Wyrok NSA z dnia 10 października 2023 r., sygn. I OSK 1145/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Artur Dral po rozpoznaniu w dniu 10 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju i Technologii od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2022 r. sygn. akt I SAB/Wa 391/21 w sprawie ze skargi M[...] na bezczynność Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz M[...] solidarnie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 24 stycznia 2022 r. I SAB/Wa 391/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M[...]na bezczynność Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji:

1. zobowiązał Ministra Rozwoju i Technologii do rozpoznania wniosku z 11 czerwca 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z 20 sierpnia 1960 r. nr GT-UMI-6/B/169/60, w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy;

2. stwierdził, że bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

3. wymierzył Ministrowi Rozwoju i Technologii grzywnę w wysokości 1000 złotych;

4. przyznał od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz każdego ze skarżących po 1000 zł tytułem sumy pieniężnej;

5. zasądził koszty postępowania.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Minister Rozwoju i Technologii. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu naruszenie:

1. prawa materialnego przez:

a) błędną wykładnię art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1491, dalej jako nowelizacja k.p.a.) poprzez nieuwzględnienie tego, iż zgodnie z ww. przepisem postępowania spełniające określone w nim warunki zostały umorzone z mocy prawa, a skutek ten nie wymagał jakichkolwiek działań ze strony organu, w szczególności wydania decyzji, a ponadto, w związku z ww. umorzeniem z mocy prawa postępowań, wydanie decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty stało się niedopuszczalne;

b) błędne zastosowanie art. 158 § 1 k.p.a. w zw. z art. 2 ust. 2 nowelizacji k.p.a. polegające na przyjęciu, że nadal możliwe jest rozstrzygnięcie w drodze decyzji wniosku skarżących z 11 czerwca 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st Warszawie z 20 sierpnia 1960 r. nr GT-UUI-6/B/169/60, podczas gdy postępowanie prowadzone z tego wniosku zostało już umorzone z mocy prawa z dniem 16 września 2021 r. w związku z wejściem w życie art. 2 ust. 2 nowelizacji k.p.a.;