Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2024 r., sygn. III OSK 1242/22

Norma zawarta w art. 89 ust. 10 ustawy o ochronie przyrody stanowi, że nie wszczyna się postępowania w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, a wszczęte postępowanie umarza się, jeżeli od końca roku, w którym usunięto lub zniszczono drzewo lub krzew albo uszkodzono drzewo, upłynęło 5 lat. Tym samym, merytoryczne rozpoznanie sprawy administracyjnej podlega ograniczeniu czasowemu, co służy ochronie prawności działań organów administracji i stabilności porządku prawnego

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. sp.j. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2022 r., sygn. akt II SA/Po 743/21 w sprawie ze skargi G. sp.j. z siedzibą w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 30 czerwca 2021 r., nr SKO.OŚ.405.36.2021 w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 19 stycznia 2022 r., sygn. akt II SA/Po 743/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: Sąd I instancji, WSA) oddalił skargę G. sp.j. z siedzibą w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z 30 czerwca 2021 r., nr SKO.OŚ.405.36.2021 w przedmiocie kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziło się G. sp.j. z siedzibą w C. (dalej: skarżąca kasacyjnie, spółka) i w skardze kasacyjnej zarzuciło zaskarżonemu wyrokowi:

I. nieważność postępowania w związku z naruszeniem art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. w zw. z art. 10 p.p.s.a. w zw. z art. 106 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 15 zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawa szczególna), w wyniku przeprowadzenia przez Sąd I instancji z urzędu dowodów uzupełniających z dokumentów tj. danych przestrzennych wymienionych w zarządzeniu Sądu z 18 stycznia 2022 r., które stały się jedną z podstaw wydanego rozstrzygnięcia, które miało miejsce bez poinformowania o fakcie przeprowadzenia tych dowodów spółki, pomimo wcześniejszego skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym; w dniu poprzedzającym wydanie zaskarżonego rozstrzygnięcia, a jednocześnie po terminie, w którym spółka miała możliwość przedstawienia uzupełniającego stanowiska w sprawie; bez skierowania sprawy w związku z zamiarem przeprowadzenia ww. dowodów z urzędu, do rozpatrzenia na rozprawie, co w sposób rażący naruszyło zasadę jawności postępowania, a w konsekwencji doprowadziło do tego, że spółka została pozbawiona możliwości obrony swoich praw;

II. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: