RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR”); rozdział III tej strategii zawiera wykaz środków, które należy podjąć zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich, aby zwalczać rozprzestrzenianie tego rodzaju broni.

(2) Unia aktywnie realizuje strategię UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR i wprowadza w życie środki wymienione w jej rozdziale III, takie jak rozwój koniecznych struktur wewnątrz Unii.

(3) W dniu 8 grudnia 2008 r. Rada przyjęła konkluzje oraz dokument zatytułowany „Nowe kierunki działań Unii Europejskiej na rzecz zwalczania rozprzestrzeniania broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia” (zwany dalej „nowymi kierunkami działań”), w którym stwierdzono, że rozprzestrzenianie BMR nadal stanowi jedno z największych wyzwań w dziedzinie bezpieczeństwa oraz że polityka nieproliferacji jest podstawowym elementem wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB).

(4) W nowych kierunkach działań Rada wzywa właściwe składy i organy Rady, Komisję, inne instytucje i państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań w następstwie tego dokumentu.

(5) W nowych kierunkach działań Rada podkreśla, że działania Unii na rzecz zapobiegania proliferacji mogą zyskać na wsparciu oferowanym przez pozarządową sieć na rzecz nieproliferacji, skupiającą instytucje zajmujące się polityką zagraniczną i ośrodki badawcze specjalizujące się w dziedzinach strategicznych dla Unii, jednocześnie korzystając z przydatnych, już istniejących sieci. Siecią taką można objąć instytucje w państwach trzecich, z którymi Unia prowadzi szczegółowe rozmowy w związku z nieproliferacją.

(6) W dniach 15 i 16 grudnia 2005 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą BSiL”); strategia ta zawiera wytyczne działań Unii w dziedzinie BSiL. Stwierdza się w niej, że nielegalne gromadzenie BSiL i amunicji do tych rodzajów broni oraz nielegalny handel nimi poważnie zagrażają międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu.

(7) Wśród celów strategii UE dotyczącej BSiL znajduje się potrzeba promowania skutecznego multilateralizmu, który przyczyni się do wypracowania mechanizmów – międzynarodowych, regionalnych lub w ramach Unii i jej państw członkowskich – służących zwalczaniu dostarczania i destabilizującego rozprzestrzeniania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni.

(8) W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/430/WPZiB (¹), na mocy której ustanowiono europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją i przewidziano, że realizację techniczną tej decyzji przeprowadzi Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji (zwane dalej „konsorcjum”).

(9) Wybór konsorcjum jako jedynego beneficjenta dotacji jest w tym przypadku uzasadniony ze względu na wolę Unii – przy wsparciu państw członkowskich – dalszego prowadzenia owocnej współpracy z siecią europejskich ośrodków analitycznych, która to współpraca przyczynia się do kształtowania w Europie wspólnego sposobu postępowania w zakresie nieproliferacji i rozbrojenia, jak również pomaga Unii przy opracowywaniu i kształtowaniu unijnych polityk w tych obszarach i zwiększaniu widoczności działań Unii. W tym przypadku finansowanie w 100 % jest konieczne ze względu na sam charakter konsorcjum, które zawdzięcza swoje istnienie Unii i jest w pełni zależne od unijnego wsparcia. Konsorcjum nie ma żadnych niezależnych źródeł finansowania ani uprawnień do zbierania innych funduszy. Ponadto konsorcjum utworzyło sieć, w skład której wchodzi – obok czterech ośrodków analitycznych stanowiących jego podstawę – ponad 60 ośrodków analitycznych i ośrodków badawczych reprezentujących prawie cały przekrój wiedzy fachowej w Unii spoza sektora rządowego.

(10) Do chwili obecnej konsorcjum zorganizowało dwa seminaria z udziałem ekspertów z Unii, w Brukseli w maju 2011 roku i w czerwcu 2013 roku, oraz dwie główne konferencje międzynarodowe poświęcone nieproliferacji, w Brukseli w lutym 2012 roku i na przełomie września i października 2013 roku; ponadto na stronie internetowej konsorcjum opublikowano 31 dokumentów strategicznych dotyczących przedmiotowego zagadnienia. Wiosną 2011 roku uruchomiono stronę internetową nonproliferation.eu; od tej pory jest ona regularnie aktualizowana, w tym co dwa miesiące publikowany jest biuletyn w formie elektronicznej. Od kiedy sieć konsorcjum rozpoczęła działalność, przyłączyło się do niej ponad 60 europejskich niezależnych ośrodków analitycznych.

