KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (²), w szczególności jego art. 144 ust. 1 i art. 148 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2005/40/WE, Euratom (³), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2004/239/WE, Euratom (⁴), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2010/224/EU, Euratom (⁵), Umowa przejściowa z Bośnią i Hercegowiną, zatwierdzona decyzją Rady 2008/474/WE z dnia 16 czerwca 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (⁶), oraz umowa przejściowa z Republiką Serbii, zatwierdzona decyzją Rady 2010/36/WE z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (⁷), ustanawiają roczne preferencyjne kontyngenty taryfowe na młodą wołowinę w wysokości odpowiednio 9 400 ton, 1 650 ton, 800 ton, 1 500 ton i 8 700 ton.

(2) Artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2248/2001 z dnia 19 listopada 2001 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Republiką Chorwacji (⁸) oraz art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 153/2002 z dnia 21 stycznia 2002 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (⁹) przewidują, że należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania koncesji na młodą wołowinę.

(3) W celu sprawdzenia zgodności z warunkami kontyngentów przywóz w ramach kontyngentów młodej wołowiny powinien podlegać okazaniu świadectwa autentyczności potwierdzającego, że towary pochodzą z kraju, który świadectwo wydał, oraz że dokładnie odpowiadają definicji ustanowionej w odpowiedniej umowie. Należy również ustalić wzór świadectw autentyczności i określić szczegółowe zasady posługiwania się nimi.

(4) Przedmiotowe kontyngenty powinny być zarządzane przez stosowanie pozwoleń na przywóz. W tym celu rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (¹⁰) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (¹¹) powinny mieć zastosowanie z zastrzeżeniem niniejszego rozporządzenia.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (¹²), określa przede wszystkim szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, statusu wnioskodawców, wydawania pozwoleń na przywóz i przekazywania informacji do Komisji przez państwa członkowskie. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powinny być stosowane do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków lub odstępstw ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(6) Aby zapewnić właściwe zarządzanie przywozem przedmiotowych produktów, wydanie pozwolenia na przywóz należy poprzedzić stosowną weryfikacją, w szczególności w odniesieniu do wpisów na świadectwach autentyczności.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Niniejszym otwiera się następujące roczne kontyngenty taryfowe na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia:

a) 9 400 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Chorwacji;

b) 1 500 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Bośni i Hercegowiny;

c) 1 650 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii;

d) 8 700 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Serbii;

e) 800 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Czarnogóry;

f) 475 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z obszaru celnego Kosowa (¹³).

Kontyngenty, o których mowa w akapicie pierwszym, mają odpowiednio numery porządkowe: 09.4503, 09.4504, 09.4505, 09.4198, 09.4199 i 09.4200.

Do celów obliczeniowych w kontyngentach tych przyjmuje się, że 100 kilogramów żywej wagi jest równoważne 50 kilogramom masy tuszy.

2. Cło stosowane w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, wynosi 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego określonego we Wspólnej Taryfie Celnej.

3. Przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, zastrzega się dla określonych żywych zwierząt i określonych mięs objętych następującymi kodami CN, o których mowa w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną oraz w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią:

- ex 0102 90 51, ex 0102 90 59, ex 0102 90 71 i ex 0102 90 79,

- ex 0201 10 00 i ex 0201 20 20,

- ex 0201 20 30,

- ex 0201 20 50.

Artykuł 2

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 i rozporządzeń (WE) nr 376/2008 oraz (WE) nr 382/2008.

Artykuł 3

1. W rubryce 8 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia na przywóz należy podać kraj pochodzenia oraz krzyżykiem zaznaczyć rubrykę „tak”. Pozwolenia podlegają obowiązkowi przywozu ze wskazanego kraju.

Rubryka 20 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w załączniku I.

2. Oryginał świadectwa autentyczności sporządzonego zgodnie z art. 4 wraz z kopią przedkłada się właściwym organom razem z wnioskiem o wydanie pierwszego pozwolenia na przywóz odnoszącego się do świadectwa autentyczności.

Świadectwa autentyczności mogą być wykorzystywane do wystawienia więcej niż jednego pozwolenia na przywóz na ilości nieprzekraczające ilości podanych na świadectwie. W przypadku wydania więcej niż jednego pozwolenia na przywóz, odnoszącego się do danego świadectwa autentyczności, właściwy organ:

a) potwierdza to świadectwo autentyczności, wskazując przydzieloną ilość;

b) dopilnowuje, aby wszystkie pozwolenia na przywóz wydane w odniesieniu do danego świadectwa zostały wystawione tego samego dnia.

