KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia – zgodnie z częścią III rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹⁰) – szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w szczególności nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

2. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹) stosuje się, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹²).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

 (skreślony).

Artykuł 4d

 (skreślony).

Artykuł 4e

(skreślony).

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. (skreślony).

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹³) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁴) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

(skreślony).

Artykuł 7a

(skreślony).

Artykuł 7b

(skreślony).

Artykuł 7c

(skreślony).

Artykuł 7d

(skreślony).

Artykuł 7e

(skreślony).

Artykuł 7f

(skreślony).

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

(skreślony).

Artykuł 9

(skreślony).

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

(skreślony).

ROZDZIAŁ V

DODATKOWE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wnioski o pozwolenia na wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na wywóz cukru objętego kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) (skreślona).

b) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji – piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących.

2. (skreślony).

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

(skreślony).

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Powiadomienie o wydanych pozwoleniach na wywóz

1. (skreślony).

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję do 15. dnia każdego miesiąca, w odniesieniu do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z podziałem na:

– produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

– cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 1701 12 90, 1701 13 90 oraz 1701 14 90,

– syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

– izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10, 1702 90 30 oraz 2106 90 30;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 1701 99 10, na które zostały wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w części X lit. b) załącznika I do tego rozporządzenia.

Artykuł 18

Powiadomienie o ilościach wywiezionych

1. (skreślony).

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 ust. 2 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 7 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

3. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru państwa członkowskie powiadamiają Komisję odnośnie do każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

b) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w części IV załącznika XX do tego rozporządzenia oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 578/2010 (¹⁵).

Powiadomienia, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, są przekazywane Komisji oddzielnie w odniesieniu do każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Powiadomienia o pozwoleniach na przywóz

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Powiadomienie to odnosi się do każdego roku gospodarczego. Należy je przedłożyć nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposób powiadomienia

Państwa członkowskie przedkładają powiadomienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu w następujący sposób:

a) do dnia 31 grudnia 2012 r. drogą elektroniczną zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję;

b) od dnia 1 stycznia 2013 r. zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (¹⁶).

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. (skreślony).

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Importer ma dwa miesiące od sprzedaży omawianych produktów, przy obowiązującym terminie dziewięciu miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, na udowodnienie, że partia towaru została rozdysponowana na warunkach potwierdzających prawidłowość cen określonych w ust. 2. Niedotrzymanie któregokolwiek z tych terminów pociąga za sobą utratę złożonego zabezpieczenia. Na odpowiednio uzasadniony wniosek importera termin dziewięciu miesięcy może jednak zostać przedłużony przez właściwe organy o maksymalnie trzy miesiące.

Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty ceł dodatkowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z sekcją B.III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 13 10 i 1701 14 10 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 12 90, 1701 13 10, 1701 13 90, 1701 14 10 i 1701 14 90, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. [1] (skreślony).

3. [2] (skreślony).

4. [3] (skreślony).

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia – zgodnie z częścią III rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹⁰) – szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w szczególności nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

2. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹) stosuje się, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹²).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

[1] (skreślony).

Artykuł 4d

[2] (skreślony).

Artykuł 4e

[3] (skreślony).

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. [4] (skreślony).

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹³) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁴) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

[5] (skreślony).

Artykuł 7a

[6] (skreślony).

Artykuł 7b

[7] (skreślony).

Artykuł 7c

[8] (skreślony).

Artykuł 7d

[9] (skreślony).

Artykuł 7e

[10] (skreślony).

Artykuł 7f

[11] (skreślony).

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

[12] (skreślony).

Artykuł 9

[13] (skreślony).

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

[14] (skreślony).

ROZDZIAŁ V

DODATKOWE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wnioski o pozwolenia na wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na wywóz cukru objętego kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) [15] (skreślona).

b) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji – piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących.

2. [16] (skreślony).

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

[17] (skreślony).

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Powiadomienie o wydanych pozwoleniach na wywóz

1. [18] (skreślony).

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję do 15. dnia każdego miesiąca, w odniesieniu do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z podziałem na:

– produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

– cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 1701 12 90, 1701 13 90 oraz 1701 14 90,

– syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

– izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10, 1702 90 30 oraz 2106 90 30;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 1701 99 10, na które zostały wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w części X lit. b) załącznika I do tego rozporządzenia.

Artykuł 18

Powiadomienie o ilościach wywiezionych

1. [19] (skreślony).

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 ust. 2 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 7 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

3. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru państwa członkowskie powiadamiają Komisję odnośnie do każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

b) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w części IV załącznika XX do tego rozporządzenia oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 578/2010 (¹⁵).

Powiadomienia, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, są przekazywane Komisji oddzielnie w odniesieniu do każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Powiadomienia o pozwoleniach na przywóz

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Powiadomienie to odnosi się do każdego roku gospodarczego. Należy je przedłożyć nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposób powiadomienia

Państwa członkowskie przedkładają powiadomienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu w następujący sposób:

a) do dnia 31 grudnia 2012 r. drogą elektroniczną zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję;

b) od dnia 1 stycznia 2013 r. zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (¹⁶).

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. (skreślony).

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Importer ma dwa miesiące od sprzedaży omawianych produktów, przy obowiązującym terminie dziewięciu miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, na udowodnienie, że partia towaru została rozdysponowana na warunkach potwierdzających prawidłowość cen określonych w ust. 2. Niedotrzymanie któregokolwiek z tych terminów pociąga za sobą utratę złożonego zabezpieczenia. Na odpowiednio uzasadniony wniosek importera termin dziewięciu miesięcy może jednak zostać przedłużony przez właściwe organy o maksymalnie trzy miesiące.

Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty ceł dodatkowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z sekcją B.III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 13 10 i 1701 14 10 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 12 90, 1701 13 10, 1701 13 90, 1701 14 10 i 1701 14 90, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. c) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zawartość sacharozy, w tym z innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. d) i g) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zawartość suchej masy określa się zgodnie z ust. 2 akapit drugi niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. e) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z ust. 2 akapit drugi niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

[1] 1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia – zgodnie z częścią III rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹⁰) – szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w szczególności nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

2. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹) stosuje się, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹²).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

4. W przypadku zgłoszeń wywozowych dotyczących maksymalnej ilości 25 ton cukru i jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (¹³), państwa członkowskie zwalniają eksporterów z obowiązku przedstawienia dowodu przewidzianego w ust. 1 i ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu. W każdym przypadku należy przedstawić dokument przewozowy lub jego elektroniczny odpowiednik, o którym mowa w art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 4d

Równoważność

Cukier lub izoglukoza produkowane w ramach kwoty mogą być wykorzystywane jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej. W przypadku gdy produkcja kwotowa jest wykorzystywana jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej, można odpowiednio dokonać jej wywozu zgodnie z przepisami określonymi w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹⁴). Taki mechanizm równoważności stosuje się również, w przypadku gdy producenci kwotowego i pozakwotowego cukru lub kwotowej i pozakwotowej izoglukozy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich.

Artykuł 4e

Rok produkcji

Cukier lub izoglukoza wywożone na podstawie pozwoleń dotyczących limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą być produkowane w roku gospodarczym innym niż rok gospodarczy, którego dotyczy pozwolenie na wywóz.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹⁵).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁶) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁷) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru bez refundacji

[2] Jeżeli cukier znajdujący się w swobodnym obrocie na rynku Unii i który nie jest traktowany jako produkt „pozakwotowy” ma zostać objęty wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

[3] 1. W drodze odstępstwa od art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

2. W drodze odstępstwa od art. 8 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, prawa wynikające z pozwoleń na wywóz cukru pozakwotowego nie podlegają przeniesieniu.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na podstawie art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e niniejszego rozporządzenia.