(11) Decyzjami Rady 2010/799/WPZiB (²) i 2012/422/WPZiB (³) konsorcjum powierzono zadanie zorganizowania dwóch seminariów, które miały propagować budowę zaufania oraz wspierać proces prowadzący do ustanowienia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od BMR i środków jej przenoszenia – seminaria te odbyły się w Brukseli w lipcu 2011 roku i listopadzie 2012 roku. Ponadto decyzją Rady 2013/43/WPZiB (⁴) konsorcjum powierzono zorganizowanie dwóch seminariów o charakterze zamkniętym, które miały pomóc w pomyślnym zakończeniu negocjacji w sprawie traktatu o handlu bronią prowadzonych podczas konferencji ONZ zorganizowanej w marcu 2013 roku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby przyczynić się do efektywniejszej realizacji strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR, która opiera się na zasadach skutecznego multilateralizmu, zapobiegania i współpracy z państwami trzecimi, przedłuża się o trzy lata stałe propagowanie i wspieranie działań prowadzonych przez europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją, z myślą o osiągnięciu następujących celów:

a) wspieranie – w ramach społeczeństw obywatelskich, a w szczególności wśród ekspertów, badaczy i pracowników naukowych – dialogu politycznego związanego z bezpieczeństwem oraz długoterminowych dyskusji na temat środków, które mają służyć zwalczaniu rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia;

b) zapewnienie osobom uczestniczącym w pracach odpowiednich organów przygotowawczych Rady możliwości konsultacji z siecią w kwestiach związanych z nieproliferacją oraz umożliwienie przedstawicielom państw członkowskich uczestnictwa w posiedzeniach organizowanych w ramach sieci;

c) ustanowienie przydatnego etapu pośredniego w działaniach na rzecz nieproliferacji prowadzonych przez Unię i społeczność międzynarodową, w szczególności przez przygotowywanie dla przedstawicieli Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysokiego przedstawiciela” ) sprawozdań lub zaleceń;

d) przyczynienie się do poszerzania w państwach trzecich wiedzy o wyzwaniach związanych z proliferacją oraz o potrzebie współpracy z Unią i współpracy na forach wielostronnych, w szczególności na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, z myślą o tym, by zapobiegać programom proliferacyjnym budzącym niepokój na całym świecie, jak również powstrzymywać, blokować oraz, tam gdzie jest to możliwe, eliminować takie programy;

e) przyczynienie się do rozwoju wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnych w kwestiach dotyczących nieproliferacji i rozbrojenia – wśród ośrodków analitycznych oraz na szczeblu rządowym w Unii i państwach trzecich.

2. W świetle strategii UE dotyczącej BSiL, zakresu działalności europejskiej sieci niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją nie można ograniczać do zagadnień związanych z zagrożeniami, które wynikają z rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia – działalność ta musi również obejmować kwestie związane z bronią konwencjonalną, w tym z BSiL. Włączenie kwestii związanych z bronią konwencjonalną do obszaru działalności tej sieci stworzy doskonałe narzędzie prowadzenia dialogu i przedstawiania zaleceń dotyczących działań Unii w tej dziedzinie w ramach realizacji strategii UE dotyczącej BSiL oraz polityki Unii w zakresie broni konwencjonalnej.

3. W tym kontekście projekty, które mają być wspierane przez Unię, obejmują następujące konkretne działania:

a) zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie czterech dorocznych posiedzeń konsultacyjnych oraz maksymalnie ośmiu seminariów ad hoc skierowanych do ekspertów i praktyków; spotkania te mają dotyczyć wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej, i powinny pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

b) utworzenie w ramach konsorcjum punktu informacyjnego, w którym można będzie uzyskać ad hoc, w terminie dwóch tygodni, popartą fachową wiedzą odpowiedź na pytania dotyczące wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej;

c) [1]  zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie czterech dorocznych głównych konferencji z udziałem państw trzecich i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego; konferencje te poświęcone będą nieproliferacji i rozbrojeniu, a ich celem będzie propagowanie na forum międzynarodowym strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR i strategii UE dotyczącej BSiL, jak również roli, jaką w tym zakresie mają do odegrania instytucje Unii i ośrodki analityczne w Unii – co powinno przyczynić do zwiększenia widoczności polityk Unii w przedmiotowej dziedzinie oraz powinno pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