3. Właściwe organy mogą wydawać pozwolenia na przywóz dopiero po upewnieniu się, że wszystkie informacje zamieszczone na świadectwie autentyczności są zgodne z informacjami dotyczącymi przedmiotowego przywozu, otrzymywanymi co tydzień z Komisji. Pozwolenia wystawia się niezwłocznie po sprawdzeniu tych informacji.

Artykuł 4

1. Wszystkim wnioskom o pozwolenia na przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w art. 1, towarzyszy świadectwo autentyczności wydane przez organy państwa wywozu wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, potwierdzające, że towary pochodzą z danego państwa oraz że odpowiadają definicji podanej odpowiednio w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do umowy przejściowej z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną lub w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią.

2. Świadectwa autentyczności są sporządzane w jednym oryginale i dwóch kopiach drukowanych i wypełnianych w jednym z urzędowych języków Unii zgodnie z odpowiednim wzorem przedstawionym w załącznikach III–VII dla danych państw wywozu. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wywozu.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym składa się wniosek o pozwolenie na przywóz, mogą wymagać dostarczenia tłumaczenia świadectwa.

3. Oryginał i kopie świadectwa autentyczności mogą być wypełnione pismem drukowanym lub odręcznym. W tym ostatnim przypadku wypełnia się je czarnym atramentem i drukowanymi literami.

Świadectwo ma format 210 × 297 mm. Gramatura użytego papieru wynosi nie mniej niż 40 g/m². Oryginał jest biały, pierwsza kopia – różowa, a druga – żółta.

4. Każde świadectwo ma indywidualny numer seryjny, po którym następuje nazwa kraju wystawiającego świadectwo.

Kopie noszą ten sam numer seryjny i tę samą nazwę, co oryginał.

5. Świadectwa są ważne, wyłącznie jeżeli są należycie potwierdzone przez organ wydający wymieniony w załączniku II.

6. Świadectwa uważa się za należycie potwierdzone, gdy zawierają datę i miejsce wydania i gdy posiadają pieczęć organu wydającego oraz podpis osoby lub osób upoważnionych do składania takiego podpisu.

Artykuł 5

1. Organy wystawiające świadectwo wymienione w załączniku II:

a) zostały uznane za takie przez zainteresowany kraj wywozu;

b) zobowiązują się do kontrolowania wpisów w świadectwach;

c) zobowiązują się do przesyłania do Komisji co najmniej raz w tygodniu każdej informacji umożliwiającej kontrolowanie wpisów w świadectwach autentyczności, w szczególności numeru świadectwa, eksportera, odbiorcy, państwa przeznaczenia, produktu (żywe zwierzę/mięso), wagi netto oraz daty podpisania.

2. Wykaz zamieszczony w załączniku II jest zmieniany przez Komisję, jeśli wymóg, o którym mowa w ust. 1 lit. a), przestaje być spełniany, jeśli organ wydający świadectwa nie wypełni jednego lub więcej z nałożonych na niego obowiązków lub jeśli wyznaczony zostaje nowy organ wydający.

Artykuł 6

Świadectwa autentyczności i pozwolenia na przywóz są ważne przez trzy miesiące od daty ich wystawienia.

Artykuł 7

Odnośne państwo wywozu przekazuje do Komisji wzory odcisków pieczęci używanych przez jego organy wydające oraz nazwiska i podpisy osób uprawnionych do podpisywania świadectw autentyczności. Komisja przekazuje te informacje właściwym organom państw członkowskich.

Artykuł 8

1. W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 państwa członkowskie powiadamiają Komisję:

a) nie później niż dnia 28 lutego następnego roku o ilościach produktów, dla których wydano pozwolenia na przywóz w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru;

b) nie później niż dnia 30 kwietnia następnego roku o ilościach produktów objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami na przywóz, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru, i odpowiadających różnicy między ilościami wpisanymi na odwrocie pozwoleń na przywóz a ilościami, na które pozwolenia te zostały wydane.

