RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową (EUTM Somalia), aby przyczynić się do rozwoju i wzmocnienia narodowych sił zbrojnych Somalii (SNAF) odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii, oraz aby wspierać realizację somalijskiego planu transformacji w celu przekazania władzom somalijskim obowiązków w zakresie bezpieczeństwa.

2. Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obrony, a także zapewniać SNAF bezpośrednie wsparcie w postaci szkoleń, doradztwa i pomocy mentorskiej.

3. [1] EUTM Somalia wspiera w szczególności rozwój systemu szkoleniowego organizowanego przez Somalijczyków z myślą o tym by stopniowo, do końca 2024 r., przekazać SNAF, co do zasady, odpowiedzialność za realizację szkoleń. EUTM Somalia zapewnia pomoc mentorską na potrzeby działań szkoleniowych organizowanych i zapewnianych przez Somalijczyków oraz utrzymuje zdolności pozwalające śledzić i oceniać postępy przeszkolonych jednostek.

3a. [2]  EUTM Somalia zapewnia również, w razie potrzeby oraz w ramach swoich środków i zdolności, wsparcie dla innych podmiotów Unii w wykonywaniu ich odpowiednich mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii, w szczególności dla EUCAP Somalia, ustanowionej decyzją Rady 2012/389/WPZiB (²), w odniesieniu do interoperacyjności między SNAF a somalijskimi siłami policyjnymi. EUTM Somalia ułatwia również zapewnianie wsparcia ze strony Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju, ustanowionego decyzją Rady (WPZiB) 2021/509 (³), w szczególności poprzez udzielanie porad SNAF, jeśli chodzi o określenie wymaganej pomocy, a także Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych i państwom członkowskim, jeśli chodzi o dostarczanie takiej pomocy.

4. Z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa oraz w ramach swoich środków i zdolności, EUTM Somalia planuje i prowadzi zdecentralizowane działania wspierające dowództwa regionalne SNAF.

5. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych (MPCC) jest dowódcą misji EUTM Somalia.

2. Generał brygady Maurizio Morena zostaje niniejszym mianowany dowódcą sił misji UE EUTM Somalia.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

1. MPCC jest statyczną strukturą dowodzenia i kontroli na strategicznym szczeblu wojskowym poza obszarem działań, która jest odpowiedzialna za planowanie operacyjne i prowadzenie misji EUTM Somalia.

2. Dowództwo sił misji znajduje się w Mogadiszu i działa pod zwierzchnictwem dowódcy sił misji UE. Obejmuje ono komórki wsparcia w Brukseli i Nairobi, a także biuro łącznikowe w Dżibuti. Komórka wsparcia w Brukseli znajduje się w MPCC.

3. (uchylony)

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia dowódca sił misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki w koordynacji z odnośnymi delegaturami Unii w regionie.

3. EUTM Somalia utrzymuje i wzmacnia koordynację z Atalanta, EUCAP Somalia oraz z odpowiednimi programami pomocy Unii. MPCC, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady (WPZiB) 2017/971 (⁴), ułatwia taką koordynację i wymianę informacji w celu zwiększenia spójności, efektywności i synergii między prowadzonymi w regionie misjami i operacjami w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony.

4. Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE w konsultacji z dowódcą sił misji UE, i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. [3] Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady (WPZiB) 2021/509.

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

6. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 22 948 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528 (⁵), wynosi 0 %.

7. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. wynosi 22 980 000 EUR. Wartość procentowa kwoty odniesienia, o której mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528, wynosi 0 %, a wartość procentowa, o której mowa w art. 34 ust. 3 tej decyzji, wynosi 0 %.

8. Finansowa kwota odniesienia na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. wynosi 25 234 700 EUR. Wartość procentowa kwoty odniesienia, o której mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528, wynosi 0 %, a wartość procentowa, o której mowa w art. 34 ust. 3 tej decyzji, wynosi 0 %.

9. [4]  Finansowa kwota odniesienia na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. wynosi 29 802 052 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 51 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2021/509, wynosi 0 % w środkach na zobowiązania i 0 % w środkach na płatności.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁶):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁷).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE lub dowódcy sił misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [5] Mandat misji wojskowej UE kończy się w dniu 31 grudnia 2024 r.

3. [6] Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji (WPZiB) 2021/509.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

[1] 1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową (EUTM Somalia), aby przyczynić się do rozwoju i wzmocnienia narodowych sił zbrojnych Somalii (SNAF) odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii, oraz aby wspierać realizację somalijskiego planu transformacji w celu przekazania władzom somalijskim obowiązków w zakresie bezpieczeństwa.

2. Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obrony, a także zapewniać SNAF bezpośrednie wsparcie w postaci szkoleń, doradztwa i pomocy mentorskiej.