d) zapewnienie środków służących zarządzaniu platformą internetową i rozbudowie tej platformy – z myślą o ułatwianiu kontaktów i pogłębianiu dialogu na temat badań w ramach sieci ośrodków analitycznych zajmujących się kwestiami związanymi z zapobieganiem rozprzestrzenianiu BMR i broni konwencjonalnej, w tym BSiL, a także z myślą o kształceniu nowego pokolenia ekspertów, którzy będą zajmować się nieproliferacją i rozbrojeniem;

e) zapewnienie środków służących upowszechnianiu informacji oraz rozwojowi wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnej w dziedzinie nieproliferacji – wśród ośrodków analitycznych i na szczeblu rządowym w Unii i w państwach trzecich;

f) poruszanie tematów zaproponowanych przez państwa członkowskie i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) w ramach ogólnych działań badawczych prowadzonych przez konsorcjum.

Szczegółowy opis wspomnianych projektów przedstawiony jest w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada wysoki przedstawiciel.

2. Realizację techniczną projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, przeprowadza Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji, którego podstawą są: Fundacja na rzecz Badań Strategicznych (Fondation pour la Recherche Stratégique (FRS)), Frankfurcki Instytut Badań nad Pokojem (Peace Research Institute Frankfurt (HSFK/PRIF)), Międzynarodowy Instytut Badań Strategicznych (International Institute for Strategic Studies (IISS)) i Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)). Konsorcjum wykonuje to zadanie pod kierownictwem wysokiego przedstawiciela. W tym celu wysoki przedstawiciel zawiera z konsorcjum niezbędne porozumienia.

3. Państwa członkowskie i ESDZ proponują priorytety i tematy, które mogą wymagać szczegółowej analizy w programach badawczych prowadzonych przez konsorcjum; takie priorytety i tematy powinny być uwzględniane w dokumentach roboczych i podczas seminariów zgodnie z politykami Unii.

Artykuł 3

1. [2]  Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, wynosi 4 034 254,15 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu zawiera z konsorcjum umowę o finansowaniu. Umowa ta zobowiązuje konsorcjum do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dokłada starań, aby umowę o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, zawrzeć możliwie szybko po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich trudnościach pojawiających się przy zawieraniu tej umowy oraz o dacie jej zawarcia.

Artykuł 4

1. Wysoki przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie sprawozdań regularnie przygotowywanych przez konsorcjum. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny.

2. Komisja składa sprawozdania dotyczące aspektów finansowych projektów, o których mowa w art. 1 ust. 3.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [3]  Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 3 lipca 2017 r. Traci ona moc z dniem 31 grudnia 2017 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 marca 2014 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR”); rozdział III tej strategii zawiera wykaz środków, które należy podjąć zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich, aby zwalczać rozprzestrzenianie tego rodzaju broni.

(2) Unia aktywnie realizuje strategię UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR i wprowadza w życie środki wymienione w jej rozdziale III, takie jak rozwój koniecznych struktur wewnątrz Unii.

(3) W dniu 8 grudnia 2008 r. Rada przyjęła konkluzje oraz dokument zatytułowany „Nowe kierunki działań Unii Europejskiej na rzecz zwalczania rozprzestrzeniania broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia” (zwany dalej „nowymi kierunkami działań”), w którym stwierdzono, że rozprzestrzenianie BMR nadal stanowi jedno z największych wyzwań w dziedzinie bezpieczeństwa oraz że polityka nieproliferacji jest podstawowym elementem wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB).

(4) W nowych kierunkach działań Rada wzywa właściwe składy i organy Rady, Komisję, inne instytucje i państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań w następstwie tego dokumentu.

(5) W nowych kierunkach działań Rada podkreśla, że działania Unii na rzecz zapobiegania proliferacji mogą zyskać na wsparciu oferowanym przez pozarządową sieć na rzecz nieproliferacji, skupiającą instytucje zajmujące się polityką zagraniczną i ośrodki badawcze specjalizujące się w dziedzinach strategicznych dla Unii, jednocześnie korzystając z przydatnych, już istniejących sieci. Siecią taką można objąć instytucje w państwach trzecich, z którymi Unia prowadzi szczegółowe rozmowy w związku z nieproliferacją.

(6) W dniach 15 i 16 grudnia 2005 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą BSiL”); strategia ta zawiera wytyczne działań Unii w dziedzinie BSiL. Stwierdza się w niej, że nielegalne gromadzenie BSiL i amunicji do tych rodzajów broni oraz nielegalny handel nimi poważnie zagrażają międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu.