2. [2] Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

3. [3] Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (¹⁴) z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 grudnia 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (²), w szczególności jego art. 144 ust. 1 i art. 148 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2005/40/WE, Euratom (³), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2004/239/WE, Euratom (⁴), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2010/224/EU, Euratom (⁵), Umowa przejściowa z Bośnią i Hercegowiną, zatwierdzona decyzją Rady 2008/474/WE z dnia 16 czerwca 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (⁶), oraz umowa przejściowa z Republiką Serbii, zatwierdzona decyzją Rady 2010/36/WE z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (⁷), ustanawiają roczne preferencyjne kontyngenty taryfowe na młodą wołowinę w wysokości odpowiednio 9 400 ton, 1 650 ton, 800 ton, 1 500 ton i 8 700 ton.

(2) Artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2248/2001 z dnia 19 listopada 2001 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Republiką Chorwacji (⁸) oraz art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 153/2002 z dnia 21 stycznia 2002 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (⁹) przewidują, że należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania koncesji na młodą wołowinę.

(3) W celu sprawdzenia zgodności z warunkami kontyngentów przywóz w ramach kontyngentów młodej wołowiny powinien podlegać okazaniu świadectwa autentyczności potwierdzającego, że towary pochodzą z kraju, który świadectwo wydał, oraz że dokładnie odpowiadają definicji ustanowionej w odpowiedniej umowie. Należy również ustalić wzór świadectw autentyczności i określić szczegółowe zasady posługiwania się nimi.

(4) Przedmiotowe kontyngenty powinny być zarządzane przez stosowanie pozwoleń na przywóz. W tym celu rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (¹⁰) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (¹¹) powinny mieć zastosowanie z zastrzeżeniem niniejszego rozporządzenia.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (¹²), określa przede wszystkim szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, statusu wnioskodawców, wydawania pozwoleń na przywóz i przekazywania informacji do Komisji przez państwa członkowskie. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powinny być stosowane do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków lub odstępstw ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(6) Aby zapewnić właściwe zarządzanie przywozem przedmiotowych produktów, wydanie pozwolenia na przywóz należy poprzedzić stosowną weryfikacją, w szczególności w odniesieniu do wpisów na świadectwach autentyczności.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Niniejszym otwiera się następujące roczne kontyngenty taryfowe na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia:

a) 9 400 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Chorwacji;

b) 1 500 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Bośni i Hercegowiny;

c) 1 650 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii;

d) 8 700 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Serbii;

e) 800 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Czarnogóry;

f) [2] 475 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z obszaru celnego Kosowa (¹³).

Kontyngenty, o których mowa w akapicie pierwszym, mają odpowiednio numery porządkowe: 09.4503, 09.4504, 09.4505, 09.4198, 09.4199 i 09.4200. [3]

Do celów obliczeniowych w kontyngentach tych przyjmuje się, że 100 kilogramów żywej wagi jest równoważne 50 kilogramom masy tuszy.

2. Cło stosowane w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, wynosi 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego określonego we Wspólnej Taryfie Celnej.

3. Przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, zastrzega się dla określonych żywych zwierząt i określonych mięs objętych następującymi kodami CN, o których mowa w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną oraz w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią:

- ex 0102 90 51, ex 0102 90 59, ex 0102 90 71 i ex 0102 90 79,

- ex 0201 10 00 i ex 0201 20 20,

- ex 0201 20 30,

- ex 0201 20 50.

Artykuł 2

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 i rozporządzeń (WE) nr 376/2008 oraz (WE) nr 382/2008.

Artykuł 3

1. W rubryce 8 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia na przywóz należy podać kraj pochodzenia oraz krzyżykiem zaznaczyć rubrykę „tak”. Pozwolenia podlegają obowiązkowi przywozu ze wskazanego kraju.

Rubryka 20 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w załączniku I.

2. Oryginał świadectwa autentyczności sporządzonego zgodnie z art. 4 wraz z kopią przedkłada się właściwym organom razem z wnioskiem o wydanie pierwszego pozwolenia na przywóz odnoszącego się do świadectwa autentyczności.

Świadectwa autentyczności mogą być wykorzystywane do wystawienia więcej niż jednego pozwolenia na przywóz na ilości nieprzekraczające ilości podanych na świadectwie. W przypadku wydania więcej niż jednego pozwolenia na przywóz, odnoszącego się do danego świadectwa autentyczności, właściwy organ:

a) potwierdza to świadectwo autentyczności, wskazując przydzieloną ilość;

b) dopilnowuje, aby wszystkie pozwolenia na przywóz wydane w odniesieniu do danego świadectwa zostały wystawione tego samego dnia.