4. Wnioskodawcy mogą składać tygodniowo jeden wniosek o pozwolenie na wywóz. Ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 50 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. [4] Do poniedziałku każdego tygodnia państwa członkowskie informują Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN bez podawania nazwy (nazwiska) wnioskodawcy. Państwa członkowskie informują również Komisję, w przypadku gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 7f

Stosowanie pozwoleń na wywóz cukru pozakwotowego

Pozwolenia na wywóz wydawane dla pozakwotowego cukru białego objętego kodem CN 1701 99 wskazują kody CN 1701 99 10 i 1701 99 90 i są ważne w odniesieniu do każdego z nich.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz w odniesieniu do wywozu pozakwotowego

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są ważne w następujących terminach:

a) pozwolenia wydane między dniem 1 października a dniem 30 kwietnia danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do dnia 30 września danego roku gospodarczego;

b) pozwolenia wydane między dniem 1 maja a dniem 30 września danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do końca piątego miesiąca następującego po dacie ich wydania.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁸) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. [5] Składający wnioski mogą je wycofać do końca tygodnia następującego po tygodniu, w którym opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowy współczynnik akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

DODATKOWE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ [6]

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wnioski o pozwolenia na wywóz i wydawanie takich pozwoleń

[7] 1. Pozwolenia na wywóz cukru objętego kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji – piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących.

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. Wnioskodawca powinien złożyć zabezpieczenie w wysokości 110 EUR za tonę cukru pozakwotowego i 42 EUR za tonę suchej masy netto w przypadku izoglukozy pozakwotowej.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. [8] Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i art. 31 lit. b) ppkt (i) tego rozporządzenia zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7d niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku niektórych miejsc przeznaczenia, które są wykluczone w odniesieniu do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, jest zwalniane po spełnieniu wymogów określonych w ust. 3 niniejszego artykułu i wymogów określonych w art. 4c niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Powiadomienie o wydanych pozwoleniach na wywóz

[9] 1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do 15. dnia każdego miesiąca w odniesieniu do poprzedniego miesiąca o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7.

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję do 15. dnia każdego miesiąca, w odniesieniu do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z podziałem na:

– produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

– cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 1701 12 90, 1701 13 90 oraz 1701 14 90,

– syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

– izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10, 1702 90 30 oraz 2106 90 30;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 1701 99 10, na które zostały wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w części X lit. b) załącznika I do tego rozporządzenia.

Artykuł 18

Powiadomienie o ilościach wywiezionych

[10] 1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu, o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania unijnej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych unijnych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności.

2. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru, państwa członkowskie powiadamiają Komisję nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 ust. 2 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 7 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

3. W okresach, w których przyznaje się refundacje wywozowe w sektorze cukru państwa członkowskie powiadamiają Komisję odnośnie do każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 612/2009, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

b) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 164 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w części IV załącznika XX do tego rozporządzenia oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 578/2010 (²⁰).

Powiadomienia, o których mowa w lit. b) akapitu pierwszego, są przekazywane Komisji oddzielnie w odniesieniu do każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Powiadomienia o pozwoleniach na przywóz

[11] Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Powiadomienie to odnosi się do każdego roku gospodarczego. Należy je przedłożyć nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposób powiadomienia

[12] Państwa członkowskie przedkładają powiadomienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu w następujący sposób:

a) do dnia 31 grudnia 2012 r. drogą elektroniczną zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję;

b) od dnia 1 stycznia 2013 r. zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (²¹).

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do: [13]

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są odpowiednie informacje odnoszące się do: [14]

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. [15] (skreślony).

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. [16] Importer ma dwa miesiące od sprzedaży omawianych produktów, przy obowiązującym terminie dziewięciu miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, na udowodnienie, że partia towaru została rozdysponowana na warunkach potwierdzających prawidłowość cen określonych w ust. 2. Niedotrzymanie któregokolwiek z tych terminów pociąga za sobą utratę złożonego zabezpieczenia. Na odpowiednio uzasadniony wniosek importera termin dziewięciu miesięcy może jednak zostać przedłużony przez właściwe organy o maksymalnie trzy miesiące.

Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty ceł dodatkowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

[17] 1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z sekcją B.III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 13 10 i 1701 14 10 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 1701 12 10, 1701 12 90, 1701 13 10, 1701 13 90, 1701 14 10 i 1701 14 90, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. c) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zawartość sacharozy, w tym z innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. d) i g) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, zawartość suchej masy określa się zgodnie z ust. 2 akapit drugi niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w lit. e) części III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z ust. 2 akapit drugi niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

4. W przypadku zgłoszeń wywozowych dotyczących maksymalnej ilości 25 ton cukru i jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (¹¹), państwa członkowskie zwalniają eksporterów z obowiązku przedstawienia dowodu przewidzianego w ust. 1 i ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu. W każdym przypadku należy przedstawić dokument przewozowy lub jego elektroniczny odpowiednik, o którym mowa w art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 4d

Równoważność

Cukier lub izoglukoza produkowane w ramach kwoty mogą być wykorzystywane jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej. W przypadku gdy produkcja kwotowa jest wykorzystywana jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej, można odpowiednio dokonać jej wywozu zgodnie z przepisami określonymi w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹²). Taki mechanizm równoważności stosuje się również, w przypadku gdy producenci kwotowego i pozakwotowego cukru lub kwotowej i pozakwotowej izoglukozy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich.

Artykuł 4e

Rok produkcji

Cukier lub izoglukoza wywożone na podstawie pozwoleń dotyczących limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą być produkowane w roku gospodarczym innym niż rok gospodarczy, którego dotyczy pozwolenie na wywóz.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹³).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁴) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁵) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. [1] Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na podstawie art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e niniejszego rozporządzenia.

4. Wnioskodawcy mogą składać tygodniowo jeden wniosek o pozwolenie na wywóz. Ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 50 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN bez podawania nazwy (nazwiska) wnioskodawcy. Państwa członkowskie informują również Komisję, w przypadku gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 7f

Stosowanie pozwoleń na wywóz cukru pozakwotowego

Pozwolenia na wywóz wydawane dla pozakwotowego cukru białego objętego kodem CN 1701 99 wskazują kody CN 1701 99 10 i 1701 99 90 i są ważne w odniesieniu do każdego z nich.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz w odniesieniu do wywozu pozakwotowego

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są ważne w następujących terminach:

a) pozwolenia wydane między dniem 1 października a dniem 30 kwietnia danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do dnia 30 września danego roku gospodarczego;

b) pozwolenia wydane między dniem 1 maja a dniem 30 września danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do końca piątego miesiąca następującego po dacie ich wydania.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁶) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁷).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. Wnioskodawca powinien złożyć zabezpieczenie w wysokości 110 EUR za tonę cukru pozakwotowego i 42 EUR za tonę suchej masy netto w przypadku izoglukozy pozakwotowej.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku niektórych miejsc przeznaczenia, które są wykluczone w odniesieniu do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, jest zwalniane po spełnieniu wymogów określonych w ust. 3 niniejszego artykułu i wymogów określonych w art. 4c niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁸).

d) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7, z podziałem na cukier i izoglukozę.

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁹), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (²⁰);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

3) o ilościach cukru przywiezionego z krajów trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; informacje są przekazywane w każdym miesiącu; są one dostarczane nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

4. [1] W przypadku zgłoszeń wywozowych dotyczących maksymalnej ilości 25 ton cukru i jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (¹¹), państwa członkowskie zwalniają eksporterów z obowiązku przedstawienia dowodu przewidzianego w ust. 1 i ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu. W każdym przypadku należy przedstawić dokument przewozowy lub jego elektroniczny odpowiednik, o którym mowa w art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Artykuł 4d

Równoważność

Cukier lub izoglukoza produkowane w ramach kwoty mogą być wykorzystywane jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej. W przypadku gdy produkcja kwotowa jest wykorzystywana jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej, można odpowiednio dokonać jej wywozu zgodnie z przepisami określonymi w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹²). Taki mechanizm równoważności stosuje się również, w przypadku gdy producenci kwotowego i pozakwotowego cukru lub kwotowej i pozakwotowej izoglukozy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich.

Artykuł 4e

Rok produkcji

Cukier lub izoglukoza wywożone na podstawie pozwoleń dotyczących limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą być produkowane w roku gospodarczym innym niż rok gospodarczy, którego dotyczy pozwolenie na wywóz.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹³).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁴) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁵) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e niniejszego rozporządzenia.