(7) Wśród celów strategii UE dotyczącej BSiL znajduje się potrzeba promowania skutecznego multilateralizmu, który przyczyni się do wypracowania mechanizmów – międzynarodowych, regionalnych lub w ramach Unii i jej państw członkowskich – służących zwalczaniu dostarczania i destabilizującego rozprzestrzeniania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni.

(8) W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/430/WPZiB (¹), na mocy której ustanowiono europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją i przewidziano, że realizację techniczną tej decyzji przeprowadzi Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji (zwane dalej „konsorcjum”).

(9) Wybór konsorcjum jako jedynego beneficjenta dotacji jest w tym przypadku uzasadniony ze względu na wolę Unii – przy wsparciu państw członkowskich – dalszego prowadzenia owocnej współpracy z siecią europejskich ośrodków analitycznych, która to współpraca przyczynia się do kształtowania w Europie wspólnego sposobu postępowania w zakresie nieproliferacji i rozbrojenia, jak również pomaga Unii przy opracowywaniu i kształtowaniu unijnych polityk w tych obszarach i zwiększaniu widoczności działań Unii. W tym przypadku finansowanie w 100 % jest konieczne ze względu na sam charakter konsorcjum, które zawdzięcza swoje istnienie Unii i jest w pełni zależne od unijnego wsparcia. Konsorcjum nie ma żadnych niezależnych źródeł finansowania ani uprawnień do zbierania innych funduszy. Ponadto konsorcjum utworzyło sieć, w skład której wchodzi – obok czterech ośrodków analitycznych stanowiących jego podstawę – ponad 60 ośrodków analitycznych i ośrodków badawczych reprezentujących prawie cały przekrój wiedzy fachowej w Unii spoza sektora rządowego.

(10) Do chwili obecnej konsorcjum zorganizowało dwa seminaria z udziałem ekspertów z Unii, w Brukseli w maju 2011 roku i w czerwcu 2013 roku, oraz dwie główne konferencje międzynarodowe poświęcone nieproliferacji, w Brukseli w lutym 2012 roku i na przełomie września i października 2013 roku; ponadto na stronie internetowej konsorcjum opublikowano 31 dokumentów strategicznych dotyczących przedmiotowego zagadnienia. Wiosną 2011 roku uruchomiono stronę internetową nonproliferation.eu; od tej pory jest ona regularnie aktualizowana, w tym co dwa miesiące publikowany jest biuletyn w formie elektronicznej. Od kiedy sieć konsorcjum rozpoczęła działalność, przyłączyło się do niej ponad 60 europejskich niezależnych ośrodków analitycznych.

(11) Decyzjami Rady 2010/799/WPZiB (²) i 2012/422/WPZiB (³) konsorcjum powierzono zadanie zorganizowania dwóch seminariów, które miały propagować budowę zaufania oraz wspierać proces prowadzący do ustanowienia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od BMR i środków jej przenoszenia – seminaria te odbyły się w Brukseli w lipcu 2011 roku i listopadzie 2012 roku. Ponadto decyzją Rady 2013/43/WPZiB (⁴) konsorcjum powierzono zorganizowanie dwóch seminariów o charakterze zamkniętym, które miały pomóc w pomyślnym zakończeniu negocjacji w sprawie traktatu o handlu bronią prowadzonych podczas konferencji ONZ zorganizowanej w marcu 2013 roku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby przyczynić się do efektywniejszej realizacji strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR, która opiera się na zasadach skutecznego multilateralizmu, zapobiegania i współpracy z państwami trzecimi, przedłuża się o trzy lata stałe propagowanie i wspieranie działań prowadzonych przez europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją, z myślą o osiągnięciu następujących celów:

a) wspieranie – w ramach społeczeństw obywatelskich, a w szczególności wśród ekspertów, badaczy i pracowników naukowych – dialogu politycznego związanego z bezpieczeństwem oraz długoterminowych dyskusji na temat środków, które mają służyć zwalczaniu rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia;

b) zapewnienie osobom uczestniczącym w pracach odpowiednich organów przygotowawczych Rady możliwości konsultacji z siecią w kwestiach związanych z nieproliferacją oraz umożliwienie przedstawicielom państw członkowskich uczestnictwa w posiedzeniach organizowanych w ramach sieci;

