniach pozytywny wynik tusz lub ich części.

2. Właściwy organ wycofuje oficjalne uznanie gospodarstw lub kategorii gospodarstw za wolne od włosienia w przypadku gdy:

i) którykolwiek z wymogów ustanowionych w rozdziałach I lub II załącznika IV przestaje być spełniany;

ii) wyniki serologiczne lub badania laboratoryjne pobranych próbek tusz świńskich wykazują, że gospodarstwo lub kategoria gospodarstw nie mogą być dłużej uznawane za wolne od włosienia.

3. Jeśli informacje z programu monitorowania lub programu monitorowania dzikich zwierząt wykazują, że region nie może być dłużej uznawany za region, w którym zagrożenie włosieniem u świni domowej jest znikome, Komisja wycofuje region z listy i informuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie

4. Po wycofaniu oficjalnego uznania gospodarstw za wolne od włosienia, gospodarstwa mogą ponownie zostać uznane za wolne od włosienia po usunięciu określonych problemów i spełnieniu wymogów ustanowionych w rozdziale II A załącznika IV w sposób satysfakcjonujący dla właściwego organu.

ROZDZIAŁ III

PRZYWÓZ

Artykuł 13

Wymogi zdrowotne w odniesieniu do przywozu

Mięso gatunków zwierząt, które mogą być nosicielami włosienia, zawierające mięśnie prążkowane i pochodzące z kraju trzeciego, może być przywożone do Wspólnoty jedynie jeżeli przed wywozem zostało przebadane na obecność włosienia w danym kraju trzecim.

Takie badanie należy przeprowadzić zgodnie z art. 2 na całej tuszy lub, w razie niezrobienia tego, na każdej półtuszy, ćwierćtuszy lub jej części.

Artykuł 14

Odstępstwa od art. 13

1. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że pochodzi z gospodarstwa w kraju trzecim, które zostało uznane przez Wspólnotę za oficjalnie wolne od włosienia zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 na podstawie wniosku właściwego organu tego kraju, do którego dołączono sprawozdanie dla Komisji przedstawiające dowody, że wymogi określone w rozdziale I załącznika IV są spełnione.

2. Mięso świni domowej może być przywożone bez przechodzenia badań, o których mowa w art. 13, pod warunkiem że zostało poddane obróbce mrożeniem zgodnie z załącznikiem II, przeprowadzonej pod nadzorem właściwego organu w kraju trzecim.

Artykuł 15

Dokumenty

Świadectwa zdrowia towarzyszące przywozowi mięsa, o których mowa w art. 13, powinny być opatrzone oświadczeniem urzędowego lekarza weterynarii oznajmującym, że:

a) mięso zostało przebadane w kraju trzecim pochodzenia zgodnie z art. 13; lub

b) mięso spełnia wymagania określone w art. 14 ust. 1 lub 2.

Dokument ten w oryginale towarzyszy przywozowi mięsa, o ile nie udzielono zwolnienia zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Przepisy przejściowe

1. Państwo Członkowskie może pozwolić na zastosowanie badania trychinoskopowego, określonego w rozdziale III załącznika I, w stosunku do świń domowych i dzików w wyjątkowych przypadkach do dnia 31 grudnia 2009 r., jeżeli:

a) należy przebadać pojedyncze tusze, jak określono w art. 2 w zakładzie, który dokonuje uboju nie więcej niż 15 świń domowych dziennie albo 75 świń domowych tygodniowo lub przygotowuje do wprowadzenia na rynek nie więcej niż 10 dzików dziennie; oraz

b) metody wykrywania ustanowione w rozdziałach I i II załącznika I nie są dostępne.

2. W przypadku stosowania badania trychinoskopowego właściwy organ zapewnia, że:

a) mięso jest oznakowane znakiem jakości zdrowotnej, który wyraźnie różni się od znaku jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz mięso jest bezpośrednio dostarczane konsumentowi końcowemu lub lokalnym przedsiębiorstwom handlu detalicznego zapewniającym dostawy dla konsumentów końcowych; oraz

b) mięso nie jest używane do wytwarzania produktów, których proces produkcyjny nie powoduje zniszczenia włosienia.

Artykuł 17

Wejście w życie

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.