3. Od 2021 r. EUTM Somalia wspiera w szczególności rozwój systemu szkoleniowego organizowanego przez Somalijczyków z myślą o tym by stopniowo, do końca 2022 r., przekazać SNAF, co do zasady, realizację szkoleń. EUTM Somalia zapewnia pomoc mentorską na potrzeby działań szkoleniowych organizowanych i zapewnianych przez Somalijczyków oraz ustanawia zdolności pozwalające śledzić i oceniać postępy szkolonych jednostek. EUTM Somalia zapewnia również, w razie potrzeby oraz w ramach swoich środków i zdolności, wsparcie dla innych podmiotów Unii w wykonywaniu ich odpowiednich mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii, w szczególności na rzecz EUCAP Somalia w odniesieniu do interoperacyjności między SNAF a somalijskimi siłami policyjnymi, dla pakietu wsparcia w ramach Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce oraz dla ewentualnego unijnego wsparcia w przyszłości somalijskich sił bezpieczeństwa.

4. Z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa oraz w ramach swoich środków i zdolności, EUTM Somalia planuje i prowadzi zdecentralizowane działania wspierające dowództwa regionalne SNAF.

5. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych (MPCC) jest dowódcą misji EUTM Somalia.

2. Generał brygady Maurizio Morena zostaje niniejszym mianowany dowódcą sił misji UE EUTM Somalia.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

1. MPCC jest statyczną strukturą dowodzenia i kontroli na strategicznym szczeblu wojskowym poza obszarem działań, która jest odpowiedzialna za planowanie operacyjne i prowadzenie misji EUTM Somalia.

2. [2] Dowództwo sił misji znajduje się w Mogadiszu i działa pod zwierzchnictwem dowódcy sił misji UE. Obejmuje ono komórki wsparcia w Brukseli i Nairobi, a także biuro łącznikowe w Dżibuti. Komórka wsparcia w Brukseli znajduje się w MPCC.

3. [3] (uchylony)

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia dowódca sił misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki w koordynacji z odnośnymi delegaturami Unii w regionie.

3. [4] EUTM Somalia utrzymuje i wzmacnia koordynację z Atalanta, EUCAP Somalia oraz z odpowiednimi programami pomocy Unii. MPCC, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady (WPZiB) 2017/971 (²), ułatwia taką koordynację i wymianę informacji w celu zwiększenia spójności, efektywności i synergii między prowadzonymi w regionie misjami i operacjami w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony.

4. Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE w konsultacji z dowódcą sił misji UE, i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

6. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 22 948 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528 (⁴), wynosi 0 %.

7. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. wynosi 22 980 000 EUR. Wartość procentowa kwoty odniesienia, o której mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528, wynosi 0 %, a wartość procentowa, o której mowa w art. 34 ust. 3 tej decyzji, wynosi 0 %.

8. [5] Finansowa kwota odniesienia na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. wynosi 25 234 700 EUR. Wartość procentowa kwoty odniesienia, o której mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528, wynosi 0 %, a wartość procentowa, o której mowa w art. 34 ust. 3 tej decyzji, wynosi 0 %.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁵):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁶).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE lub dowódcy sił misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [6] Mandat misji wojskowej UE kończy się w dniu 31 grudnia 2022 r.

3. Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, aby przyczyniać się do rozwoju i wzmocnienia Narodowych Sił Zbrojnych Somalii (SNAF), odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii.

2. [1] Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obronnym, a także świadczyć bezpośrednie wsparcie somalijskiej armii krajowej w postaci szkolenia, doradztwa i pomocy mentorskiej. Począwszy od 2019 r., misja wojskowa UE ma w szczególności przyczyniać się do rozwoju zdolności szkoleniowych somalijskiej armii krajowej z myślą o przekazywaniu, po spełnieniu warunków, działalności szkoleniowej jednostkom taktycznym; misja wojskowa UE świadczy pomoc mentorską w zakresie szkoleń, które pozostają w gestii Somalii i tych, które są przez nią oferowane. Misja wojskowa UE jest również gotowa świadczyć wsparcie innym podmiotom unijnym – w granicach swoich środków i zdolności – w realizacji ich odpowiednich mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii.

3. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych (MPCC) jest dowódcą misji EUTM Somalia.

2. Generał brygady Maurizio Morena zostaje niniejszym mianowany dowódcą sił misji UE EUTM Somalia.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

1. MPCC jest statyczną strukturą dowodzenia i kontroli na strategicznym szczeblu wojskowym poza obszarem działań, która jest odpowiedzialna za planowanie operacyjne i prowadzenie misji EUTM Somalia.