c) ustanowienie przydatnego etapu pośredniego w działaniach na rzecz nieproliferacji prowadzonych przez Unię i społeczność międzynarodową, w szczególności przez przygotowywanie dla przedstawicieli Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysokiego przedstawiciela” ) sprawozdań lub zaleceń;

d) przyczynienie się do poszerzania w państwach trzecich wiedzy o wyzwaniach związanych z proliferacją oraz o potrzebie współpracy z Unią i współpracy na forach wielostronnych, w szczególności na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, z myślą o tym, by zapobiegać programom proliferacyjnym budzącym niepokój na całym świecie, jak również powstrzymywać, blokować oraz, tam gdzie jest to możliwe, eliminować takie programy;

e) przyczynienie się do rozwoju wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnych w kwestiach dotyczących nieproliferacji i rozbrojenia – wśród ośrodków analitycznych oraz na szczeblu rządowym w Unii i państwach trzecich.

2. W świetle strategii UE dotyczącej BSiL, zakresu działalności europejskiej sieci niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją nie można ograniczać do zagadnień związanych z zagrożeniami, które wynikają z rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia – działalność ta musi również obejmować kwestie związane z bronią konwencjonalną, w tym z BSiL. Włączenie kwestii związanych z bronią konwencjonalną do obszaru działalności tej sieci stworzy doskonałe narzędzie prowadzenia dialogu i przedstawiania zaleceń dotyczących działań Unii w tej dziedzinie w ramach realizacji strategii UE dotyczącej BSiL oraz polityki Unii w zakresie broni konwencjonalnej.

3. W tym kontekście projekty, które mają być wspierane przez Unię, obejmują następujące konkretne działania:

a) [1] zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie czterech dorocznych posiedzeń konsultacyjnych oraz maksymalnie ośmiu seminariów ad hoc skierowanych do ekspertów i praktyków; spotkania te mają dotyczyć wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej, i powinny pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

b) utworzenie w ramach konsorcjum punktu informacyjnego, w którym można będzie uzyskać ad hoc, w terminie dwóch tygodni, popartą fachową wiedzą odpowiedź na pytania dotyczące wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej;

c) zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie trzech dorocznych głównych konferencji z udziałem państw trzecich i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego; konferencje te poświęcone będą nieproliferacji i rozbrojeniu, a ich celem będzie propagowanie na forum międzynarodowym strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR i strategii UE dotyczącej BSiL, jak również roli, jaką w tym zakresie mają do odegrania instytucje Unii i ośrodki analityczne w Unii – co powinno przyczynić do zwiększenia widoczności polityk Unii w przedmiotowej dziedzinie oraz powinno pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

d) zapewnienie środków służących zarządzaniu platformą internetową i rozbudowie tej platformy – z myślą o ułatwianiu kontaktów i pogłębianiu dialogu na temat badań w ramach sieci ośrodków analitycznych zajmujących się kwestiami związanymi z zapobieganiem rozprzestrzenianiu BMR i broni konwencjonalnej, w tym BSiL, a także z myślą o kształceniu nowego pokolenia ekspertów, którzy będą zajmować się nieproliferacją i rozbrojeniem;

e) zapewnienie środków służących upowszechnianiu informacji oraz rozwojowi wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnej w dziedzinie nieproliferacji – wśród ośrodków analitycznych i na szczeblu rządowym w Unii i w państwach trzecich;

f) poruszanie tematów zaproponowanych przez państwa członkowskie i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) w ramach ogólnych działań badawczych prowadzonych przez konsorcjum.

Szczegółowy opis wspomnianych projektów przedstawiony jest w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada wysoki przedstawiciel.

2. Realizację techniczną projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, przeprowadza Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji, którego podstawą są: Fundacja na rzecz Badań Strategicznych (Fondation pour la Recherche Stratégique (FRS)), Frankfurcki Instytut Badań nad Pokojem (Peace Research Institute Frankfurt (HSFK/PRIF)), Międzynarodowy Instytut Badań Strategicznych (International Institute for Strategic Studies (IISS)) i Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)). Konsorcjum wykonuje to zadanie pod kierownictwem wysokiego przedstawiciela. W tym celu wysoki przedstawiciel zawiera z konsorcjum niezbędne porozumienia.

