Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 1792/19

Podstawą do opodatkowania transakcji wywozu towarów do innego państwa członkowskiego na warunkach właściwych dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) jest nie tylko fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Polski, ale również konieczność zachowania przez podatnika należytej staranności w celu upewnienia się o wiarygodności transakcji oraz o prawidłowości działania swoich zagranicznych kontrahentów. Niewystarczające jest samo uzyskanie faktury, jeśli nie jest ona adekwatna do rzeczywiście wykonanych zdarzeń gospodarczych. Przy braku dobrej wiary lub dokonanej z należytą starannością kontroli nad transakcjami, organy podatkowe mogą odmówić podatnikowi możliwości zastosowania stawki preferencyjnej VAT dla WDT lub prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Protokolant Asystent Sędziego Agata Han, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. z siedzibą w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 43/19 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 14 listopada 2018 r., nr UNP: 1001-18-106859 1001-IOV1.4103.191.2017.27.U71.SB w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, listopad, grudzień 2012 r. oraz styczeń, luty, marzec 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. sp. z o.o. z siedzibą w J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 10800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 22 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 43/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę A. sp. z o.o. (dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 14 listopada 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2012 r. do marca 2013 r.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, sąd pierwszej instancji za prawidłowe uznał ustalenia faktyczne przyjęte w decyzji organu odwoławczego oraz dokonaną na ich podstawie ocenę prawną o braku prawa skarżącej do zastosowania stawki podatku 0% do transakcji udokumentowanych fakturami wystawionymi na rzecz: B. Kft., B.1 Zrt., K. Kft., R. Kft., H. Kft. z Węgier oraz S. s.r.o. i B.2 s.r.o. ze Słowacji. Zdaniem sądu prawidłowo organy podatkowe uznały, że transakcji udokumentowanych fakturami wystawionymi na rzecz ww. podmiotów nie można uznać za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej "WDT"), gdyż w przypadku ww. dostaw nie zostały spełnione materialnoprawne przesłanki z art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT". Nie wykazano bowiem w sposób jednoznaczny, że towary będące przedmiotem spornych transakcji zostały dostarczone do nabywców wskazanych w ww. fakturach, a skarżąca nie zachowała należytej staranności przy zawieraniu tych transakcji. W konsekwencji zastosowanie do tej sprzedaży powinna znaleźć stawka krajowa (5%). Zasadnie też organy podatkowe pozbawiły spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od PPHU S.1 tytułem nabycia usług niematerialnych (dostępu do bazy klientów, usług pośrednictwa). Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło bowiem faktu wykonania tych usług przez wystawcę faktur.