2. Dowództwo sił misji EUTM Somalia znajduje się w Mogadiszu i działa pod dowództwem dowódcy sił misji UE. Obejmuje ono biuro łącznikowe w Nairobi.

3. Dopóki MPCC nie osiągnie pełnej zdolności operacyjnej, do MPCC jest włączana mająca siedzibę w Brukseli komórka wsparcia dowództwa sił misji.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia dowódca sił misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki w koordynacji z odnośnymi delegaturami Unii w regionie.

3. Misja wojskowa UE utrzymuje i wzmacnia koordynację z misją EUNAVFOR Atalanta i misją EUCAP Nestor. Centrum operacyjne UE, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady 2012/173/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie uruchomienia centrum operacyjnego UE służącego misjom i operacji z zakresu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w Rogu Afryki (²) ułatwia taką koordynację i wymianę informacji, z myślą o zwiększeniu spójności, skuteczności i synergii między misjami i operacjami Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w regionie.

4. Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE w konsultacji z dowódcą sił misji UE, i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

6. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 22 948 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528 (⁴), wynosi 0 %.

7. [2] Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. wynosi 22 980 000 EUR. Wartość procentowa kwoty odniesienia, o której mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528, wynosi 0 %, a wartość procentowa, o której mowa w art. 34 ust. 3 tej decyzji, wynosi 0 %.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁵):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁶).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE lub dowódcy sił misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [3] Mandat misji wojskowej UE kończy się w dniu 31 grudnia 2020 r.

3. Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, aby przyczyniać się do rozwoju i wzmocnienia Narodowych Sił Zbrojnych Somalii (SNAF), odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii.

2. Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obronnym, a także świadczyć bezpośrednie wsparcie somalijskiej armii krajowej w postaci szkolenia, doradztwa i pomocy mentorskiej. Misja wojskowa UE jest również gotowa świadczyć wsparcie innym podmiotom unijnym – w granicach swoich środków i zdolności – w realizacji ich odnośnych mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii.

3. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. [1] Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych (MPCC) jest dowódcą misji EUTM Somalia.

2. [2] Generał brygady Maurizio Morena zostaje niniejszym mianowany dowódcą sił misji UE EUTM Somalia.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

1. [3] MPCC jest statyczną strukturą dowodzenia i kontroli na strategicznym szczeblu wojskowym poza obszarem działań, która jest odpowiedzialna za planowanie operacyjne i prowadzenie misji EUTM Somalia.

2. [4] Dowództwo sił misji EUTM Somalia znajduje się w Mogadiszu i działa pod dowództwem dowódcy sił misji UE. Obejmuje ono biuro łącznikowe w Nairobi.

3. [5] Dopóki MPCC nie osiągnie pełnej zdolności operacyjnej, do MPCC jest włączana mająca siedzibę w Brukseli komórka wsparcia dowództwa sił misji.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE [6] . Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE [7] na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE i dowódcę sił misji UE [8] na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. [9] Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia dowódca sił misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki w koordynacji z odnośnymi delegaturami Unii w regionie.

3. Misja wojskowa UE utrzymuje i wzmacnia koordynację z misją EUNAVFOR Atalanta i misją EUCAP Nestor. Centrum operacyjne UE, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady 2012/173/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie uruchomienia centrum operacyjnego UE służącego misjom i operacji z zakresu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w Rogu Afryki (²) ułatwia taką koordynację i wymianę informacji, z myślą o zwiększeniu spójności, skuteczności i synergii między misjami i operacjami Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w regionie.

4. Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE w konsultacji z dowódcą sił misji UE, [10] i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

6. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 22 948 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528 (⁴), wynosi 0 %.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁵):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁶).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE lub dowódcy sił misji UE [11] .

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Mandat misji wojskowej UE zostanie zakończony w dniu 31 grudnia 2018 r.

3. Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy sił misji UE [12] i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, aby przyczyniać się do rozwoju i wzmocnienia Narodowych Sił Zbrojnych Somalii (SNAF), odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii.

2. Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obronnym, a także świadczyć bezpośrednie wsparcie somalijskiej armii krajowej w postaci szkolenia, doradztwa i pomocy mentorskiej. Misja wojskowa UE jest również gotowa świadczyć wsparcie innym podmiotom unijnym – w granicach swoich środków i zdolności – w realizacji ich odnośnych mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii.

3. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Generał brygady Gerald AHERNE zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 1 lutego 2013 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

1. Dowództwo misji znajduje się w Somalii, w Międzynarodowym Porcie Lotniczym Mogadiszu w Mogadiszu. Pełni funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

2. Do dowództwa misji zalicza się biuro łącznikowe i ds. wsparcia w Nairobi oraz komórkę wsparcia w Brukseli.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia, dowódca misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki i od odnośnych delegatur UE w tym regionie.