3. Państwa członkowskie i ESDZ proponują priorytety i tematy, które mogą wymagać szczegółowej analizy w programach badawczych prowadzonych przez konsorcjum; takie priorytety i tematy powinny być uwzględniane w dokumentach roboczych i podczas seminariów zgodnie z politykami Unii.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, wynosi 3 600 000 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu zawiera z konsorcjum umowę o finansowaniu. Umowa ta zobowiązuje konsorcjum do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dokłada starań, aby umowę o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, zawrzeć możliwie szybko po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich trudnościach pojawiających się przy zawieraniu tej umowy oraz o dacie jej zawarcia.

Artykuł 4

1. Wysoki przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie sprawozdań regularnie przygotowywanych przez konsorcjum. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny.

2. Komisja składa sprawozdania dotyczące aspektów finansowych projektów, o których mowa w art. 1 ust. 3.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [2] Niniejsza decyzja traci moc dnia 2 lipca 2017 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 marca 2014 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR”); rozdział III tej strategii zawiera wykaz środków, które należy podjąć zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich, aby zwalczać rozprzestrzenianie tego rodzaju broni.

(2) Unia aktywnie realizuje strategię UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR i wprowadza w życie środki wymienione w jej rozdziale III, takie jak rozwój koniecznych struktur wewnątrz Unii.

(3) W dniu 8 grudnia 2008 r. Rada przyjęła konkluzje oraz dokument zatytułowany „Nowe kierunki działań Unii Europejskiej na rzecz zwalczania rozprzestrzeniania broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia” (zwany dalej „nowymi kierunkami działań”), w którym stwierdzono, że rozprzestrzenianie BMR nadal stanowi jedno z największych wyzwań w dziedzinie bezpieczeństwa oraz że polityka nieproliferacji jest podstawowym elementem wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB).

(4)  W nowych kierunkach działań Rada wzywa właściwe składy i organy Rady, Komisję, inne instytucje i państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań w następstwie tego dokumentu.

(5)  W nowych kierunkach działań Rada podkreśla, że działania Unii na rzecz zapobiegania proliferacji mogą zyskać na wsparciu oferowanym przez pozarządową sieć na rzecz nieproliferacji, skupiającą instytucje zajmujące się polityką zagraniczną i ośrodki badawcze specjalizujące się w dziedzinach strategicznych dla Unii, jednocześnie korzystając z przydatnych, już istniejących sieci. Siecią taką można objąć instytucje w państwach trzecich, z którymi Unia prowadzi szczegółowe rozmowy w związku z nieproliferacją.

(6) W dniach 15 i 16 grudnia 2005 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi (zwaną dalej „strategią UE dotyczącą BSiL”); strategia ta zawiera wytyczne działań Unii w dziedzinie BSiL. Stwierdza się w niej, że nielegalne gromadzenie BSiL i amunicji do tych rodzajów broni oraz nielegalny handel nimi poważnie zagrażają międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu.

(7) Wśród celów strategii UE dotyczącej BSiL znajduje się potrzeba promowania skutecznego multilateralizmu, który przyczyni się do wypracowania mechanizmów – międzynarodowych, regionalnych lub w ramach Unii i jej państw członkowskich – służących zwalczaniu dostarczania i destabilizującego rozprzestrzeniania BSiL oraz amunicji do tych rodzajów broni.

(8)  W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/430/WPZiB (¹), na mocy której ustanowiono europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją i przewidziano, że realizację techniczną tej decyzji przeprowadzi Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji (zwane dalej „konsorcjum”).

(9) Wybór konsorcjum jako jedynego beneficjenta dotacji jest w tym przypadku uzasadniony ze względu na wolę Unii – przy wsparciu państw członkowskich – dalszego prowadzenia owocnej współpracy z siecią europejskich ośrodków analitycznych, która to współpraca przyczynia się do kształtowania w Europie wspólnego sposobu postępowania w zakresie nieproliferacji i rozbrojenia, jak również pomaga Unii przy opracowywaniu i kształtowaniu unijnych polityk w tych obszarach i zwiększaniu widoczności działań Unii. W tym przypadku finansowanie w 100 % jest konieczne ze względu na sam charakter konsorcjum, które zawdzięcza swoje istnienie Unii i jest w pełni zależne od unijnego wsparcia. Konsorcjum nie ma żadnych niezależnych źródeł finansowania ani uprawnień do zbierania innych funduszy. Ponadto konsorcjum utworzyło sieć, w skład której wchodzi – obok czterech ośrodków analitycznych stanowiących jego podstawę – ponad 60 ośrodków analitycznych i ośrodków badawczych reprezentujących prawie cały przekrój wiedzy fachowej w Unii spoza sektora rządowego.