3. Właściwe organy mogą wydawać pozwolenia na przywóz dopiero po upewnieniu się, że wszystkie informacje zamieszczone na świadectwie autentyczności są zgodne z informacjami dotyczącymi przedmiotowego przywozu, otrzymywanymi co tydzień z Komisji. Pozwolenia wystawia się niezwłocznie po sprawdzeniu tych informacji.

Artykuł 4

1. Wszystkim wnioskom o pozwolenia na przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w art. 1, towarzyszy świadectwo autentyczności wydane przez organy państwa wywozu wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, potwierdzające, że towary pochodzą z danego państwa oraz że odpowiadają definicji podanej odpowiednio w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do umowy przejściowej z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną lub w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią.

2. Świadectwa autentyczności są sporządzane w jednym oryginale i dwóch kopiach drukowanych i wypełnianych w jednym z urzędowych języków Unii zgodnie z odpowiednim wzorem przedstawionym w załącznikach III–VII dla danych państw wywozu. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wywozu.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym składa się wniosek o pozwolenie na przywóz, mogą wymagać dostarczenia tłumaczenia świadectwa.

3. Oryginał i kopie świadectwa autentyczności mogą być wypełnione pismem drukowanym lub odręcznym. W tym ostatnim przypadku wypełnia się je czarnym atramentem i drukowanymi literami.

Świadectwo ma format 210 × 297 mm. Gramatura użytego papieru wynosi nie mniej niż 40 g/m². Oryginał jest biały, pierwsza kopia – różowa, a druga – żółta.

4. Każde świadectwo ma indywidualny numer seryjny, po którym następuje nazwa kraju wystawiającego świadectwo.

Kopie noszą ten sam numer seryjny i tę samą nazwę, co oryginał.

5. Świadectwa są ważne, wyłącznie jeżeli są należycie potwierdzone przez organ wydający wymieniony w załączniku II.

6. Świadectwa uważa się za należycie potwierdzone, gdy zawierają datę i miejsce wydania i gdy posiadają pieczęć organu wydającego oraz podpis osoby lub osób upoważnionych do składania takiego podpisu.

Artykuł 5

1. Organy wystawiające świadectwo wymienione w załączniku II:

a) zostały uznane za takie przez zainteresowany kraj wywozu;

b) zobowiązują się do kontrolowania wpisów w świadectwach;

c) zobowiązują się do przesyłania do Komisji co najmniej raz w tygodniu każdej informacji umożliwiającej kontrolowanie wpisów w świadectwach autentyczności, w szczególności numeru świadectwa, eksportera, odbiorcy, państwa przeznaczenia, produktu (żywe zwierzę/mięso), wagi netto oraz daty podpisania.

2. Wykaz zamieszczony w załączniku II jest zmieniany przez Komisję, jeśli wymóg, o którym mowa w ust. 1 lit. a), przestaje być spełniany, jeśli organ wydający świadectwa nie wypełni jednego lub więcej z nałożonych na niego obowiązków lub jeśli wyznaczony zostaje nowy organ wydający.

Artykuł 6

Świadectwa autentyczności i pozwolenia na przywóz są ważne przez trzy miesiące od daty ich wystawienia.

Artykuł 7

Odnośne państwo wywozu przekazuje do Komisji wzory odcisków pieczęci używanych przez jego organy wydające oraz nazwiska i podpisy osób uprawnionych do podpisywania świadectw autentyczności. Komisja przekazuje te informacje właściwym organom państw członkowskich.

Artykuł 8

1. W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 państwa członkowskie powiadamiają Komisję:

a) nie później niż dnia 28 lutego następnego roku o ilościach produktów, dla których wydano pozwolenia na przywóz w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru;

b) nie później niż dnia 30 kwietnia następnego roku o ilościach produktów objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami na przywóz, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru, i odpowiadających różnicy między ilościami wpisanymi na odwrocie pozwoleń na przywóz a ilościami, na które pozwolenia te zostały wydane.

2. Nie później niż dnia 30 kwietnia następnego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach produktów rzeczywiście dopuszczonych do swobodnego obrotu w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

3. Powiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, dokonuje się zgodnie z załącznikami VIII, IX i X do niniejszego rozporządzenia z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 grudnia 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007  r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 144 ust. 1 i art. 148 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2005/40/WE, Euratom (²), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2004/239/WE, Euratom (³), Układ o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2010/224/EU, Euratom (⁴), Umowa przejściowa z Bośnią i Hercegowiną, zatwierdzona decyzją Rady 2008/474/WE z dnia 16 czerwca 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (⁵), oraz umowa przejściowa z Republiką Serbii, zatwierdzona decyzją Rady 2010/36/WE z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (⁶), ustanawiają roczne preferencyjne kontyngenty taryfowe na młodą wołowinę w wysokości odpowiednio 9 400 ton, 1 650 ton, 800 ton, 1 500 ton i 8  700 ton.