3. Misja wojskowa UE utrzymuje i wzmacnia koordynację z misją EUNAVFOR Atalanta i misją EUCAP Nestor. Centrum operacyjne UE, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady 2012/173/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie uruchomienia centrum operacyjnego UE służącego misjom i operacji z zakresu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w Rogu Afryki (²) ułatwia taką koordynację i wymianę informacji, z myślą o zwiększeniu spójności, skuteczności i synergii między misjami i operacjami Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w regionie.

4. Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

6. [1] Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 22 948 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2015/528 (⁴), wynosi 0 %.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁵):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁶).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [2] Mandat misji wojskowej UE zostanie zakończony w dniu 31 grudnia 2018 r.

3. Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, aby przyczyniać się do rozwoju i wzmocnienia Narodowych Sił Zbrojnych Somalii (SNAF), odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii.

2. [1] Z myślą o osiągnięciu celów określonych w ust. 1 misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii, aby dostarczać wskazówek strategicznych w zakresie rozwoju instytucjonalnego w sektorze obronnym, a także świadczyć bezpośrednie wsparcie somalijskiej armii krajowej w postaci szkolenia, doradztwa i pomocy mentorskiej. Misja wojskowa UE jest również gotowa świadczyć wsparcie innym podmiotom unijnym – w granicach swoich środków i zdolności – w realizacji ich odnośnych mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii.

3. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Generał brygady Gerald AHERNE zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 1 lutego 2013 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

[2] 1. Dowództwo misji znajduje się w Somalii, w Międzynarodowym Porcie Lotniczym Mogadiszu w Mogadiszu. Pełni funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

2. Do dowództwa misji zalicza się biuro łącznikowe i ds. wsparcia w Nairobi oraz komórkę wsparcia w Brukseli.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia, dowódca misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki i od odnośnych delegatur UE w tym regionie.

3. Misja wojskowa UE utrzymuje i wzmacnia koordynację z misją EUNAVFOR Atalanta i misją EUCAP Nestor. Centrum operacyjne UE, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady 2012/173/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie uruchomienia centrum operacyjnego UE służącego misjom i operacji z zakresu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w Rogu Afryki (²) ułatwia taką koordynację i wymianę informacji, z myślą o zwiększeniu spójności, skuteczności i synergii między misjami i operacjami Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w regionie.

4. [3] Misja wojskowa UE – w granicach swoich środków i zdolności – prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych i AMISOM, w myśl uzgodnionych wymogów federalnego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

5. [4] Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 17 507 399 EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji Athena, wynosi 30 %, a odsetek dla zobowiązania, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 90 %.

Artykuł 10b

Komórka ds. projektów

[5] 1. W skład misji wojskowej UE wchodzi komórka ds. projektów określająca i realizująca projekty, które mają być finansowane przez państwa członkowskie lub państwa trzecie i które są zgodne z celami misji i przyczyniają się do realizacji jej mandatu.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3 dowódca misji UE jest upoważniony do korzystania z wkładów finansowych państw członkowskich lub państw trzecich w celu realizacji określonych projektów, które w spójny sposób uzupełniają inne działania misji wojskowej UE. W takim przypadku dowódca misji UE zawiera uzgodnienie z tymi państwami, obejmujące w szczególności konkretne zasady postępowania z wszelkiego rodzaju skargami stron trzecich w zakresie szkód zaistniałych z powodu działań lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

W żadnym razie Unia ani WP nie ponoszą odpowiedzialności wobec państw wnoszących wkład za działania lub zaniechania działań ze strony dowódcy misji UE w związku z korzystaniem ze środków finansowych udostępnionych przez te państwa.

3. KPiB zatwierdza przyjęcie wkładu finansowego państw trzecich na rzecz komórki ds. projektów.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2013/488/UE (⁴): [6]

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE [7] . W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2013/488/UE [8] . W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁵).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [9] Mandat misji wojskowej UE zostaje zakończony w dniu 31 grudnia 2016 r.

3. [10] Niniejsza decyzja traci moc z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego i ds. wsparcia w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących kontroli i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

[1] 1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, aby przyczyniać się do rozwoju i wzmocnienia Narodowych Sił Zbrojnych Somalii (SNAF), odpowiedzialnych przed krajowym rządem Somalii, zgodnie z potrzebami i priorytetami Somalii.

2. Aby osiągnąć cele określone w ust. 1, misja wojskowa UE jest rozmieszczona w Somalii i w Ugandzie, aby dostarczać wskazówek władzom Somalii, doradzać im i wspierać je w związku z rozwojem SNAF, realizacją somalijskiego krajowego planu bezpieczeństwa i stabilizacji oraz działalnością szkoleniową SNAF. Misja wojskowa UE jest również gotowa do świadczenia wsparcia innym podmiotom unijnym – w granicach swoich środków i zdolności – w realizacji ich odnośnych mandatów w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony w Somalii.