4. Wnioskodawcy mogą składać tygodniowo jeden wniosek o pozwolenie na wywóz. Ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 50 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN bez podawania nazwy (nazwiska) wnioskodawcy. Państwa członkowskie informują również Komisję, w przypadku gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz nie został złożony. [2]

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 7f

Stosowanie pozwoleń na wywóz cukru pozakwotowego

[3] Pozwolenia na wywóz wydawane dla pozakwotowego cukru białego objętego kodem CN 1701 99 wskazują kody CN 1701 99 10 i 1701 99 90 i są ważne w odniesieniu do każdego z nich.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz w odniesieniu do wywozu pozakwotowego

[4] W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są ważne w następujących terminach:

a) pozwolenia wydane między dniem 1 października a dniem 30 kwietnia danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do dnia 30 września danego roku gospodarczego;

b) pozwolenia wydane między dniem 1 maja a dniem 30 września danego roku gospodarczego są ważne od daty ich wydania do końca piątego miesiąca następującego po dacie ich wydania.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁶) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁷).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. [5] Wnioskodawca powinien złożyć zabezpieczenie w wysokości 110 EUR za tonę cukru pozakwotowego i 42 EUR za tonę suchej masy netto w przypadku izoglukozy pozakwotowej.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. [6] W przypadku niektórych miejsc przeznaczenia, które są wykluczone w odniesieniu do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, jest zwalniane po spełnieniu wymogów określonych w ust. 3 niniejszego artykułu i wymogów określonych w art. 4c niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁸).

d) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7, z podziałem na cukier i izoglukozę.

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁹), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (²⁰);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

3) o ilościach cukru przywiezionego z krajów trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; informacje są przekazywane w każdym miesiącu; są one dostarczane nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

Artykuł 4d

Równoważność

[1] Cukier lub izoglukoza produkowane w ramach kwoty mogą być wykorzystywane jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej. W przypadku gdy produkcja kwotowa jest wykorzystywana jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej, można odpowiednio dokonać jej wywozu zgodnie z przepisami określonymi w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹¹). Taki mechanizm równoważności stosuje się również, w przypadku gdy producenci kwotowego i pozakwotowego cukru lub kwotowej i pozakwotowej izoglukozy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich.

Artykuł 4e

Rok produkcji

[2] Cukier lub izoglukoza wywożone na podstawie pozwoleń dotyczących limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą być produkowane w roku gospodarczym innym niż rok gospodarczy, którego dotyczy pozwolenie na wywóz.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹²).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹³) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹⁴) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. [3] Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e niniejszego rozporządzenia.

4. [4] Wnioskodawcy mogą składać tygodniowo jeden wniosek o pozwolenie na wywóz. Ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 50 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN. Państwa członkowskie informują również Komisję w przypadku, gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz pozakwotowy

[5] W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są ważne w następujących terminach:

a) pozwolenia wydane od dnia 1 października 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. są ważne do dnia 30 września 2010 r.;

b) pozwolenia wydawane od dnia 1 kwietnia 2010 r. są ważne od daty ich wydania do końca piątego miesiąca następującego po dacie ich wydania.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁵) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁶).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. Wnioskodawca składa zabezpieczenie w wysokości 42 EUR za tonę izoglukozy pozakwotowej w postaci suchej masy netto, która ma zostać wywieziona w ramach ustalonego limitu ilościowego.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. Jeżeli wykluczono niektóre miejsca przeznaczenia dla wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach ustalonego limitu ilościowego, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się dopiero, gdy - poza uwzględnieniem ust. 3 - przedstawiono trzy dokumenty, o których mowa w art. 4c.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁷).

d) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7, z podziałem na cukier i izoglukozę.

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁸), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁹);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

3) o ilościach cukru przywiezionego z krajów trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; informacje są przekazywane w każdym miesiącu; są one dostarczane nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹²) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹³) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia. [1]

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się w dniach roboczych kolejnych tygodni, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e.

4. Wnioskodawca może składać tylko jeden wniosek o pozwolenie na wywóz tygodniowo. Ilość, o którą złożono wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 20 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN. Państwa członkowskie informują również Komisję w przypadku, gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od rzeczywistej daty ich wydania do dnia 30 września roku gospodarczego, w odniesieniu do którego wydano pozwolenie na wywóz.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁴) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁵).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. Wnioskodawca składa zabezpieczenie w wysokości 42 EUR za tonę izoglukozy pozakwotowej w postaci suchej masy netto, która ma zostać wywieziona w ramach ustalonego limitu ilościowego.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. Jeżeli wykluczono niektóre miejsca przeznaczenia dla wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach ustalonego limitu ilościowego, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się dopiero, gdy - poza uwzględnieniem ust. 3 - przedstawiono trzy dokumenty, o których mowa w art. 4c.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁶).

d) o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7, z podziałem na cukier i izoglukozę.

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁷), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁸);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

3) o ilościach cukru przywiezionego z krajów trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; informacje są przekazywane w każdym miesiącu; są one dostarczane nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

[1] 1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową spółkę nadzoru zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że - przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub spółki wystawiających oświadczenie - produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że wpłata odpowiadająca przedmiotowemu wywozowi została dokonana na konto eksportera, lub dowodu takiej wpłaty.

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹²) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹³) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się w dniach roboczych kolejnych tygodni, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e.

4. Wnioskodawca może składać tylko jeden wniosek o pozwolenie na wywóz tygodniowo. Ilość, o którą złożono wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 20 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN. Państwa członkowskie informują również Komisję w przypadku, gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz pozakwotowy

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od rzeczywistej daty ich wydania do dnia 30 września roku gospodarczego, w odniesieniu do którego wydano pozwolenie na wywóz.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁴) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁵).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

1. Wnioskodawca składa zabezpieczenie w wysokości 42 EUR za tonę izoglukozy pozakwotowej w postaci suchej masy netto, która ma zostać wywieziona w ramach ustalonego limitu ilościowego.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. Jeżeli wykluczono niektóre miejsca przeznaczenia dla wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach ustalonego limitu ilościowego, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się dopiero, gdy - poza uwzględnieniem ust. 3 - przedstawiono trzy dokumenty, o których mowa w art. 4c.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Artykuł 15

(skreślony).

Artykuł 16

(skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁶).

d) [2] o ilościach, na które zostały wydane pozwolenia zgodnie z art. 7, z podziałem na cukier i izoglukozę.

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁷), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁸);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

3) [3] o ilościach cukru przywiezionego z krajów trzecich i wywiezionego jako produkty kompensacyjne w ramach procedury uszlachetniania czynnego, o której mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; informacje są przekazywane w każdym miesiącu; są one dostarczane nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

(skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. [1] Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (¹⁰).

3. [2] W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ IIa

WYWÓZ POZAKWOTOWY

Artykuł 4c

Dowód przybycia do miejsca przeznaczenia

[3] Jeżeli wykluczono niektóre miejsca przeznaczenia dla wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu przewozowego;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z państw członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową agencję kontrolującą zgodnie z art. 16a-16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładunku lub że przynajmniej zgodnie z wiedzą władz lub agencji wystawiających oświadczenie produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokumentu bankowego wystawionego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, potwierdzającego, że płatność odpowiadająca wywozowi, o którym mowa, została wpłacona na konto eksportera, lub dowód takiej wpłaty.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹¹).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹²) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika [4] .

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹³) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru lub izoglukozy bez refundacji

[5] Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 7a

Pozwolenia na wywóz pozakwotowy

[6] W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7b

Wnioski o pozwolenia na wywóz pozakwotowy

[7] 1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się w dniach roboczych kolejnych tygodni, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e.

4. Wnioskodawca może składać tylko jeden wniosek o pozwolenie na wywóz tygodniowo. Ilość, o którą złożono wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 20 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

a) »cukier pozakwotowy przeznaczony na wywóz bez refundacji«; lub

b) »izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji«.

