Podstawę wymiaru składek za pracowników oddelegowanych do pracy za granicę ustala się inaczej niż za pracowników wysłanych za granicę w delegację

Z zagraniczną podróżą służbową mamy do czynienia, jeżeli pracownik udaje się za granicę w celu wykonania na polecenie pracodawcy konkretnego zadania (zadań), a wyjazd nie wiąże się ze zmianą stałego miejsca pracy i podległości służbowej pracownika.

Pracownikowi, który wykonuje obowiązki służbowe w czasie podróży służbowej, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą. Gdy pracownik jest wysłany w zagraniczną podróż służbową, przysługuje mu prawo do:

l diet w wysokości określonej dla każdego państwa,

l zwrotu kosztów:

- noclegów (w wysokości określonej dla każdego państwa),

- przejazdów, dojazdów,

- innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Jeżeli pracodawca chce przenieść pracownika na dłuższy czas, a przeniesienie to wiąże się ze zmianą podległości służbowej czy organizacyjnej, mamy do czynienia z tzw. oddelegowaniem czy wysłaniem do pracy za granicę. Oddelegowanie, w przeciwieństwie do podróży służbowej, wymaga zawarcia dodatkowej umowy z pracownikiem lub aneksu do umowy o pracę czasowo zmieniającego jego miejsce pracy. Osoby, które zostały wysłane do pracy za granicę, nie mają prawa do diet ani innych należności z tytułu podróży służbowej.

O ile pracownik w podróży służbowej podlega polskim ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa, o tyle w przypadku oddelegowania pracownika może się okazać, że osoba ta może (a czasem nawet powinna) zostać zgłoszona do ubezpieczeń społecznych za granicą.