(10) Do chwili obecnej konsorcjum zorganizowało dwa seminaria z udziałem ekspertów z Unii, w Brukseli w maju 2011 roku i w czerwcu 2013 roku, oraz dwie główne konferencje międzynarodowe poświęcone nieproliferacji, w Brukseli w lutym 2012 roku i na przełomie września i października 2013 roku; ponadto na stronie internetowej konsorcjum opublikowano 31 dokumentów strategicznych dotyczących przedmiotowego zagadnienia. Wiosną 2011 roku uruchomiono stronę internetową nonproliferation.eu; od tej pory jest ona regularnie aktualizowana, w tym co dwa miesiące publikowany jest biuletyn w formie elektronicznej. Od kiedy sieć konsorcjum rozpoczęła działalność, przyłączyło się do niej ponad 60 europejskich niezależnych ośrodków analitycznych.

(11)  Decyzjami Rady 2010/799/WPZiB (²) i 2012/422/WPZiB (³) konsorcjum powierzono zadanie zorganizowania dwóch seminariów, które miały propagować budowę zaufania oraz wspierać proces prowadzący do ustanowienia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od BMR i środków jej przenoszenia – seminaria te odbyły się w Brukseli w lipcu 2011 roku i listopadzie 2012 roku. Ponadto decyzją Rady 2013/43/WPZiB (⁴) konsorcjum powierzono zorganizowanie dwóch seminariów o charakterze zamkniętym, które miały pomóc w pomyślnym zakończeniu negocjacji w sprawie traktatu o handlu bronią prowadzonych podczas konferencji ONZ zorganizowanej w marcu 2013 roku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby przyczynić się do efektywniejszej realizacji strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR, która opiera się na zasadach skutecznego multilateralizmu, zapobiegania i współpracy z państwami trzecimi, przedłuża się o trzy lata stałe propagowanie i wspieranie działań prowadzonych przez europejską sieć niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją, z myślą o osiągnięciu następujących celów:

a) wspieranie – w ramach społeczeństw obywatelskich, a w szczególności wśród ekspertów, badaczy i pracowników naukowych – dialogu politycznego związanego z bezpieczeństwem oraz długoterminowych dyskusji na temat środków, które mają służyć zwalczaniu rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia;

b)  zapewnienie osobom uczestniczącym w pracach odpowiednich organów przygotowawczych Rady możliwości konsultacji z siecią w kwestiach związanych z nieproliferacją oraz umożliwienie przedstawicielom państw członkowskich uczestnictwa w posiedzeniach organizowanych w ramach sieci;

c)  ustanowienie przydatnego etapu pośredniego w działaniach na rzecz nieproliferacji prowadzonych przez Unię i społeczność międzynarodową, w szczególności przez przygotowywanie dla przedstawicieli Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysokiego przedstawiciela” ) sprawozdań lub zaleceń;

d) przyczynienie się do poszerzania w państwach trzecich wiedzy o wyzwaniach związanych z proliferacją oraz o potrzebie współpracy z Unią i współpracy na forach wielostronnych, w szczególności na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, z myślą o tym, by zapobiegać programom proliferacyjnym budzącym niepokój na całym świecie, jak również powstrzymywać, blokować oraz, tam gdzie jest to możliwe, eliminować takie programy;

e) przyczynienie się do rozwoju wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnych w kwestiach dotyczących nieproliferacji i rozbrojenia – wśród ośrodków analitycznych oraz na szczeblu rządowym w Unii i państwach trzecich.

2. W świetle strategii UE dotyczącej BSiL, zakresu działalności europejskiej sieci niezależnych ośrodków analitycznych zajmujących się nieproliferacją nie można ograniczać do zagadnień związanych z zagrożeniami, które wynikają z rozprzestrzeniania BMR i systemów jej przenoszenia – działalność ta musi również obejmować kwestie związane z bronią konwencjonalną, w tym z BSiL. Włączenie kwestii związanych z bronią konwencjonalną do obszaru działalności tej sieci stworzy doskonałe narzędzie prowadzenia dialogu i przedstawiania zaleceń dotyczących działań Unii w tej dziedzinie w ramach realizacji strategii UE dotyczącej BSiL oraz polityki Unii w zakresie broni konwencjonalnej.