Artykuł 7c

Informacje na temat wywozu pozakwotowego

[8] 1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN. Państwa członkowskie informują również Komisję w przypadku, gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 7d

Wydawanie pozwoleń

[9] 1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę - jeśli jest to potrzebne - współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7e

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz pozakwotowy

[10] W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 8a

Ważność pozwoleń na wywóz pozakwotowy

[11] W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od rzeczywistej daty ich wydania do dnia 30 września roku gospodarczego, w odniesieniu do którego wydano pozwolenie na wywóz.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹⁴) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁵).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 12a

Zabezpieczenia dla pozwoleń na wywóz pozakwotowy

[12] 1. Wnioskodawca składa zabezpieczenie w wysokości 42 EUR za tonę izoglukozy pozakwotowej w postaci suchej masy netto, która ma zostać wywieziona w ramach ustalonego limitu ilościowego.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. Jeżeli wykluczono niektóre miejsca przeznaczenia dla wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach ustalonego limitu ilościowego, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się dopiero, gdy - poza uwzględnieniem ust. 3 - przedstawiono trzy dokumenty, o których mowa w art. 4c.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

[13] (skreślony).

Artykuł 14

[14] (skreślony).

Artykuł 15

[15] (skreślony).

Artykuł 16

[16] (skreślony).

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) [17] o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- produkty cukrownicze objęte kodami CN 1701 91 00, 1701 99 10 oraz 1701 99 90,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 1702 90 71, 1702 90 95 oraz 2106 90 59,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁶).

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁷), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁸);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

(2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

(3) dla każdego kwartału, lecz nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym kwartale, oddzielnie, o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionych jako produkty kompensacyjne w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Sposoby przekazywania informacji

[18] Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

[19] (skreślony).

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza jest całkowitą zawartością cukru, wynikającą z zastosowania metody Lane'a i Eynona (metody redukcji miedzi) do roztworu inwertowanego według Clergeta-Herzfelda. Zawartość całkowitą cukru ustaloną zgodnie z tą metodą przelicza się na sacharozę przez przemnożenie jej przez współczynnik 0,95.

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustalana jest według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym. Procent czystości syropów oblicza się, dzieląc zawartość całkowitą cukru przez zawartość suchej masy i mnożąc wynik przez 100. Zawartość całkowitą cukru ustala się według metody określonej w ust. 2, a zawartość suchej masy według metody areometrycznej.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. [1] Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (¹⁰).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹¹) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika.

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹²) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego bez refundacji

Jeżeli cukier, izoglukoza lub syrop inulinowy znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają być objęte wywozem bez refundacji, sekcja 22 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. [2] (skreślony).

2. [3] (skreślony).

3. [4] (skreślony).

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹³) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

[5] Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹⁴).

2. [6] Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. [7] (skreślony).

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

Zasady ogólne

1. W drodze odstępstwa od art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, w przypadku gdy na podstawie pozwolenia na mocy art. 116 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (¹⁵) ma miejsce wywóz cukru białego objętego kodem CN 17019910, po którym następuje przywóz cukru surowego objętego kodami CN 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, wymagane jest pozwolenie na wywóz cukru białego i przywóz cukru surowego.

2. W drodze odstępstwa od art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 1, są niezbywalne.

Artykuł 14

Wnioski o wydanie pozwolenia

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz cukru białego jest przyjmowany pod warunkiem przedłożenia pozwolenia, o którym mowa w art. 13 ust. 1, i jednocześnie złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz cukru surowego.

2. Wniosek o pozwolenie na przywóz odnosi się do ilości cukru surowego o jakości standardowej, która - z uwzględnieniem uzysku - odpowiada ilości cukru białego wykazanego we wniosku o pozwolenie na wywóz. Uzysk cukru surowego oblicza się przez odjęcie 100 od kwoty uzyskanej przez pomnożenie stopnia polaryzacji cukru przez dwa.

W przypadku gdy przywożony cukier surowy nie odpowiada normie jakości, ilość cukru surowego, który ma zostać przywieziony na podstawie pozwolenia, oblicza się przez pomnożenie ilości cukru surowego o jakości standardowej określonej w pozwoleniu, przez wskaźnik korygujący. Wskaźnik korygujący uzyskuje się, dzieląc liczbę 92 przez procentowy uzysk cukru surowego rzeczywiście przywiezionego.

3. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia na wywóz cukru białego oraz wniosku o pozwolenie na przywóz i pozwolenia na przywóz cukru nierafinowanego, zawiera jeden z wpisów wymienionych w części D załącznika.

Sekcja 20 pozwolenia na wywóz zawiera również numer odpowiedniego pozwolenia na przywóz oraz - w odpowiedniej sekcji pozwolenia na przywóz - numer odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

4. Wycofanie na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stosuje się równocześnie do pozwolenia na przywóz oraz pozwolenia na wywóz, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 15

Ważność pozwoleń

1. W drodze odstępstwa od art. 9 i art. 11, pozwolenie na wywóz cukru białego oraz pozwolenie na przywóz cukru surowego są ważne:

a) do dnia 30 czerwca w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 października danego roku gospodarczego;

b) do dnia 30 września w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 lipca danego roku gospodarczego.

2. Na podstawie art. 561 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, termin, w którym musi zostać dokonany przywóz cukru surowego, odpowiadający uprzedniemu wywozowi cukru białego, jest taki sam jak okres ważności pozwolenia na przywóz dla cukru surowego.

Artykuł 16

Zabezpieczenie

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 1, oraz bez uszczerbku dla poniższych ustępów, zabezpieczenie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1, wynosi 11,50 EUR na 100 kilogramów netto.

2. Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na wywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Artykuł 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 5 oraz art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) całość zabezpieczenia w odniesieniu do pozwolenia na przywóz zwracana jest jedynie w przypadku gdy ilość cukru surowego rzeczywiście przywieziona jest równa lub wyższa od rzeczywiście wywiezionej ilości cukru białego, z uwzględnieniem uzysku cukru surowego;

b) w przypadku gdy rzeczywiście przywieziona ilość cukru surowego jest mniejsza niż rzeczywiście wywieziona ilość cukru białego, zabezpieczenie ulega przepadkowi w kwocie odpowiadającej różnicy między ilością cukru białego rzeczywiście wywiezionego, a ilością rzeczywiście przywiezionego cukru surowego.

Akapit pierwszy lit. b) stosuje się z uwzględnieniem uzysku cukru surowego.

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- cukier biały objęty kodami CN 17019100, 17019910 oraz 17019990,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 17026090, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030,

- syrop inulinowy, wyrażony jako sucha masa ekwiwalentu cukru/izoglukozy, objęty kodem CN ex17026090;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁶).

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁷), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁸);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

(2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

(3) dla każdego kwartału, lecz nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym kwartale, oddzielnie, o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionych jako produkty kompensacyjne w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Środki komunikacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się w postaci elektronicznej, z użyciem formularzy dostarczonych państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

Preferencyjny przywóz melasy

1. Łączne cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy buraczanej objętej kodem CN 17039000 pochodzącej z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) zostaje zmniejszone do zera dla ilości nieprzekraczajacej kontyngentu w wysokości 600000 ton na rok gospodarczy. Jednakże w roku gospodarczym 2006/2007 kontyngent ten wyniesie 750000 ton.

2. Do celów niniejszego artykułu pojęcie „produkt pochodzący” i metody współpracy administracyjnej są określone w protokole nr 1 załączonym do Porozumienia z Cotonou.

3. Komisja zarządza kontyngentem taryfowym, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza jest całkowitą zawartością cukru, wynikającą z zastosowania metody Lane'a i Eynona (metody redukcji miedzi) do roztworu inwertowanego według Clergeta-Herzfelda. Zawartość całkowitą cukru ustaloną zgodnie z tą metodą przelicza się na sacharozę przez przemnożenie jej przez współczynnik 0,95.

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustalana jest według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym. Procent czystości syropów oblicza się, dzieląc zawartość całkowitą cukru przez zawartość suchej masy i mnożąc wynik przez 100. Zawartość całkowitą cukru ustala się według metody określonej w ust. 2, a zawartość suchej masy według metody areometrycznej.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 4a

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

[1] 1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

4. Refundacja jest wypłacana po przedstawieniu dowodu na to, że:

a) produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

b) w przypadku refundacji zróżnicowanej, produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub do innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja.

Artykuł 4b

Odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 800/1999

[2] 1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. [3] Wszelki wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 z wyjątkiem tych wymienionych w lit. h) tego artykułu, jak również wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do tego rozporządzenia, wymaga wydania pozwolenia wywozowego.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁰) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika [4] .