(2)  Artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2248/2001 z dnia 19 listopada 2001  r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Republiką Chorwacji (⁷) oraz art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 153/2002 z dnia 21 stycznia 2002 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, oraz stosowania Umowy przejściowej między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (⁸) przewidują, że należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania koncesji na młodą wołowinę.

(3) W celu sprawdzenia zgodności z warunkami kontyngentów przywóz w ramach kontyngentów młodej wołowiny powinien podlegać okazaniu świadectwa autentyczności potwierdzającego, że towary pochodzą z kraju, który świadectwo wydał, oraz że dokładnie odpowiadają definicji ustanowionej w odpowiedniej umowie. Należy również ustalić wzór świadectw autentyczności i określić szczegółowe zasady posługiwania się nimi.

(4)  Przedmiotowe kontyngenty powinny być zarządzane przez stosowanie pozwoleń na przywóz. W tym celu rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁹) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (¹⁰) powinny mieć zastosowanie z zastrzeżeniem niniejszego rozporządzenia.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (¹¹), określa przede wszystkim szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, statusu wnioskodawców, wydawania pozwoleń na przywóz i przekazywania informacji do Komisji przez państwa członkowskie. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powinny być stosowane do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków lub odstępstw ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(6)  Aby zapewnić właściwe zarządzanie przywozem przedmiotowych produktów, wydanie pozwolenia na przywóz należy poprzedzić stosowną weryfikacją, w szczególności w odniesieniu do wpisów na świadectwach autentyczności.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.  Niniejszym otwiera się następujące roczne kontyngenty taryfowe na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia:

a) 9 400 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Chorwacji;

b) 1 500 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Bośni i Hercegowiny;

c) 1 650 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii;

d) 8  700 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Serbii;

e) 800 ton młodej wołowiny, wyrażonych masą tuszy, pochodzącej z Czarnogóry.

Kontyngenty, o których mowa w akapicie pierwszym, mają numery porządkowe odpowiednio: 09.4503, 09.4504, 09.4505, 09.4198 i 09.4199.

Do celów obliczeniowych w kontyngentach tych przyjmuje się, że 100 kilogramów żywej wagi jest równoważne 50 kilogramom masy tuszy.

2.  Cło stosowane w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, wynosi 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego określonego we Wspólnej Taryfie Celnej.

3.  Przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w ust. 1, zastrzega się dla określonych żywych zwierząt i określonych mięs objętych następującymi kodami CN, o których mowa w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu zawartego z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną oraz w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią:

—  ex 0102 90 51, ex 0102 90 59, ex  0102 90 71 i ex 0102 90 79,

— ex 0201 10  00 i ex 0201 20 20,

— ex 0201 20 30,

— ex 0201 20  50.

Artykuł 2

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 i rozporządzeń (WE) nr 376/2008 oraz (WE) nr 382/2008.

Artykuł 3

1. W rubryce 8 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia na przywóz należy podać kraj pochodzenia oraz krzyżykiem zaznaczyć rubrykę „tak”. Pozwolenia podlegają obowiązkowi przywozu ze wskazanego kraju.

Rubryka 20 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w załączniku I.

2. Oryginał świadectwa autentyczności sporządzonego zgodnie z art. 4 wraz z kopią przedkłada się właściwym organom razem z wnioskiem o wydanie pierwszego pozwolenia na przywóz odnoszącego się do świadectwa autentyczności.

Świadectwa autentyczności mogą być wykorzystywane do wystawienia więcej niż jednego pozwolenia na przywóz na ilości nieprzekraczające ilości podanych na świadectwie. W przypadku wydania więcej niż jednego pozwolenia na przywóz, odnoszącego się do danego świadectwa autentyczności, właściwy organ:

a) potwierdza to świadectwo autentyczności, wskazując przydzieloną ilość;

b)  dopilnowuje, aby wszystkie pozwolenia na przywóz wydane w odniesieniu do danego świadectwa zostały wystawione tego samego dnia.