3. W tym kontekście projekty, które mają być wspierane przez Unię, obejmują następujące konkretne działania:

a) zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie trzech dorocznych posiedzeń konsultacyjnych oraz maksymalnie siedmiu seminariów ad hoc skierowanych do ekspertów i praktyków; spotkania te mają dotyczyć wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej, i powinny pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

b) utworzenie w ramach konsorcjum punktu informacyjnego, w którym można będzie uzyskać ad hoc, w terminie dwóch tygodni, popartą fachową wiedzą odpowiedź na pytania dotyczące wszelkich kwestii związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem, zarówno w odniesieniu do broni konwencjonalnej, jak i niekonwencjonalnej;

c) zapewnienie środków umożliwiających zorganizowanie trzech dorocznych głównych konferencji z udziałem państw trzecich i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego; konferencje te poświęcone będą nieproliferacji i rozbrojeniu, a ich celem będzie propagowanie na forum międzynarodowym strategii UE dotyczącej nierozprzestrzeniania BMR i strategii UE dotyczącej BSiL, jak również roli, jaką w tym zakresie mają do odegrania instytucje Unii i ośrodki analityczne w Unii – co powinno przyczynić do zwiększenia widoczności polityk Unii w przedmiotowej dziedzinie oraz powinno pomóc w przygotowywaniu sprawozdań lub zaleceń dla przedstawicieli wysokiego przedstawiciela;

d) zapewnienie środków służących zarządzaniu platformą internetową i rozbudowie tej platformy – z myślą o ułatwianiu kontaktów i pogłębianiu dialogu na temat badań w ramach sieci ośrodków analitycznych zajmujących się kwestiami związanymi z zapobieganiem rozprzestrzenianiu BMR i broni konwencjonalnej, w tym BSiL, a także z myślą o kształceniu nowego pokolenia ekspertów, którzy będą zajmować się nieproliferacją i rozbrojeniem;

e) zapewnienie środków służących upowszechnianiu informacji oraz rozwojowi wiedzy fachowej i zdolności instytucjonalnej w dziedzinie nieproliferacji – wśród ośrodków analitycznych i na szczeblu rządowym w Unii i w państwach trzecich;

f)  poruszanie tematów zaproponowanych przez państwa członkowskie i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) w ramach ogólnych działań badawczych prowadzonych przez konsorcjum.

Szczegółowy opis wspomnianych projektów przedstawiony jest w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada wysoki przedstawiciel.

2. Realizację techniczną projektów obejmujących działania, o których mowa w art.  1 ust. 3, przeprowadza Konsorcjum UE ds. Nieproliferacji, którego podstawą są: Fundacja na rzecz Badań Strategicznych (Fondation pour la Recherche Stratégique (FRS)), Frankfurcki Instytut Badań nad Pokojem (Peace Research Institute Frankfurt (HSFK/PRIF)), Międzynarodowy Instytut Badań Strategicznych (International Institute for Strategic Studies (IISS)) i Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)). Konsorcjum wykonuje to zadanie pod kierownictwem wysokiego przedstawiciela. W tym celu wysoki przedstawiciel zawiera z konsorcjum niezbędne porozumienia.

3. Państwa członkowskie i ESDZ proponują priorytety i tematy, które mogą wymagać szczegółowej analizy w programach badawczych prowadzonych przez konsorcjum; takie priorytety i tematy powinny być uwzględniane w dokumentach roboczych i podczas seminariów zgodnie z politykami Unii.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów obejmujących działania, o których mowa w art. 1 ust. 3, wynosi 3 600  000 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust.  1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu zawiera z konsorcjum umowę o finansowaniu. Umowa ta zobowiązuje konsorcjum do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4.  Komisja dokłada starań, aby umowę o finansowaniu, o której mowa w ust.  3, zawrzeć możliwie szybko po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich trudnościach pojawiających się przy zawieraniu tej umowy oraz o dacie jej zawarcia.

Artykuł 4

1. Wysoki przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie sprawozdań regularnie przygotowywanych przez konsorcjum. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny.

2. Komisja składa sprawozdania dotyczące aspektów finansowych projektów, o których mowa w art. 1 ust. 3.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejsza decyzja traci moc 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w art.  3 ust. 3.

Traci ona jednak moc 6 miesięcy po jej wejściu w życie, jeżeli umowa o finansowaniu nie zostanie do tego czasu zawarta.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 marca 2014 r.