2a. [5] W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹¹) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego bez refundacji

Jeżeli cukier, izoglukoza lub syrop inulinowy znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają być objęte wywozem bez refundacji, sekcja 22 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

2. Pozwolenia na wywóz ilości produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 nieprzekraczających 10 ton są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

W przypadku określonym w akapicie pierwszym zainteresowana strona nie może używać więcej niż jednego takiego pozwolenia na ten sam wywóz.

3. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), d), e), f) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

4. [6] Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹²) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Pozwolenia na przywóz i ich ważność

1. Cały przywóz do Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.

2. Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach nieprzekraczających 10 ton oraz pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c), d), e), f) i g) tego rozporządzenia, są ważne od dnia wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹³).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. Zabezpieczenie pozwolenia na produkty wymienione w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, na 100 kilogramów produktu netto lub na 100 kilogramów izoglukozy w postaci suchej masy netto, lub na 100 kilogramów suchej masy netto syropu inulinowego wyrażonej w ekwiwalencie cukru/izoglukozy wynosi:

a) w przypadku pozwolenia na przywóz:

- 0,30 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 1701, 1702 i 2106, z wyjątkiem kodów CN 17025000 i 17029010 oraz syropu inulinowego,

- 0,06 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodami CN ex17026080 i 17029080;

b) w przypadku pozwolenia na wywóz:

- 11,00 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701,

- 0,90 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 4,20 EUR w odniesieniu produktów objętych kodami CN 170220, 17026095, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059, z wyjątkiem syropu inulinowego,

- 4,20 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 17023010, 17024010, 17026010 i 17029030 oraz 21069030,

- 8,00 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17026080 oraz 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17029080.

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. [7] Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

Zasady ogólne

1. W drodze odstępstwa od art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, w przypadku gdy na podstawie pozwolenia na mocy art. 116 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (¹⁴) ma miejsce wywóz cukru białego objętego kodem CN 17019910, po którym następuje przywóz cukru surowego objętego kodami CN 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, wymagane jest pozwolenie na wywóz cukru białego i przywóz cukru surowego.

2. W drodze odstępstwa od art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 1, są niezbywalne.

Artykuł 14

Wnioski o wydanie pozwolenia

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz cukru białego jest przyjmowany pod warunkiem przedłożenia pozwolenia, o którym mowa w art. 13 ust. 1, i jednocześnie złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz cukru surowego.

2. Wniosek o pozwolenie na przywóz odnosi się do ilości cukru surowego o jakości standardowej, która - z uwzględnieniem uzysku - odpowiada ilości cukru białego wykazanego we wniosku o pozwolenie na wywóz. Uzysk cukru surowego oblicza się przez odjęcie 100 od kwoty uzyskanej przez pomnożenie stopnia polaryzacji cukru przez dwa.

W przypadku gdy przywożony cukier surowy nie odpowiada normie jakości, ilość cukru surowego, który ma zostać przywieziony na podstawie pozwolenia, oblicza się przez pomnożenie ilości cukru surowego o jakości standardowej określonej w pozwoleniu, przez wskaźnik korygujący. Wskaźnik korygujący uzyskuje się, dzieląc liczbę 92 przez procentowy uzysk cukru surowego rzeczywiście przywiezionego.

3. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia na wywóz cukru białego oraz wniosku o pozwolenie na przywóz i pozwolenia na przywóz cukru nierafinowanego, zawiera jeden z wpisów wymienionych w części D załącznika.

Sekcja 20 pozwolenia na wywóz zawiera również numer odpowiedniego pozwolenia na przywóz oraz - w odpowiedniej sekcji pozwolenia na przywóz - numer odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

4. Wycofanie na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stosuje się równocześnie do pozwolenia na przywóz oraz pozwolenia na wywóz, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 15

Ważność pozwoleń

1. W drodze odstępstwa od art. 9 i art. 11, pozwolenie na wywóz cukru białego oraz pozwolenie na przywóz cukru surowego są ważne:

a) do dnia 30 czerwca w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 października danego roku gospodarczego;

b) do dnia 30 września w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 lipca danego roku gospodarczego.

2. Na podstawie art. 561 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, termin, w którym musi zostać dokonany przywóz cukru surowego, odpowiadający uprzedniemu wywozowi cukru białego, jest taki sam jak okres ważności pozwolenia na przywóz dla cukru surowego.

Artykuł 16

Zabezpieczenie

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 1, oraz bez uszczerbku dla poniższych ustępów, zabezpieczenie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1, wynosi 11,50 EUR na 100 kilogramów netto.

2. Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na wywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Artykuł 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 5 oraz art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) całość zabezpieczenia w odniesieniu do pozwolenia na przywóz zwracana jest jedynie w przypadku gdy ilość cukru surowego rzeczywiście przywieziona jest równa lub wyższa od rzeczywiście wywiezionej ilości cukru białego, z uwzględnieniem uzysku cukru surowego;

b) w przypadku gdy rzeczywiście przywieziona ilość cukru surowego jest mniejsza niż rzeczywiście wywieziona ilość cukru białego, zabezpieczenie ulega przepadkowi w kwocie odpowiadającej różnicy między ilością cukru białego rzeczywiście wywiezionego, a ilością rzeczywiście przywiezionego cukru surowego.

Akapit pierwszy lit. b) stosuje się z uwzględnieniem uzysku cukru surowego.

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- cukier biały objęty kodami CN 17019100, 17019910 oraz 17019990,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 17026090, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030,

- syrop inulinowy, wyrażony jako sucha masa ekwiwalentu cukru/izoglukozy, objęty kodem CN ex17026090;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁵).

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁶), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁷);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

(2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

(3) dla każdego kwartału, lecz nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym kwartale, oddzielnie, o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionych jako produkty kompensacyjne w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Środki komunikacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się w postaci elektronicznej, z użyciem formularzy dostarczonych państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

Preferencyjny przywóz melasy

1. Łączne cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy buraczanej objętej kodem CN 17039000 pochodzącej z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) zostaje zmniejszone do zera dla ilości nieprzekraczajacej kontyngentu w wysokości 600000 ton na rok gospodarczy. Jednakże w roku gospodarczym 2006/2007 kontyngent ten wyniesie 750000 ton.

2. Do celów niniejszego artykułu pojęcie „produkt pochodzący” i metody współpracy administracyjnej są określone w protokole nr 1 załączonym do Porozumienia z Cotonou.

3. Komisja zarządza kontyngentem taryfowym, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza jest całkowitą zawartością cukru, wynikającą z zastosowania metody Lane'a i Eynona (metody redukcji miedzi) do roztworu inwertowanego według Clergeta-Herzfelda. Zawartość całkowitą cukru ustaloną zgodnie z tą metodą przelicza się na sacharozę przez przemnożenie jej przez współczynnik 0,95.

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustalana jest według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym. Procent czystości syropów oblicza się, dzieląc zawartość całkowitą cukru przez zawartość suchej masy i mnożąc wynik przez 100. Zawartość całkowitą cukru ustala się według metody określonej w ust. 2, a zawartość suchej masy według metody areometrycznej.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Pozwolenie na wywóz wymagane jest we wszystkich przypadkach wywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁰) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. [1] Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika. [2]

3. [3] Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹¹) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego bez refundacji

[4] Jeżeli cukier, izoglukoza lub syrop inulinowy znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty »pozakwotowe« mają być objęte wywozem bez refundacji, sekcja 22 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

2. Pozwolenia na wywóz ilości produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 nieprzekraczających 10 ton są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

W przypadku określonym w akapicie pierwszym zainteresowana strona nie może używać więcej niż jednego takiego pozwolenia na ten sam wywóz.

3. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), d), e), f) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹²) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Pozwolenia na przywóz i ich ważność

1. Cały przywóz do Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.

2. Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach nieprzekraczających 10 ton oraz pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c), d), e), f) i g) tego rozporządzenia, są ważne od dnia wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹³).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. Zabezpieczenie pozwolenia na produkty wymienione w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, na 100 kilogramów produktu netto lub na 100 kilogramów izoglukozy w postaci suchej masy netto, lub na 100 kilogramów suchej masy netto syropu inulinowego wyrażonej w ekwiwalencie cukru/izoglukozy wynosi:

a) w przypadku pozwolenia na przywóz:

- 0,30 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 1701, 1702 i 2106, z wyjątkiem kodów CN 17025000 i 17029010 oraz syropu inulinowego,

- 0,06 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodami CN ex17026080 i 17029080;

b) w przypadku pozwolenia na wywóz:

- 11,00 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701,

- 0,90 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 4,20 EUR w odniesieniu produktów objętych kodami CN 170220, 17026095, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059, z wyjątkiem syropu inulinowego,

- 4,20 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 17023010, 17024010, 17026010 i 17029030 oraz 21069030,

- 8,00 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17026080 oraz 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17029080.

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

Zasady ogólne

1. W drodze odstępstwa od art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, w przypadku gdy na podstawie pozwolenia na mocy art. 116 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (¹⁴) ma miejsce wywóz cukru białego objętego kodem CN 17019910, po którym następuje przywóz cukru surowego objętego kodami CN 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, wymagane jest pozwolenie na wywóz cukru białego i przywóz cukru surowego.

2. W drodze odstępstwa od art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 1, są niezbywalne.

Artykuł 14

Wnioski o wydanie pozwolenia

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz cukru białego jest przyjmowany pod warunkiem przedłożenia pozwolenia, o którym mowa w art. 13 ust. 1, i jednocześnie złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz cukru surowego.

2. Wniosek o pozwolenie na przywóz odnosi się do ilości cukru surowego o jakości standardowej, która - z uwzględnieniem uzysku - odpowiada ilości cukru białego wykazanego we wniosku o pozwolenie na wywóz. Uzysk cukru surowego oblicza się przez odjęcie 100 od kwoty uzyskanej przez pomnożenie stopnia polaryzacji cukru przez dwa.

W przypadku gdy przywożony cukier surowy nie odpowiada normie jakości, ilość cukru surowego, który ma zostać przywieziony na podstawie pozwolenia, oblicza się przez pomnożenie ilości cukru surowego o jakości standardowej określonej w pozwoleniu, przez wskaźnik korygujący. Wskaźnik korygujący uzyskuje się, dzieląc liczbę 92 przez procentowy uzysk cukru surowego rzeczywiście przywiezionego.

3. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia na wywóz cukru białego oraz wniosku o pozwolenie na przywóz i pozwolenia na przywóz cukru nierafinowanego, zawiera jeden z wpisów wymienionych w części D załącznika. [5]

Sekcja 20 pozwolenia na wywóz zawiera również numer odpowiedniego pozwolenia na przywóz oraz - w odpowiedniej sekcji pozwolenia na przywóz - numer odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

4. Wycofanie na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stosuje się równocześnie do pozwolenia na przywóz oraz pozwolenia na wywóz, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 15

Ważność pozwoleń

1. W drodze odstępstwa od art. 9 i art. 11, pozwolenie na wywóz cukru białego oraz pozwolenie na przywóz cukru surowego są ważne:

a) do dnia 30 czerwca w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 października danego roku gospodarczego;

b) do dnia 30 września w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 lipca danego roku gospodarczego.

2. Na podstawie art. 561 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, termin, w którym musi zostać dokonany przywóz cukru surowego, odpowiadający uprzedniemu wywozowi cukru białego, jest taki sam jak okres ważności pozwolenia na przywóz dla cukru surowego.

Artykuł 16

Zabezpieczenie

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 1, oraz bez uszczerbku dla poniższych ustępów, zabezpieczenie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1, wynosi 11,50 EUR na 100 kilogramów netto.

2. Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na wywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Artykuł 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 5 oraz art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) całość zabezpieczenia w odniesieniu do pozwolenia na przywóz zwracana jest jedynie w przypadku gdy ilość cukru surowego rzeczywiście przywieziona jest równa lub wyższa od rzeczywiście wywiezionej ilości cukru białego, z uwzględnieniem uzysku cukru surowego;

b) w przypadku gdy rzeczywiście przywieziona ilość cukru surowego jest mniejsza niż rzeczywiście wywieziona ilość cukru białego, zabezpieczenie ulega przepadkowi w kwocie odpowiadającej różnicy między ilością cukru białego rzeczywiście wywiezionego, a ilością rzeczywiście przywiezionego cukru surowego.

Akapit pierwszy lit. b) stosuje się z uwzględnieniem uzysku cukru surowego.

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- cukier biały objęty kodami CN 17019100, 17019910 oraz 17019990,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 17026090, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030,

- syrop inulinowy, wyrażony jako sucha masa ekwiwalentu cukru/izoglukozy, objęty kodem CN ex17026090;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁵).

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁶), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁷);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

(2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

(3) dla każdego kwartału, lecz nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym kwartale, oddzielnie, o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionych jako produkty kompensacyjne w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Środki komunikacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się w postaci elektronicznej, z użyciem formularzy dostarczonych państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

Preferencyjny przywóz melasy

1. Łączne cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy buraczanej objętej kodem CN 17039000 pochodzącej z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) zostaje zmniejszone do zera dla ilości nieprzekraczajacej kontyngentu w wysokości 600000 ton na rok gospodarczy. Jednakże w roku gospodarczym 2006/2007 kontyngent ten wyniesie 750000 ton.

2. Do celów niniejszego artykułu pojęcie „produkt pochodzący” i metody współpracy administracyjnej są określone w protokole nr 1 załączonym do Porozumienia z Cotonou.

3. Komisja zarządza kontyngentem taryfowym, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (¹), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2) Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3) W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4) Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5) W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6) Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8) Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9) W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10) Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11) Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 (²) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście - ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku - nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14) Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego (⁴), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy (⁵), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 (⁶), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (⁷), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru (⁸) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (⁹). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia - zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 - szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „refundacja ustalana okresowo” oznacza refundację wywozową ustalaną w regularnych odstępach czasu, jak określono w art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

2) „cukier kandyzowany” oznacza cukier, który:

a) zawiera duże kryształy o długości co najmniej 5 mm, otrzymane poprzez chłodzenie i powolną krystalizację roztworu cukru o wystarczającym stężeniu; oraz

b) zawiera wagowo w stanie suchym 96 % lub więcej sacharozy, ustalonej według metody polarymetrycznej.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

Artykuł 3

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza jest całkowitą zawartością cukru, wynikającą z zastosowania metody Lane'a i Eynona (metody redukcji miedzi) do roztworu inwertowanego według Clergeta-Herzfelda. Zawartość całkowitą cukru ustaloną zgodnie z tą metodą przelicza się na sacharozę przez przemnożenie jej przez współczynnik 0,95.

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustalana jest według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym. Procent czystości syropów oblicza się, dzieląc zawartość całkowitą cukru przez zawartość suchej masy i mnożąc wynik przez 100. Zawartość całkowitą cukru ustala się według metody określonej w ust. 2, a zawartość suchej masy według metody areometrycznej.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Artykuł 4

Refundacje wywozowe w odniesieniu do izoglukozy

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

a) otrzymanych bezpośrednio poprzez izomeryzację glukozy;

b) zawierających wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy; oraz

c) których całkowita zawartość wagowa w stanie suchym wielocukrów i oligosacharydów, włącznie z zawartością di- i trisacharydów, nie jest większa niż 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

ROZDZIAŁ III

POZWOLENIA NA WYWÓZ

Artykuł 5

Wymóg pozwolenia

1. Pozwolenie na wywóz wymagane jest we wszystkich przypadkach wywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁰) tworzy się następujące grupy produktów:

a) grupa produktów I: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) grupa produktów II: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) grupa produktów III: produkty wymienione w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 6

Pozwolenia na wywóz z refundacją

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 pozwolenia oraz wniosku o pozwolenie zawiera następujący zapis:

„Rozporządzenie (WE) nr 951/2006 (Dz.U. L 178 z 1.7.2006, str. 24), termin składania ofert:...”.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera następujący zapis:

„Stawka stosowanej refundacji: ...”.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (¹¹) nie ma zastosowania.