3. Realizacja działań objętych mandatem w Somalii jest uzależniona od warunków bezpieczeństwa w Somalii oraz wskazówek politycznych udzielanych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. [2] Generał brygady Gerald AHERNE zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 1 lutego 2013 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa misji

[3] 1. Dowództwo misji początkowo nadal będzie znajdować się w Ugandzie, jednak możliwe jest jego ewentualne przeniesienie do Somalii w trakcie trwania mandatu zgodnie z dokumentami dotyczącymi planowania. Pełni funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

2. Do dowództwa misji zalicza się biuro łącznikowe w Nairobi i komórkę wsparcia w Brukseli.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Spójność reagowania i koordynacji Unii

[4] 1. WP zapewnia, aby wykonanie niniejszej decyzji było spójne z ogółem działań zewnętrznych Unii, w tym z unijnymi programami rozwojowymi.

2. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia, dowódca misji UE otrzymuje lokalne wytyczne polityczne od Specjalnego Przedstawiciela UE w Rogu Afryki i od odnośnych delegatur UE w tym regionie.

3. Misja wojskowa UE utrzymuje i wzmacnia koordynację z misją EUNAVFOR Atalanta i misją EUCAP Nestor. Centrum operacyjne UE, zgodnie ze swoim mandatem określonym w decyzji Rady 2012/173/WPZiB z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie uruchomienia centrum operacyjnego UE służącego misjom i operacji z zakresu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w Rogu Afryki (²) ułatwia taką koordynację i wymianę informacji, z myślą o zwiększeniu spójności, skuteczności i synergii między misjami i operacjami Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w regionie.

4. Misja wojskowa UE prowadzi działania w ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi w regionie, w szczególności z Organizacją Narodów Zjednoczonych, AMISOM, Stanami Zjednoczonymi Ameryki i Ugandą, w myśl uzgodnionych wymogów krajowego rządu Somalii.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

[5] 1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (³) (ATHENA).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 11,6 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 20 %, a odsetek dla zobowiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 decyzji ATHENA wynosi 30 %.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji

[6] 1. WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, w stosownych przypadkach i zgodnie z potrzebami misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, zgodnie z decyzją Rady 2011/292/UE z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (⁴):

a) opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż przewidziany w mających zastosowanie umowach o bezpieczeństwie informacji zawartych między Unią a odnośnym państwem trzecim;

b) lub opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż „CONFIDENTIEL UE/EU CONFIDENTIAL” w innych przypadkach.

2. WP jest również upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Unii Afrykańskiej (UA), zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2011/292/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy ONZ i UA dokonują niezbędnych uzgodnień.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji niejawnych UE sporządzonych do celów misji, opatrzonych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE/EU RESTRICTED”, zgodnie z decyzją 2011/292/UE. W tym celu WP oraz właściwe organy państwa przyjmującego dokonują niezbędnych uzgodnień.

4. WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszej decyzji, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady dotyczących misji i objętych tajemnicą służbową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁵).

5. WP może przekazywać takie upoważnienia, jak również zdolność do zawierania uzgodnień, o których mowa powyżej, personelowi Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych lub dowódcy misji UE.

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [7] Mandat misji wojskowej UE zostaje zakończony w dniu 31 marca 2015 r.

3. Niniejszą decyzję uchyla się z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących audytu i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Aby nadal przyczyniać się do wzmocnienia tymczasowego rządu federalnego Somalii jako funkcjonującego rządu służącego obywatelom Somalii, szkoleniowa misja wojskowa UE (EUTM Somalia) uczestniczy w rozwoju somalijskiego sektora bezpieczeństwa, prowadząc szkolenie wojskowe dla Narodowych Sił Bezpieczeństwa. Szkolenie będzie poświęcone głównie tworzeniu struktur dowodzenia i kierowania oraz wyspecjalizowanych zdolności, a także zdolności w zakresie samodzielnego szkolenia somalijskich Narodowych Sił Bezpieczeństwa, z myślą o przekazaniu fachowej wiedzy szkoleniowej UE podmiotom lokalnym. Misja EUTM Somalia będzie nadal prowadziła działania w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi podmiotami społeczności międzynarodowej, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych, AMISOM, Stanami Zjednoczonymi Ameryki oraz Ugandą, a także zgodnie z uzgodnionymi wymogami tymczasowego rządu federalnego.