3. Właściwe organy mogą wydawać pozwolenia na przywóz dopiero po upewnieniu się, że wszystkie informacje zamieszczone na świadectwie autentyczności są zgodne z informacjami dotyczącymi przedmiotowego przywozu, otrzymywanymi co tydzień z Komisji. Pozwolenia wystawia się niezwłocznie po sprawdzeniu tych informacji.

Artykuł 4

1. Wszystkim wnioskom o pozwolenia na przywóz w ramach kontyngentów, o których mowa w art. 1, towarzyszy świadectwo autentyczności wydane przez organy państwa wywozu wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, potwierdzające, że towary pochodzą z danego państwa oraz że odpowiadają definicji podanej odpowiednio w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Chorwacją, w załączniku III do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w załączniku II do umowy przejściowej z Czarnogórą, w załączniku II do umowy przejściowej z Bośnią i Hercegowiną lub w załączniku II do umowy przejściowej z Serbią.

2. Świadectwa autentyczności są sporządzane w jednym oryginale i dwóch kopiach drukowanych i wypełnianych w jednym z urzędowych języków Unii zgodnie z odpowiednim wzorem przedstawionym w załącznikach III–VII dla danych państw wywozu. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wywozu.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym składa się wniosek o pozwolenie na przywóz, mogą wymagać dostarczenia tłumaczenia świadectwa.

3. Oryginał i kopie świadectwa autentyczności mogą być wypełnione pismem drukowanym lub odręcznym. W tym ostatnim przypadku wypełnia się je czarnym atramentem i drukowanymi literami.

Świadectwo ma format 210 × 297 mm. Gramatura użytego papieru wynosi nie mniej niż 40 g/m². Oryginał jest biały, pierwsza kopia – różowa, a druga – żółta.

4. Każde świadectwo ma indywidualny numer seryjny, po którym następuje nazwa kraju wystawiającego świadectwo.

Kopie noszą ten sam numer seryjny i tę samą nazwę, co oryginał.

5. Świadectwa są ważne, wyłącznie jeżeli są należycie potwierdzone przez organ wydający wymieniony w załączniku II.

6.  Świadectwa uważa się za należycie potwierdzone, gdy zawierają datę i miejsce wydania i gdy posiadają pieczęć organu wydającego oraz podpis osoby lub osób upoważnionych do składania takiego podpisu.

Artykuł 5

1. Organy wystawiające świadectwo wymienione w załączniku II:

a) zostały uznane za takie przez zainteresowany kraj wywozu;

b)  zobowiązują się do kontrolowania wpisów w świadectwach;

c) zobowiązują się do przesyłania do Komisji co najmniej raz w tygodniu każdej informacji umożliwiającej kontrolowanie wpisów w świadectwach autentyczności, w szczególności numeru świadectwa, eksportera, odbiorcy, państwa przeznaczenia, produktu (żywe zwierzę/mięso), wagi netto oraz daty podpisania.

2. Wykaz zamieszczony w załączniku II jest zmieniany przez Komisję, jeśli wymóg, o którym mowa w ust.  1 lit. a), przestaje być spełniany, jeśli organ wydający świadectwa nie wypełni jednego lub więcej z nałożonych na niego obowiązków lub jeśli wyznaczony zostaje nowy organ wydający.

Artykuł 6

Świadectwa autentyczności i pozwolenia na przywóz są ważne przez trzy miesiące od daty ich wystawienia.

Artykuł 7

Odnośne państwo wywozu przekazuje do Komisji wzory odcisków pieczęci używanych przez jego organy wydające oraz nazwiska i podpisy osób uprawnionych do podpisywania świadectw autentyczności. Komisja przekazuje te informacje właściwym organom państw członkowskich.

Artykuł 8

1. W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 państwa członkowskie powiadamiają Komisję:

a) nie później niż dnia 28 lutego następnego roku o ilościach produktów, dla których wydano pozwolenia na przywóz w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru;

b) nie później niż dnia 30 kwietnia następnego roku o ilościach produktów objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami na przywóz, nawet jeżeli liczba wydanych pozwoleń równa jest zeru, i odpowiadających różnicy między ilościami wpisanymi na odwrocie pozwoleń na przywóz a ilościami, na które pozwolenia te zostały wydane.

2.  Nie później niż dnia 30 kwietnia następnego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach produktów rzeczywiście dopuszczonych do swobodnego obrotu w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

3. Powiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, dokonuje się zgodnie z załącznikami VIII, IX i X do niniejszego rozporządzenia z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 grudnia 2010 r.