Artykuł 7

Pozwolenie na wywóz cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego bez refundacji

Jeżeli cukier, izoglukoza lub syrop inulinowy, znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nie traktowane jako produkty „pozakwotowe”, mają być objęte wywozem bez refundacji, sekcja 22 pozwolenia i wniosku o pozwolenie zawiera następujący zapis, stosownie do produktu w danym przypadku:

„[Cukier] lub [Izoglukoza] lub [Syrop inulinowy] niezaliczany/-a do produktów „pozakwotowych”, przeznaczony/-a na wywóz bez refundacji.”.

Artykuł 8

Ważność pozwoleń na wywóz

1. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

2. Pozwolenia na wywóz ilości produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 nieprzekraczających 10 ton są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

W przypadku określonym w akapicie pierwszym zainteresowana strona nie może używać więcej niż jednego takiego pozwolenia na ten sam wywóz.

3. Pozwolenia na wywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), d), e), f) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 są ważne od dnia ich wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

Artykuł 9

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa (¹²) na dany okres, Komisja może:

a) ustalić procentowy współczynnik akceptacji dla ilości wnioskowanych, na które nie wydano jeszcze pozwoleń;

b) odrzucić wnioski, dla których jeszcze nie wydano pozwoleń na wywóz;

c) zawiesić składanie wniosków o pozwolenie na maksymalnie pięć dni roboczych; Komisja może wyznaczyć dłuższy okres zawieszenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

ROZDZIAŁ IV

POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 10

Pozwolenia na przywóz i ich ważność

1. Cały przywóz do Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.

2. Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach przekraczających 10 ton są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w ilościach nieprzekraczających 10 ton oraz pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c), d), e), f) i g) tego rozporządzenia, są ważne od dnia wydania w rozumieniu art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym pozwolenie zostało wydane.

ROZDZIAŁ V

WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WYWÓZ I PRZYWÓZ

SEKCJA 1

Wydawanie pozwoleń i zabezpieczenie

Artykuł 11

Wniosek o pozwolenie na przywóz i wywóz i wydawanie takich pozwoleń

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

a) w przypadku pozwoleń na przywóz - trzeciego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

b) w przypadku pozwoleń na wywóz - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku;

c) w przypadku pozwoleń na wywóz przy ustalonej z góry kwocie refundacji - piątego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku, pod warunkiem że w międzyczasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, określonych w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) cukru kandyzowanego;

b) cukru zawierającego środki aromatyzujące; cukru z dodatkiem środków barwiących;

c) cukru preferencyjnego do przywozu do Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 950/2006 (¹³).

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek.

Artykuł 12

Zabezpieczenie

1. Zabezpieczenie pozwolenia na produkty wymienione w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, na 100 kilogramów produktu netto lub na 100 kilogramów izoglukozy w postaci suchej masy netto, lub na 100 kilogramów suchej masy netto syropu inulinowego wyrażonej w ekwiwalencie cukru/izoglukozy wynosi:

a) w przypadku pozwolenia na przywóz:

- 0,30 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 1701, 1702 i 2106, z wyjątkiem kodów CN 17025000 i 17029010 oraz syropu inulinowego,

- 0,06 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodami CN ex17026080 i 17029080;

b) w przypadku pozwolenia na wywóz:

- 11,00 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701,

- 0,90 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 121291, 12129920 i 1703,

- 4,20 EUR w odniesieniu produktów objętych kodami CN 170220, 17026095, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059, z wyjątkiem syropu inulinowego,

- 4,20 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 17023010, 17024010, 17026010 i 17029030 oraz 21069030,

- 8,00 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17026080 oraz 0,60 EUR w odniesieniu do syropu inulinowego objętego kodem CN 17029080.

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

a) nie zostało wypełnione zobowiązanie wynikające z pozwoleń na wywóz, niezwiązanych z przetargiem zorganizowanym we Wspólnocie, z wyjątkiem przypadków siły wyższej; oraz

b) po zmniejszeniu refundacji podanej w pozwoleniu kwota zabezpieczenia, o której mowa w ust. 1 lit. b) tiret pierwsze i drugie, jest niższa od kwoty refundacji wywozowej obowiązującej w ostatnim dniu ważności pozwolenia.

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

SEKCJA 2

Pozwolenia na szczególne działania rafinacyjne („EX/IM”)

Artykuł 13

Zasady ogólne

1. W drodze odstępstwa od art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, w przypadku gdy na podstawie pozwolenia na mocy art. 116 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (¹⁴) ma miejsce wywóz cukru białego objętego kodem CN 17019910, po którym następuje przywóz cukru surowego objętego kodami CN 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, wymagane jest pozwolenie na wywóz cukru białego i przywóz cukru surowego.

2. W drodze odstępstwa od art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 1, są niezbywalne.

Artykuł 14

Wnioski o wydanie pozwolenia

1. Wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz cukru białego jest przyjmowany pod warunkiem przedłożenia pozwolenia, o którym mowa w art. 13 ust. 1, i jednocześnie złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz cukru surowego.

2. Wniosek o pozwolenie na przywóz odnosi się do ilości cukru surowego o jakości standardowej, która - z uwzględnieniem uzysku - odpowiada ilości cukru białego wykazanego we wniosku o pozwolenie na wywóz. Uzysk cukru surowego oblicza się przez odjęcie 100 od kwoty uzyskanej przez pomnożenie stopnia polaryzacji cukru przez dwa.

W przypadku gdy przywożony cukier surowy nie odpowiada normie jakości, ilość cukru surowego, który ma zostać przywieziony na podstawie pozwolenia, oblicza się przez pomnożenie ilości cukru surowego o jakości standardowej określonej w pozwoleniu, przez wskaźnik korygujący. Wskaźnik korygujący uzyskuje się, dzieląc liczbę 92 przez procentowy uzysk cukru surowego rzeczywiście przywiezionego.

3. Sekcja 20 pozwolenia i wniosku o pozwolenie na wywóz cukru białego oraz pozwolenia i wniosku o pozwolenie na przywóz cukru surowego zawiera następujący zapis:

„EX/IM, art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 - pozwolenie ważne w ... (państwo członkowskie wydające pozwolenie).”

Sekcja 20 pozwolenia na wywóz zawiera również numer odpowiedniego pozwolenia na przywóz oraz - w odpowiedniej sekcji pozwolenia na przywóz - numer odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

4. Wycofanie na mocy art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 stosuje się równocześnie do pozwolenia na przywóz oraz pozwolenia na wywóz, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 15

Ważność pozwoleń

1. W drodze odstępstwa od art. 9 i art. 11, pozwolenie na wywóz cukru białego oraz pozwolenie na przywóz cukru surowego są ważne:

a) do dnia 30 czerwca w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 października danego roku gospodarczego;

b) do dnia 30 września w przypadku gdy wniosek został złożony - w rozumieniu art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 - w dniu lub po dniu 1 lipca danego roku gospodarczego.

2. Na podstawie art. 561 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, termin, w którym musi zostać dokonany przywóz cukru surowego, odpowiadający uprzedniemu wywozowi cukru białego, jest taki sam jak okres ważności pozwolenia na przywóz dla cukru surowego.

Artykuł 16

Zabezpieczenie

1. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 1, oraz bez uszczerbku dla poniższych ustępów, zabezpieczenie pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1, wynosi 11,50 EUR na 100 kilogramów netto.

2. Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na wywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Artykuł 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie ma zastosowania do pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 5 oraz art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a) całość zabezpieczenia w odniesieniu do pozwolenia na przywóz zwracana jest jedynie w przypadku gdy ilość cukru surowego rzeczywiście przywieziona jest równa lub wyższa od rzeczywiście wywiezionej ilości cukru białego, z uwzględnieniem uzysku cukru surowego;

b) w przypadku gdy rzeczywiście przywieziona ilość cukru surowego jest mniejsza niż rzeczywiście wywieziona ilość cukru białego, zabezpieczenie ulega przepadkowi w kwocie odpowiadającej różnicy między ilością cukru białego rzeczywiście wywiezionego, a ilością rzeczywiście przywiezionego cukru surowego.

Akapit pierwszy lit. b) stosuje się z uwzględnieniem uzysku cukru surowego.