2. Szkolenie wojskowe prowadzone w tym celu przez UE nadal odbywa się głównie w Ugandzie, zgodnie z politycznym założeniem misji UE mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa, tak jak określono to w zmienionej koncepcji zarządzania kryzysowego zatwierdzonej przez Radę dnia 20 lipca 2011 r. Niektóre elementy misji EUTM Somalia będą również zlokalizowane w Nairobi i w Brukseli.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Pułkownik Michael BEARY zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 9 sierpnia 2011 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa UE

Dowództwo UE misji znajduje się w Ugandzie. Będzie ono obejmować biuro łącznikowe w Nairobi i komórkę wsparcia w Brukseli. Pełni ono funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Wykonanie i spójność działania Unii

1. WP zapewnia wykonanie niniejszej decyzji i jej spójność z działaniami zewnętrznymi Unii jako całości, w tym z programami rozwojowymi Unii.

2. Dowódca misji UE wspiera WP w wykonaniu niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

[1] 1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2011/871/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (²) („decyzja ATHENA”).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 9 sierpnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek tej kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 30 %.

4. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. wynosi 0,05 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji ATHENA, wynosi 100 %.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji stronom trzecim

1. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej (UA, AMISOM) i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją informacji i dokumentów niejawnych UE sporządzonych do celów misji wojskowej UE opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż stosowny dla każdego nich, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa (³).

2. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, UA, AMISOM i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją dokumentów jawnych UE odnoszących się do obrad Rady dotyczących misji wojskowej UE, które objęte są obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁴).

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [2] Mandat misji wojskowej UE zostaje zakończony w dniu 31 stycznia 2013 r.

3. Niniejszą decyzję uchyla się z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących audytu i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) [1] Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Aby nadal przyczyniać się do wzmocnienia tymczasowego rządu federalnego Somalii jako funkcjonującego rządu służącego obywatelom Somalii, szkoleniowa misja wojskowa UE (EUTM Somalia) uczestniczy w rozwoju somalijskiego sektora bezpieczeństwa, prowadząc szkolenie wojskowe dla Narodowych Sił Bezpieczeństwa. Szkolenie będzie poświęcone głównie tworzeniu struktur dowodzenia i kierowania oraz wyspecjalizowanych zdolności, a także zdolności w zakresie samodzielnego szkolenia somalijskich Narodowych Sił Bezpieczeństwa, z myślą o przekazaniu fachowej wiedzy szkoleniowej UE podmiotom lokalnym. Misja EUTM Somalia będzie nadal prowadziła działania w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi podmiotami społeczności międzynarodowej, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych, AMISOM, Stanami Zjednoczonymi Ameryki oraz Ugandą, a także zgodnie z uzgodnionymi wymogami tymczasowego rządu federalnego.

2. Szkolenie wojskowe prowadzone w tym celu przez UE nadal odbywa się głównie w Ugandzie, zgodnie z politycznym założeniem misji UE mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa, tak jak określono to w zmienionej koncepcji zarządzania kryzysowego zatwierdzonej przez Radę dnia 20 lipca 2011 r. Niektóre elementy misji EUTM Somalia będą również zlokalizowane w Nairobi i w Brukseli.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Pułkownik Michael BEARY zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 9 sierpnia 2011 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa UE

Dowództwo UE misji znajduje się w Ugandzie. Będzie ono obejmować biuro łącznikowe w Nairobi i komórkę wsparcia w Brukseli. Pełni ono funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Wykonanie i spójność działania Unii

1. WP zapewnia wykonanie niniejszej decyzji i jej spójność z działaniami zewnętrznymi Unii jako całości, w tym z programami rozwojowymi Unii.

2. Dowódca misji UE wspiera WP w wykonaniu niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (²) (zwaną dalej „decyzją Athena”).

2. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji ustanawiającej mechanizm ATHENA, wynosi 60 %.

3. Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres rozpoczynający się dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji ustanawiającej mechanizm ATHENA, wynosi 30 %.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji stronom trzecim

1. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej (UA, AMISOM) i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją informacji i dokumentów niejawnych UE sporządzonych do celów misji wojskowej UE opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż stosowny dla każdego nich, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa (³).

2. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, UA, AMISOM i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją dokumentów jawnych UE odnoszących się do obrad Rady dotyczących misji wojskowej UE, które objęte są obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁴).

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Misja wojskowa UE zostaje zakończona w 2012 r. po dwóch sześciomiesięcznych okresach szkoleniowych i przemieszczeniu jednostek i personelu UE do Europy.

3. Niniejszą decyzję uchyla się z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących audytu i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy zatem w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. [1] Aby nadal przyczyniać się do wzmocnienia tymczasowego rządu federalnego Somalii jako funkcjonującego rządu służącego obywatelom Somalii, szkoleniowa misja wojskowa UE (EUTM Somalia) uczestniczy w rozwoju somalijskiego sektora bezpieczeństwa, prowadząc szkolenie wojskowe dla Narodowych Sił Bezpieczeństwa. Szkolenie będzie poświęcone głównie tworzeniu struktur dowodzenia i kierowania oraz wyspecjalizowanych zdolności, a także zdolności w zakresie samodzielnego szkolenia somalijskich Narodowych Sił Bezpieczeństwa, z myślą o przekazaniu fachowej wiedzy szkoleniowej UE podmiotom lokalnym. Misja EUTM Somalia będzie nadal prowadziła działania w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi podmiotami społeczności międzynarodowej, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych, AMISOM, Stanami Zjednoczonymi Ameryki oraz Ugandą, a także zgodnie z uzgodnionymi wymogami tymczasowego rządu federalnego.

2. [2] Szkolenie wojskowe prowadzone w tym celu przez UE nadal odbywa się głównie w Ugandzie, zgodnie z politycznym założeniem misji UE mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa, tak jak określono to w zmienionej koncepcji zarządzania kryzysowego zatwierdzonej przez Radę dnia 20 lipca 2011 r. Niektóre elementy misji EUTM Somalia będą również zlokalizowane w Nairobi i w Brukseli.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. [3] Pułkownik Michael BEARY zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE ze skutkiem od dnia 9 sierpnia 2011 r.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa UE

Dowództwo UE misji znajduje się w Ugandzie. Będzie ono obejmować biuro łącznikowe w Nairobi i komórkę wsparcia w Brukseli. Pełni ono funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Wykonanie i spójność działania Unii

1. WP zapewnia wykonanie niniejszej decyzji i jej spójność z działaniami zewnętrznymi Unii jako całości, w tym z programami rozwojowymi Unii.

2. Dowódca misji UE wspiera WP w wykonaniu niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (²) (zwaną dalej „decyzją Athena”).

2. [4] Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres do dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji ustanawiającej mechanizm ATHENA, wynosi 60 %.

3. [5] Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE na okres rozpoczynający się dnia 9 sierpnia 2011 r. wynosi 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji ustanawiającej mechanizm ATHENA, wynosi 30 %.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji stronom trzecim

1. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej (UA, AMISOM) i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją informacji i dokumentów niejawnych UE sporządzonych do celów misji wojskowej UE opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż stosowny dla każdego nich, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa (³).

2. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, UA, AMISOM i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją dokumentów jawnych UE odnoszących się do obrad Rady dotyczących misji wojskowej UE, które objęte są obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁴).

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [6] Misja wojskowa UE zostaje zakończona w 2012 r. po dwóch sześciomiesięcznych okresach szkoleniowych i przemieszczeniu jednostek i personelu UE do Europy.

3. Niniejszą decyzję uchyla się z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących audytu i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2) W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3) W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4) W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5) W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6) W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7) W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8) W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9) W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10) W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11) W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12) KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13) Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14) Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (¹) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15) Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16) Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy zatem w finansowaniu niniejszej misji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Misja

1. Unia prowadzi szkoleniową misję wojskową, zwaną dalej „EUTM Somalia”, aby przyczynić się do wzmocnienia tymczasowego rządu federalnego Somalii jako funkcjonującego rządu służącego obywatelom Somalii. Misja wojskowa UE ma na celu w szczególności przyczynienie się do wszechstronnej i trwałej perspektywy rozwoju somalijskiego sektora bezpieczeństwa przez wzmocnienie somalijskich sił bezpieczeństwa drogą zapewnienia szczegółowego szkolenia wojskowego, oraz wsparcia zapewnionego przez Ugandę szkolenia, 2 000 somalijskich poborowych łącznie do poziomu plutonu, w tym stosownych szkoleń modułowych i specjalistycznych przeznaczonych dla oficerów i podoficerów. Misja wojskowa UE prowadzi działania w ścisłej współpracy i koordynacji z innymi podmiotami społeczności międzynarodowej, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych, misją Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

2. Szkolenie wojskowe UE prowadzone w tym celu odbywa się głównie w Ugandzie zgodnie z politycznym celem misji UE polegającym na przyczynieniu się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa, tak jak określono to w koncepcji zarządzania kryzysowego zatwierdzonej przez Radę w dniu 17 listopada 2009 r. Jeden z elementów misji wojskowej UE jest również zlokalizowany w Nairobi.

Artykuł 2

Mianowanie dowódcy UE

1. Pułkownik Ricardo GONZÁLEZ ELUL zostaje niniejszym mianowany dowódcą misji UE.

2. Dowódca misji UE sprawuje funkcje dowódcy operacji UE i dowódcy sił UE.

Artykuł 3

Wyznaczenie dowództwa UE

Dowództwo UE misji znajduje się w Ugandzie. Będzie ono obejmować biuro łącznikowe w Nairobi i komórkę wsparcia w Brukseli. Pełni ono funkcje zarówno dowództwa operacji, jak i dowództwa sił.