ROZDZIAŁ VI

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

Artykuł 17

Informacje dotyczące wydanych pozwoleń na wywóz

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

a) o ilościach, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia, wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z podziałem na:

- cukier biały objęty kodami CN 17019100, 17019910 oraz 17019990,

- cukier surowy w stanie naturalnym (tel quel) objęty kodami CN 17011190 oraz 17011290,

- syropy sacharozowe, wyrażone jako cukier biały, objęte kodami CN 17026090, 17029060, 17029071, 17029099 oraz 21069059,

- izoglukozę, wyrażoną jako sucha masa, objętą kodami CN 17024010, 17026010, 17029030 oraz 21069030,

- syrop inulinowy, wyrażony jako sucha masa ekwiwalentu cukru/izoglukozy, objęty kodem CN ex17026090;

b) o ilościach cukru białego objętego kodem CN nr 17019910, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia wraz z kwotami refundacji wywozowych ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

c) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych ustalonych na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, cukru białego, ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego, wyrażonego jako cukier biały, oraz ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na wywóz w celu wywozu w postaci produktów określonych w art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2201/96 (¹⁵).

Artykuł 18

Informacje na temat wywiezionych ilości

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) nie później niż do końca każdego miesiąca kalendarzowego odnośnie do poprzedniego miesiąca kalendarzowego, o ilościach cukru białego, o którym mowa w art. 17 lit. b), wywiezionego zgodnie z art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000;

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (¹⁶), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (¹⁷);

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Artykuł 19

Informacje dotyczące pozwoleń na przywóz

Każde państwo członkowskie informuje Komisję:

1) każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca, o ilościach tel quel cukru białego oraz surowego, innego niż cukier preferencyjny, syropów cukrowych, izoglukozy i syropu inulinowego, na które zostały faktycznie wydane pozwolenia na przywóz;

(2) każdego tygodnia odnośnie do poprzedniego tygodnia, o ilościach cukru białego oraz ilościach tel quel cukru surowego, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz zgodnie z art. 13;

(3) dla każdego kwartału, lecz nie później niż do końca drugiego miesiąca kalendarzowego następującego po danym kwartale, oddzielnie, o ilościach cukru przywiezionego z państw trzecich i wywiezionych jako produkty kompensacyjne w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego, o którym mowa w art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 20

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

a) o wszystkich wnioskach o pozwolenia na wywóz produktów podlegających refundacji ustalanej okresowo w ilościach przekraczających 10 ton;

b) ilościach, na które wpływ miały działania podjęte na mocy art. 9 ust. 1.

Artykuł 21

Środki komunikacji

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się w postaci elektronicznej, z użyciem formularzy dostarczonych państwom członkowskim przez Komisję.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE PRZYWOZEM

SEKCJA 1

Obliczanie cen cif dla cukru białego i cukru surowego

Artykuł 22

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Artykuł 23

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen notowanych na najważniejszych giełdach w zakresie międzynarodowego obrotu cukrem;

c) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

d) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej.

Artykuł 24

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nieodzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 25

Korekta do poziomu cen portu w Rotterdamie

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

Artykuł 26

Korekta do jakości standardowej

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

a) w odniesieniu do cukru białego stosuje się premie lub obniżki ustalone stosownie do art. 18 rozporządzenia (WE) nr 318/2006/EWG;

b) w odniesieniu do cukru surowego stosuje się współczynniki korygujące uzyskane w wyniku podzielenia liczby 92 przez procentowy uzysk cukru, do którego odnosi się cena.

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

SEKCJA 2

Określenie jakości standardowej i obliczanie ceny cif dla melasy

Artykuł 27

Jakość standardowa melasy

Melasa jakości standardowej posiada:

a) dobrą i właściwą jakość rynkową;

b) całkowitą zawartość cukru na poziomie 48 %.

Artykuł 28

Określanie cen cif

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Artykuł 29

Uwzględniane informacje

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

a) ofert składanych na rynku światowym;

b) cen odnotowywanych na najważniejszych rynkach państw trzecich;

c) transakcji sprzedaży zawieranych w ramach międzynarodowej wymiany handlowej, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich.

Artykuł 30

Informacje nieuwzględniane

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

a) towar nie posiada dobrej i właściwej jakości handlowej; lub

b) możliwość zakupu po cenie zamieszczonej w ofercie dotyczy tylko niewielkiej ilości towaru nie odzwierciedlającej sytuacji rynkowej; lub

c) ogólny rozwój cen lub informacje posiadane przez Komisję nasuwają przypuszczenie, że rozważana cena ofertowa nie odzwierciedla faktycznych tendencji rynkowych.

Artykuł 31

Korekta do poziomu cen portu w Amsterdamie

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Artykuł 32

Korekta do jakości standardowej

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

a) zwiększone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi mniej niż 48 %;

b) pomniejszone o jedną czterdziestą ósmą za każdy punkt procentowy całkowitej zawartości cukru, w przypadku gdy zawartość cukru w danej melasie wynosi więcej niż 48 %.

Artykuł 33

Cena średnia

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

SEKCJA 3

Dodatkowe cło przywozowe

Artykuł 34

Dodatkowe cło na melasę

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 17031000 oraz 17039000.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Artykuł 35

Ceny progowe melasy

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 7,90 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17031000;

b) 8,20 EUR w odniesieniu do melasy objętej kodem CN 17039000.

Artykuł 36

Dodatkowe cło na produkty cukrownicze

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 17011110, 17011190, 17011210, 17011290, 17019100, 17019910, 17019990 oraz 17029099.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 17029099 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Artykuł 37

Ceny progowe produktów cukrowniczych

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

a) 53,10 EUR w odniesieniu do cukru białego objętego kodami CN 17019910 i 17019990, o jakości standardowej określonej w pkt II załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

b) 64,70 EUR w odniesieniu do cukru objętego kodem CN 17019100;

c) 54,10 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011290, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) 41,30 EUR w odniesieniu do surowego cukru buraczanego objętego kodem CN 17011210, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

e) 55,20 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011190, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

f) 41,80 EUR w odniesieniu do surowego cukru trzcinowego objętego kodem CN 17011110, o jakości standardowej określonej w pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

g) 1,184 EUR w odniesieniu do produktów objętych kodem CN 17029099 na 1 % zawartości sacharozy.

Artykuł 38

Dowody

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 17029099.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

a) umowę kupna lub dokument równoważny;

b) umowę ubezpieczenia;

c) fakturę;

d) świadectwo pochodzenia (gdzie jest to stosowne);

e) umowę przewozu;

f) konosament - w przypadku transportu morskiego.

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Artykuł 39

Obliczanie dodatkowego cła przywozowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki: [1]

a) wynosi 10 % lub mniej niż 10 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi zero;

b) wynosi powyżej 10 %, ale nie więcej niż 40 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c) wynosi powyżej 40 %, ale nie więcej niż 60 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, do której dodawane jest dodatkowe cło, o którym mowa w lit. b);

d) wynosi powyżej 60 %, ale nie więcej niż 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b) i c);

e) wynosi powyżej 75 % ceny progowej, dodatkowe cło wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, do której dodawane są dodatkowe cła, o których mowa w lit. b), c) i d).

SEKCJA 4

Zawieszenie lub zmniejszenie ceł przywozowych na melasę

Artykuł 40

Zawieszenie ceł przywozowych na melasę

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 17039000, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 41

Preferencyjny przywóz melasy

1. Łączne cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej objętej kodem CN 17031000 lub w odniesieniu do melasy buraczanej objętej kodem CN 17039000 pochodzącej z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) zostaje zmniejszone do zera dla ilości nieprzekraczajacej kontyngentu w wysokości 600000 ton na rok gospodarczy. Jednakże w roku gospodarczym 2006/2007 kontyngent ten wyniesie 750000 ton.

2. Do celów niniejszego artykułu pojęcie „produkt pochodzący” i metody współpracy administracyjnej są określone w protokole nr 1 załączonym do Porozumienia z Cotonou.

3. Komisja zarządza kontyngentem taryfowym, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

SEKCJA 5

Obliczanie zawartości sacharozy w cukrze surowym i niektórych syropach

Artykuł 42

Metody obliczeń

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 17011110 i 17021210 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 17011110, 17011190, 17011210 i 17021290, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

ROZDZIAŁ VIII

UCHYLENIE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Artykuł 44

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2006 r.