Artykuł 4

Planowanie i rozpoczęcie misji

Decyzję o rozpoczęciu misji wojskowej UE podejmuje Rada po zatwierdzeniu planu misji.

Artykuł 5

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. W ramach odpowiedzialności Rady i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „WP”), Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej „KPiB”) sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne misji wojskowej UE. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podejmowania stosownych decyzji, zgodnie z art. 38 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Upoważnienie to obejmuje uprawnienia niezbędne do zmiany dokumentów związanych z planowaniem, w tym planu misji i struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie mianowania dowódcy misji UE. Rada zachowuje uprawnienia do podejmowania decyzji co do celów i zakończenia misji wojskowej UE.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje od przewodniczącego Komitetu Wojskowego UE (EUMC) sprawozdania dotyczące przebiegu misji wojskowej UE. KPiB może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

Artykuł 6

Kierownictwo wojskowe

1. EUMC monitoruje właściwe przeprowadzanie misji wojskowej UE, za której przebieg odpowiedzialny jest dowódca misji UE.

2. EUMC regularnie otrzymuje sprawozdania od dowódcy misji UE. Może w stosownych przypadkach zapraszać dowódcę misji UE na swoje posiedzenia.

3. Przewodniczący EUMC pełni rolę głównego punktu kontaktowego w relacjach z dowódcą misji UE.

Artykuł 7

Wykonanie i spójność działania Unii

1. WP zapewnia wykonanie niniejszej decyzji i jej spójność z działaniami zewnętrznymi Unii jako całości, w tym z programami rozwojowymi Unii.

2. Dowódca misji UE wspiera WP w wykonaniu niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię lub dla jednolitych ram instytucjonalnych oraz zgodnie z odpowiednimi wytycznymi Rady Europejskiej, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do udziału w misji.

2. Rada upoważnia niniejszym KPiB do zaproszenia państw trzecich, by zadeklarowały swój wkład, i do podjęcia, na zalecenie dowódcy misji UE i EUMC, stosownych decyzji w sprawie przyjęcia proponowanych wkładów.

3. Szczegółowe warunki dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jeżeli Unia i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w misjach zarządzania kryzysowego Unii, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście niniejszej misji.

4. Państwa trzecie, które wnoszą istotny wkład wojskowy w misję wojskową UE, mają w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją takie same prawa i obowiązki, jak państwa członkowskie biorące udział w tej misji.

5. Rada upoważnia niniejszym KPiB do podjęcia stosownych decyzji w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, w przypadku gdy państwa trzecie wniosą istotne wkłady wojskowe.

Artykuł 9

Status personelu dowodzonego przez UE

Status jednostek dowodzonych przez UE i personelu tych jednostek, w tym przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania ich misji i jej sprawnego przebiegu, może stanowić przedmiot umowy zawartej na mocy art. 37 TUE oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 218 ust. 3 TFUE.

Artykuł 10

Uzgodnienia finansowe

1. Wspólnymi kosztami misji wojskowej UE zarządza się zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (²) (zwaną dalej „decyzją Athena”).

2. Ustala się finansową kwotę odniesienia dla wspólnych kosztów misji wojskowej UE w wysokości 4,8 mln EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 decyzji Athena, wynosi 60 %.

Artykuł 11

Udostępnianie informacji stronom trzecim

1. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej (UA, AMISOM) i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją informacji i dokumentów niejawnych UE sporządzonych do celów misji wojskowej UE opatrzonych klauzulą tajności o poziomie nie wyższym niż stosowny dla każdego nich, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa (³).

2. WP zostaje niniejszym upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, UA, AMISOM i innym stronom trzecim związanym z niniejszą decyzją dokumentów jawnych UE odnoszących się do obrad Rady dotyczących misji wojskowej UE, które objęte są obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (⁴).

Artykuł 12

Wejście w życie i zakończenie

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Misja wojskowa UE zostaje zakończona w 2011 roku po dwóch kolejnych sześciomiesięcznych okresach szkoleniowych.

3. Niniejszą decyzję uchyla się z dniem zamknięcia dowództwa UE, biura łącznikowego w Nairobi i komórki wsparcia w Brukseli, zgodnie z zatwierdzonymi planami dotyczącymi zakończenia misji wojskowej UE oraz bez uszczerbku dla procedur dotyczących audytu i prezentacji sprawozdań finansowych misji wojskowej UE, ustanowionych w decyzji Athena.

Artykuł 13

Publikacja

1. Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania dowódcy misji UE i w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich, jak również w sprawie ustanowienia komitetu uczestników, także zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2010 r.